Ks. James Martin SJ, czołowy amerykański propagator „nowego podejścia” Kościoła katolickiego do ideologii LGBT, przeprosił za swój wpis na temat zmarłego niedawno abp. Remberta Weaklanda. Jak stwierdził ks. Martin, mógł on stworzyć wrażenie relatywizowania grzechów i przestępstw hierarchy. Abp Weakland w roku 2002 zrezygnował z urzędu metropolity Milwaukee; media ujawniły, że archidiecezja zapłaciła 450 tys. dolarów Paulowi J. Marcouxowi, seminarzyście, z którym arcybiskup utrzymywał przed laty relację seksualną.
– Wiele osób zdenerwowało się z powodu dwóch twittów na temat abp. Remberta Weaklanda, który popełnił wiele grzechów i przestępstw, a który zmarł w wieku 95 lat. Oczywiście potępiam tuszowanie przez niego nadużyć seksualnych i opłacanie milczenia pieniędzmi – napisał kapłan, wskazując, że jego poprzednie wpisy mogły zostać zrozumiane jako relatywizowanie czynów abp. Weaklanda.
Rzeczywiście, ks. James Martin pierwotnie wypowiedział się na temat abp. Weaklanda w superlatywach. Napisał wcześniej na temat śmierci hierarchy: „Uczony erudyta, utalentowany duszpasterz i benedyktyński opat. Jego dziedzictwo zostało popsute doniesieniami o płaceniu mężczyźnie, z którym był w związku. Uważałem go za przyjaciela i opłakuję jego stratę. Niech spoczywa w pokoju”.
Wesprzyj nas już teraz!
Według Marcouxa do kontaktów seksualnych między nim a arcybiskupem dochodziło na początku lat 80. Marcoux opisał je jako „gwałt na randce”. Sam abp Weakland mówił, że zaczął utrzymywać kontakty homoseksualne dopiero po otrzymaniu sakry biskupiej. Jak przypomina National Catholic Register, arcybiskup kwestionował nauczanie Kościoła katolickiego na temat grzechu sodomskiego. Twierdził też, że Kościół powinien udzielać święceń kapłańskich kobietom. Amerykańskie media zarzucają mu nie tylko osobiste kontakty homoseksualne, ale również błędy w zajmowaniu się nadużyciami popełnianymi przez innych kapłanów.
Rembert Weakland był jednym z członków Consilium, komisji opracowującej reformę liturgiczną po II Soborze Watykańskim. Znał się na dziedzinie muzyki kościelnej.
Źródło: NCRegister.com
Pach
