Brak szacunku dla cywilizacji życia zawsze skutkuje degeneracją społeczeństwa. We Francji mamy 200 tys. aborcji rocznie, coraz mocniejszą propagandę na rzecz legalizacji eutanazji. To wszystko zostało „ładnie” opakowane w „prawa kobiet” i „prawo do godnej śmierci”. W rzeczywistości jednak zanika wartość życia i dochodzi do regresu cywilizacyjnego.
Ujawnienie skandali w domach opieki wywołało społeczne oburzenie. Oto w domach spokojnej starości sieci Orpea wykazano liczne nadużycia i niewłaściwe traktowanie osób starszych. Sprawa wyszła na jaw za sprawą dziennikarskiego śledztwa i książki „Les Fossoyeurs”, w której Victor Castanet opisał np. racjonowanie środków medycznych i żywności pensjonariuszom w teoretycznie luksusowych placówkach z bardzo wysokimi cenami pobytu. Opisał też liczne przypadki maltretowania staruszków, pazerność kierownictwa.
Trzeba tu dodać, że zerwanie więzi międzypokoleniowych, propagowanie autonomicznego życia dla starszych osób w oderwaniu od dzieci i rodzin, skutkowało tym, że domy starców na brak pensjonariuszy nie narzekają. W społeczeństwie zaczęło od lat znikać poczucie odpowiedzialności za starych rodziców, a takie obowiązki przerzucono na państwo. Na skutki nie trzeba było długo czekać.
Skandal jest na tyle głośny, że minister ds. autonomii Brigitte Bourguignon ogłosiła w czwartek 3 lutego, że zwróciła się do Regionalnych Agencji Zdrowia (ARS) o „niezapowiedziane inspekcje” w domach spokojnej starości sieci Orpea i Ephad. Obiecano też przeprowadzenie śledztwa.
Śledztwo administracyjne powierzone zostało Generalnym Inspekcjom Spraw Społecznych (Igas) i Inspekcji Finansów (IGF). Rząd obiecał znalezienie do końca miesiąca propozycji rozwiązań, które zapobiegną powtórzeniu się takich nadużyć. Zapowiedziano też przesłuchania w Zgromadzeniu Narodowym. Dyrektor generalny sieci domów spokojnej starości Philippe Charrier wykluczył, by „działalność Orpea polegała na optymalizacji zysku kosztem usług”. Z kolei minister gromko oznajmiła, że seniorzy nie mogą być traktowani jako finansowe źródło egzystowania takich placówek.
Tymczasem nie chodzi tu tylko o „kapitalistyczne” nastawienie na zysk, ale o całościowe podejście społeczne i instytucjonalne do problemu. Wrażliwość, odpowiedzialność, więzi rodzinne, zastąpione są zestawieniami, „kartami pensjonariusza”, kwestionariuszami, sprawozdaniami. Nic dziwnego, że część pensjonariuszy rzeczywiście postrzega później eutanazję jako sposób na „godną śmierć”. Trwająca od kilku dnia afera z traktowaniem seniorów to wierzchołęk góry lodowej. Można tu przypomnieć ich masowe umierania w czasie fali upałów z sierpnia 2003 roku, kiedy to rodziny i pielęgniarki wyjechały na wakacje. We Francji, gdzie temperatura dochodziła do 44 stopni C, z powodu wysokiej temperatury zmarło 15 tys. osób, głównie starszych. Podobna hekatomba dotknęła też domy opieki EPHAD podczas pierwszej fali pandemii koronawirusa. Etatystyczne podejście do problemu starości wygląda ładnie tylko na reklamowych folderach…
Bogdan Dobosz
