Polska Fundacja Rosa Mystica powstała we wrześniu 2020 roku. Główny cel jej powołania to szerzenie kultu Najświętszej Maryi Panny oraz tradycyjnych form duchowości. W czasie poprzedzającym zawiązanie fundacji na giełdzie nazw pojawiły się liczne propozycje; ostatecznie wygrało jedno z łacińskich wezwań Litanii loretańskiej do Najświętszej Maryi Panny. O wyborze nazwy nie zdecydowały racje fundamentalne. Przeważyło to, że wydała nam się ona intrygująca, tajemnicza i piękna – tak jak sama Niepokalana.
Kiedy z początkiem 2024 roku dwaj pochodzący z zagranicy klerycy franciszkańscy zapytali mnie, czy nazwa fundacji wiąże się z badanymi przez Kościół objawieniami Maryi jako Róży Duchownej, najwyraźniej oczekiwali twierdzącej odpowiedzi. Nie mieliśmy jednak wówczas świadomości, że takie objawienia miały miejsce, ani że kult Róży Duchownej rozprzestrzenia się po świecie. Trudno się zatem dziwić, że temat żywo nas zainteresował. Co frapujące, objawienia zakończone w 1976 roku, a obserwowane przez władze kościelne przez całe lata, zostały ostatecznie zatwierdzone dosłownie kilka miesięcy po mojej rozmowie z klerykami. Na tym etapie błędem nadinterpretacyjnym byłoby przypisywanie Opatrzności Bożej związku naszego skromnego dziełka z rozwijającym się kultem. Z drugiej strony – błędem byłoby też zignorowanie tego „zbiegu okoliczności” i tworzącej się na naszych oczach historii. Tak, historii, gdyż pismo Dykasterii Nauki Wiary z 5 lipca 2024 roku do bpa Brescii należy uznać za dokument historyczny. Z gąszczu domniemanych objawień, przekazów i quasi-proroctw dykasteria wydobyła bowiem to jedno konkretne i rzuciła nań snop światła.
W tym miejscu warto pochylić się nad stanowiskiem Kościoła dotyczącym objawień i kultu Maryi Róży Duchownej. O zjawiskach tego rodzaju Katechizm Kościoła Katolickiego stanowi:
Wesprzyj nas już teraz!
„W historii zdarzały się tzw. objawienia prywatne; niektóre z nich zostały uznane przez autorytet Kościoła. Nie należą one jednak do depozytu wiary. Ich rolą nie jest «ulepszanie» czy «uzupełnianie» ostatecznego Objawienia Chrystusa, lecz pomoc w pełniejszym przeżywaniu go w jakiejś epoce historycznej. Zmysł wiary wiernych, kierowany przez Urząd Nauczycielski Kościoła, umie rozróżniać i przyjmować to, co w tych objawieniach stanowi autentyczne wezwanie Chrystusa lub świętych skierowane do Kościoła”.
W orędziach przypisywanych Pierinie Gilli nie znaleziono elementów bezpośrednio sprzecznych z nauczaniem Kościoła katolickiego na temat wiary i moralności. Wskazano wręcz różne pozytywne aspekty występujące w jej wizjach, mogące przyczyniać się do pogłębienia pobożności i żarliwości wśród wiernych. Centralnym wezwaniem objawień jest triada „Modlitwa, Ofiara, Pokuta”. Są to fundamentalne elementy życia duchowego, w pełni zgodne z tradycją i nauczaniem Kościoła. W objawieniach, jakich doświadczyła Pierina Gilli, można zauważyć podobieństwo do przesłania fatimskiego. Należy jednak mieć na uwadze fakt, by ta triada, choć cenna, nie była przedstawiana jako jedyne jądro Ewangelii, którym ostatecznie jest miłość (caritas).
Kult maryjny, o ile prowadzi do Chrystusa, stanowi integralną część katolicyzmu, zaś uwielbienie piękna Maryi, jako odbicia łaski Bożej, prowadzi nas do Chrystusa. I w ten sposób warto postrzegać znaczenie objawień, jakich doświadczyła Gilli. Rola Maryi jest podporządkowana i ma charakter wstawienniczy – jest Ona Pośredniczką łask przez swoje macierzyńskie wstawiennictwo u Syna, nie zaś niezależną siłą powstrzymującą Go przed gniewem. Należy zatem wystrzegać się przedstawiania obrazu Maryi jako „duchowego piorunochronu”.
Niektóre opisy wizji, jakich doświadczyła Pierina, przedstawione w niniejszej publikacji, zwłaszcza te dotyczące piekła, a także ataków demonicznych, są elementami znanymi z żywotów części świętych i mistyków (np. takich ak św. Ojciec Pio, św. Jan Vianney, wizjonerzy z Fatimy). Choć mogą być trudne do przyjęcia, nie są one same w sobie sprzeczne z katolicką demonologią i nauką o rzeczach ostatecznych. Podkreślają realność grzechu i jego konsekwencji oraz walki duchowej.
We wspomnianym piśmie Dykasterii Nauki Wiary stwierdza się, że „duchowa propozycja, która wypływa z doświadczeń opowiedzianych przez Pierinę Gilli w odniesieniu do Maryi Róży Duchownej, nie zawiera żadnych elementów teologicznych ani moralnych sprzecznych z doktryną Kościoła”, przy czym niektóre treści „zasługują na wyjaśnienie w celu uniknięcia nieporozumień”. To rozstrzygnięcie nie oznacza zatem uznania objawień za nadprzyrodzone i nie obliguje wiernych do ich przyjęcia.
Niemniej jednak uprawnia ono katolików do roztropnego rozważania rzeczonych treści i budowania odnośnej pobożności, z zaznaczeniem, że nie są do tego zobowiązani, a centralnym punktem wiary pozostaje Jezus Chrystus, do którego Maryja zawsze prowadzi. W konsekwencji owego pisma bp Brescii mons. Pierantonio Tremolada dekretem z dnia 8 lipca 2024 roku udzielił formuły Nihil obstat względem zjawiska Monitichiari Marianum. Sprawa jest o tyle istotna, że mówimy o trzynastu objawieniach z lat 1946–1976 i o doświadczeniach świątobliwej Pieriny spisanych w jej pokaźnych Dziennikach. Mówimy też o trwających już blisko osiemdziesiąt lat fenomenach związanych z kultem Maryi Róży Duchownej. I w końcu, mówimy o orędziu na dzisiejsze czasy zamętu – dającym się streścić w trzech słowach: „Modlitwa, Ofiara, Pokuta” – które wyraźnie koresponduje z przesłaniem fatimskim.
Niniejsza publikacja powstała za zgodą działającej w Fontanelle fundacji i na podstawie zamieszczonych w jej witrynie internetowej materiałów. Ich dobór i kolejność pozostawiono w gestii polskiego wydawcy. Treści te obejmują m.in. zarys historii objawień i życiorys „Widzącej”, informacje o powstałym w Fontanelle Montichiari sanktuarium czy formalne wypowiedzi hierarchów. Ponadto w książce zamieściliśmy najciekawsze artykuły, kazania i świadectwa z ostatnich dwóch lat, opublikowane w periodyku „Głos Róży Duchownej” (pismo ukazuje się od roku 2019). Niektóre teksty są jeszcze „gorące”, inne – zapisane w oczekiwaniu na aprobatę objawień przez Kościół – poniekąd nieaktualne. Te ostatnie mają jednak trwałą wartość duchową i historyczną.
Cieszymy się niezmiernie, że jako Fundacja Rosa Mystica możemy się włączyć w rozwijające się dzieło, wciąż ledwie w Polsce znane. Jakie będą jego losy? Czy przekaz Najświętszej Dziewicy poruszy serca wiernych, jak inne wiekopomne orędzia z Nieba? Czas pokaże. Tak czy inaczej, mamy nadzieję, że choć w niewielkim stopniu przyczynimy się do rozgłosu Róży Duchownej, która dla ratowania pogrążonego w mroku świata wzywa do modlitwy i pokuty za osoby konsekrowane. A przecież to od nich zależy najwięcej.
Rosa Mystica, ora pro nobis!
Konrad Czerski
Prezes Fundacji Rosa Mystica
***
Wydawca: ROSA MYSTICA
Premiera: 9 czerwca 2025
Liczba stron: 188
Format: 140 × 200
Miękka oprawa
Publikacja objęta patronatem portalu PCh24.pl
