Inaczej niż w przypadku „synodalnego” spotkania w Europie, katolicy z Bliskiego Wschodu nie uznali za słuszne, by przy okazji „procesu synodalnego” zajmować się włączaniem do Kościoła postulatów ruchu promującego dewiacje seksualne i płciowe.
Wezwanie do odnowy liturgicznej, która byłaby zgodna z aspiracjami młodzieży, zachowując jednocześnie swoją istotę i symbolikę, a także zmierzanie „ku Kościołowi pokornemu” i otwartemu na tych, którzy są różni na poziomie kościelnym i religijnym – znalazły się wśród końcowych wniosków zgromadzenia synodalnego Kościołów katolickich Bliskiego Wschodu. Obradowało ono w dniach 13-17 lutego w Jounieh koło Bejrutu. Było to jedno z kilku gromadzeń kontynentalnych przygotowujących zgromadzenie Synodu Biskupów nt. synodalności w październiku br. w Watykanie.
Jak widać z przedstawionego wyżej rytu, oficjalna atmosfera kościelna na bliskim wschodzie nie odbiega zasadniczo od tej zaproponowanej przez papieża Franciszka. Istotny jednak pozostaje fakt, iż wśród postulatów „synodalnych” nie znalazło się miejsce na propagowanie agendy lobby homoseksualno-genderowego.
Wesprzyj nas już teraz!
W zgromadzeniu uczestniczyli przedstawiciele siedmiu Kościołów katolickich, obrządków: koptyjskiego, syryjskiego, maronickiego, melchickiego, chaldejskiego, ormiańskiego i łacińskiego z Ziemi Świętej, Jordanii, Libanu, Syrii, Egiptu, Iraku i Armenii.
Ogłoszona dziś końcowa deklaracja zaznacza, że bliskowschodni etap kontynentalny Synodu skupiony był na modlitwie, rozeznawaniu duchowym i wspólnej refleksji nad tym, co na pierwszym etapie procesu synodalnego ujawniły konsultacje w Kościołach lokalnych. Przedstawiła 13 wniosków.
1. Synodalność stanowi centrum dziedzictwa naszych Kościołów Wschodnich.
2. Jedność w różnorodności poprzez jedność w komunii, misji i świadectwie Kościołów.
3. Wspólne korzenie Kościołów jako podstawa jednolitego przesłania.
4. Obecność i talenty świeckich w służbie Ciała Chrystusa. Rola ludzi młodych, ich zdolności i oczekiwania wobec odnowionego Kościoła odzwierciedlają stojące przed nimi wyzwania.
5. Znaczenie roli i misji kobiet w Kościele oraz ich udział w podejmowaniu decyzji i służbie.
6. Liturgia jest naszym życiem i wezwanie do odnowy liturgicznej, która byłaby zgodna z aspiracjami naszej młodzieży, zachowując jednocześnie swoją istotę i symbolikę.
7. Zaproszenie do twórczego i odnowionego ekumenizmu oraz do pobudzania dialogu ekumenicznego.
8. Kościół otwartości na innych, którzy są różni na poziomie kościelnym i religijnym, poprzez słuchanie, dialog i jedność, współżycie, dialog, współpracę i wzajemny szacunek, aby ukazać oblicze jedynego Boga.
9. Komunia i nadzieja w cierpieniu: ku Kościołowi pokornemu jak „ziarnko gorczycy” (Mt 13, 31-32), wezwanemu do wzrastania i rozszerzania się między wyzwaniem przetrwania a odmową emigracji.
10. Misja, świadectwo i odnowione struktury dla Kościoła bardziej synodalnego.
11. Specjalistyczne duszpasterstwo rodzin, kobiet i młodzieży.
12. Znaczenie mediów cyfrowych i kultury jako skutecznego narzędzia komunikacji w rękach Kościoła, aby pełniej przekazywać jego przesłanie.
13. Podążanie za duchem synodalności w każdym Kościele partykularnym, z centralnym pytaniem: Jak każdy Kościół może być bardziej synodalny w świetle prac tego Zgromadzenia kontynentalnego Kościołów katolickich na Bliskim Wschodzie.
Źródło: KAI
