Piusa XII i Kościół oskarżano o brak przeciwstawienia się nazizmowi. Posunięto się nawet do nazwania Piusa XII papieżem Hitlera. Jednak nic nie może być bardziej odległe od prawdy. W rzeczywistości papież nie tylko potępiał poglądy nazistów, ale i angażował się w ratowanie Żydów, a nawet w tajny ruch oporu przeciwko nazizmowi.
Gdy Pius XII dowiedział się o ataku Niemców na Polskę, to zafrasował się, upadł na kolana i zaczął modlić się przed Najświętszym Sakramentem. Po opuszczeniu kaplicy wysłał telegraf do arcybiskupa Alfredo Pacciniego. Wezwał go do zorganizowania przejścia do Palestyny dla pochodzących z Polski Żydów. Ponadto wezwał arcybiskupa Angelo Roncalliego (późniejszy Jan XXIII) do rozpoczęcia wytwarzania tysięcy certyfikatów chrztu w nadziei, że pozwoli to Żydom na swobodną wędrówkę.
Wesprzyj nas już teraz!
Co więcej, 16 października 1939 roku Pius XII otrzymał wiadomość od niemieckiego ruchu oporu zapraszającego go do dołączenia do oporu i odgrywania roli pośrednika między wewnętrznymi a zewnętrznymi przeciwnikami niemieckiego kanclerza – zauważył Mark Riebling w książce „Kościół szpiegów tajna wojna papieża przeciwko Hitlerowi”, na którą powołuje się „National Catholic Register”. Papież popierał dążenia nie tylko do zakończenia wojny, lecz do całkowitego pokonania Adolfa Hitlera.
Z kolei 20 października 1939 roku papież ogłosił encyklikę Summi Pontificatus, potępiającą nazizm. Encyklika ta została zrzucona przez alianckie lotnictwo na Niemcy. 88 tysięcy kopii miał posłużyć do wzbudzenia antynazistowskiego oporu.
Potępiając odejście od solidarności ogólnoludzkiej, Pius XII pisał, że „pierwszy błąd, przynoszący dziś wielkie i powszechne szkody, polega na zapomnieniu o istnieniu więzów wzajemnej solidarności i miłości między ludźmi, na które, jako na konieczność, wskazuje wspólne pochodzenie wszystkich i równość duchowej natury, jednakowej u wszystkich, niezależnie od przynależności narodowej, i które są nakazane faktem ofiary, złożonej na ołtarzu Krzyża Ojcu Przedwiecznemu przez Chrystusa Pana dla odkupienia skażonej grzechem ludzkości”. Autor ten podkreślał, że chrześcijański uniwersalizm nie wyklucza patriotyzmu. Bronił też własności prywatnej i sprzeciwiał się omnipotencji państwa.
„Ktokolwiek uważa państwo za cel ostateczny, któremu wszystko trzeba podporządkować i ku któremu wszystko ma zmierzać, ten szkodzi rzeczywistemu i trwałemu dobru narodów. Dzieje się to wtedy, gdy państwo zostanie obdarzone władzą absolutną i nieograniczoną z woli całego narodu lub grupy obywateli albo ją sobie przywłaszcza samo. sprawując ją bez kontroli i odpowiedzialności przed kimkolwiek” – nauczał papież.
Wielu Żydów ukryto w samym Rzymie, w klasztorach czy innych miejscach, jak na przykład papieska rezydencja Castel Gandolfo. Pius XII wezwał katolików włoskich do zapewniania ochrony Żydom, a ci hojnie odpowiedzieli na jego apel. Zapewniali żydom fałszywe dokumenty identyfikacyjne oraz żywność. Część z tych katolików przypłaciło to życiem. Pius XII podejmował te wysiłki z miłości dla Żydów – podkreśla Paulina Hoeing na łamach „National Catholic Register”.
Pewnego dnia, gdy papież przyjął deklarację żydowską, pozwolił jej uczestnikom wejść poprzez schody cesarskie. Stanowiło to wyjątkowe wyróżnienie Żydów, gdyż zaszczyt ten rezerwowano dotąd tylko dla głów państw. Gdy zaś Pius XII zauważył, że część Żydów czuje się niepewnie, to zszedł do nich z tronu papieskiego. Podkreślił, że on jest „tylko” Wikariuszem Chrystusa, podczas gdy oni są Jego krewnymi.
Eugenio Maria Giuseppe Giovanni Pacelli (1876-1958) rządził Kościołem od 1939 roku. O jego wsparciu dla Żydów mówił już w latach 40-tych główny rabin Rzymu, profesor Izrael Zolli. W 1945 roku zdecydował się on przejść na katolicyzm.
Źródło: ncregister.com / opoka.org.pl
mjend
