Wpływowy blok 57 krajów muzułmańskich, Organizacja Współpracy Islamskiej (OIC), 27 czerwca oficjalnie zainaugurował powołanie Stałej Misji Obserwacyjnej przy Unii Europejskiej (UE). Jej głównym celem będzie wywieranie presji na władze UE, by skuteczniej walczyły z islamofobią.
Organizacja Współpracy Islamskiej – finansowana przez islamskie kraje z całego świata – powołana została w celu naciskanie na Europę i USA, by uchwaliły przepisy zakazujące powielania „negatywnych stereotypów islamu”.
Wesprzyj nas już teraz!
Ustanowienie stałej obecności OIC w Brukseli ma na celu zwiększenie lobbingu, by zakazać wszelkich form „islamofobii” (termin wymyślony przez Bractwo Muzułmańskie w 1990 r.) w krajach członkowskich UE. Chodzi o ograniczenie wolności wypowiedzi na temat islamu.
UE interesuje się islamem
W uroczystym otwarciu nowego biura OIC wzięło udział wielu unijnych dyplomatów, urzędników oraz dygnitarzy z Europy i świata. – Wzrasta zainteresowanie nawiązaniem bliższej współpracy z OIC na najwyższym poziomie władz UE. Myślę, że nasze relacje z Unią Europejską przyniosą korzyści nam wszystkim. Istnieje potrzeba współpracy między światem muzułmańskim a Europą, a OIC – jako wspólny głos świata muzułmańskiego, który opowiada się za modernizacją i umiarem – będzie właściwą instytucja do nawiązania tego typu współpracy z UE – powiedział w swoim inauguracyjnym przemówieniu szef OIC, Ekmeleddin Ihsanoglu.
Od końca 1990 roku, OIC promuje tzw. proces stambulski, który zmierza do powszechnego zakazania krytyki islamu i prawa szariatu.
Ofensywa muzułmanów
W ostatnich latach OIC przeprowadziła ofensywę dyplomatyczną, której celem było przekonanie zachodnich demokracji do realizacji uchwały 16/18 oenzetowskiej Rady Praw Człowieka. Uchwała wzywa wszystkie kraje do zwalczania „nietolerancji, negatywnych stereotypów i stygmatyzacji (…) wyznań i wiary”.
Została ona przyjęta w siedzibie Rady Praw Człowieka w Genewie w marcu 2011 r. (z poparciem administracji Obamy).
OIC w grudniu 2011 r. zorganizowała zamkniętą konferencję w tej sprawie w Waszyngtonie z udziałem amerykańskiej Sekretarz Stanu. Podobna konferencja odbyła się w Londynie na początku grudnia 2012 roku. Celem spotkań było znalezienie porozumienia w Radzie Praw Człowieka w sprawie egzekwowania rezolucji 16/18. Wtedy też członkowie OIC wyrazili zaniepokojenie wypowiedziami rosnącej liczby polityków europejskich, wątpiących w możliwości integracyjne muzułmanów i zarzucających wyznawcom islamu tworzenie równoległych społeczeństw.
Ponieważ OIC nie była w stanie pozyskać wystarczającego wsparcia dla globalnego prawa zakazującego krytyki islamu, jej przedstawiciele zdecydowali się zmienić taktykę i zamierzają naciskać w tej kwestii na poszczególne kraje.
OIC zintensyfikowała także wysiłki w celu kryminalizacji krytyki islamu na podstawie artykułu 20. Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych (ICCPR).
Według OIC, artykuł 20 ten stanowi, że oczernianie symboli lub osób świętych w każdej religii jest przestępstwem. Według Ihsanoglu przepisy te nie są respektowane i to ma stanowić problem.
Na początku tego roku przedstawiciele OIC spotkali się z międzynarodowymi ekspertami w dziedzinie praw człowieka w Stambule w celu zbadania prawnych możliwości „zakazujących nietolerancji religijnej wobec muzułmanów”.
Dzihadysta walczy w obronie dobra
Ihsanoglu wypowiadając się dla tureckich mediów, przed ceremonią otwarcia w Brukseli, ostrzegł UE przed dopuszczeniem do jakichkolwiek wypowiedzi, które mogłyby zostać uznane za wrogie wobec islamu. Wezwał na przykład do wprowadzenia zakazu stosowania terminu „islamski terrorysta” i zastąpienie go słowem „dżihadysta”, przy czym przez to ostatnie określenie należy rozumieć osobę walczącą „w obronie dobra i w celu usunięcia niesprawiedliwości, ucisku oraz zła”.
OIC organizuje w całej Europie „sympozja przeciw islamofobii”, gdzie szkoleni są dziennikarze. Dowiadują się oni tam jak mają pisać o islamie, by nie narażać się na procesy. Zaś w swojej „Strategii działania kultury islamskiej na Zachodzie”, OIC stwierdziła, że „społeczności imigrantów muzułmańskich w Europie stanowią część islamskiego narodu” i zaleciła podjęcie „szeregu czynności, zapobiegających integracji oraz asymilacji muzułmanów w kulturze europejskiej”.
Źródło: GI, AS.
