Nowy program ONZ „Agenda 30”, który ma być ostatecznie przyjęty podczas obecnej sesji Organizacji uznaje za nadrzędny cel całkowite wyeliminowanie ubóstwa na świecie do 2030 r. Program dotyka niemal każdej działalności ludzkiej i zobowiązuje wszystkie rządy oraz organizacje na świecie do ścisłej współpracy w celu upowszechnienia dobrobytu, ochrony planety i likwidacji ubóstwa. Na sesji ONZ gości także Ojciec Święty.
„Agenda na rzecz Zrównoważonego Rozwoju 2030 i Cele Zrównoważonego Rozwoju” ustala plan działania, uznając, że „likwidacja ubóstwa we wszystkich jego formach i wymiarach, w tym skrajnej biedy, jest największym wyzwaniem globalnym i niezbędnym warunkiem zrównoważonego rozwoju”.
Wesprzyj nas już teraz!
Agenda zawiera 17 celów i 169 zadań, które będą musiały być realizowane przez najbliższych 15 lat. Według słów sekretarza ONZ, Ban Ki-moona, Agenda wraz z porozumieniem osiągniętym w Addis Abebie w zeszłym miesiącu, ma być początkiem „nowej ery”.
„Program na rzecz Zrównoważonego Rozwoju 2030” przewiduje m.in. wyeliminowanie ubóstwa we wszystkich jego formach na całym świecie – likwidację głodu, osiągnięcie bezpieczeństwa żywnościowego i „zapewnienie lepszego odżywiania”. Agenda obiecuje „dobrobyt dla wszystkich ludzi w każdym wieku”. Rządy poszczególnych krajów będą zobowiązane do zapewnienia „inkluzyjnej edukacji”, „praw seksualnych i reprodukcyjnych kobiet” i „równość płci”.
Wszyscy mamy mieć „dostęp do stabilnej, zrównoważonej i nowoczesnej energii po przystępnej cenie” oraz do godnej pracy. Mają zostać „zmniejszone nierówności w obrębie państwa i między państwami”. Miasta będą musiały prowadzić „inkluzyjną politykę” obejmując przedstawicieli różnych narodowości.
Twórcy Agendy chcą, by rządy postarały się o „zrównoważoną konsumpcję” i „zrównoważone wzorce produkcyjne,” a także, by podjęto „pilne działania zwalczające zmiany klimatyczne i ich skutki”.
Wszystkie rządy i organizacje mają promować „istnienie pokojowych i inkluzyjnych społeczeństw” z „inkluzyjnymi instytucjami na wszystkich szczeblach”. Jako ostatni cel przewidziano wzmocnienie współpracy na szczeblu międzynarodowym.
Co ciekawe tekst, który ma być zaaprobowany na posiedzeniu ONZ, zawiera szereg kategorycznych sformułowań, wykluczających jakikolwiek sprzeciw. „Wszystkie kraje i wszystkie zainteresowane strony, zgodnie z partnerską współpracą, będą realizować ten plan” – czytamy w tekście. I dalej: „Jesteśmy zdecydowani, aby uwolnić ludzkość od tyranii, ubóstwa i chcemy uzdrawiać oraz zabezpieczyć naszą planetę. Jesteśmy zdeterminowani do podjęcia śmiałych i przekształcających kroków, które są pilnie potrzebne do zmiany świata”. Co więcej, autorzy obiecują: „gdy wyruszamy w tę zbiorową podróż, zobowiązujemy się, że nikt nie będzie pozostawać w tyle”.
W agendzie pisze się o „nowym uniwersalnym porządku”. Bardzo często przewijają się wątki dotyczące ideologii gender, prawa do aborcji, wyrażonego w postaci konieczności zapewnienia „praw seksualnych i reprodukcyjnych”. Zapowiada się po raz kolejny konieczność walki ze śmiertelnością kobiet, co w praktyce oznacza upowszechnienie antykoncepcji, zabiegów sterylizacyjnych i aborcji. Wreszcie mówi się niezwykle często o „inkluzyjności”, „równości” pod każdym względem.
Autorzy tekstu wierzą, że dzięki realizacji tego programu „życie wszystkich będzie lepsze i nasz świat zostanie przekształcony”. „Przewidujemy świat wolny od ubóstwa, głodu, chorób, w którym przez całe życie będziemy się mogli rozwijać. Wyobrażamy sobie świat wolny od strachu i przemocy. Świat ze sprawiedliwym i powszechnym dostępem do wysokiej jakości edukacji na wszystkich poziomach, do opieki zdrowotnej i ochrony socjalnej.”
Trudno wymieniać wszystkie marzenia twórców Agendy. Są oni przekonani, że w ciągu 15 lat – pod warunkiem ścisłej współpracy wszystkich rządów – powstanie świat, w którym powszechnie będzie się szanowało „prawa człowieka”, w którym będzie panowała „praworządność, sprawiedliwość i równość.” Ma to być „świat inkluzyjny” wolny od przemocy, w którym wszyscy mają harmonijnie współżyć.
Agenda podkreśla, iż konieczne staje się upowszechnienie leczenia zaburzeń psychicznych we współczesnym świecie. Należy także podjąć działania na forum międzynarodowym, by zapewnić „bezpieczną, uporządkowaną i regularną migrację, wyrozumiałość międzykulturową, tolerancję, wzajemny szacunek i etykę globalnego obywatelstwa oraz współodpowiedzialności.”
Źródło: unic , un.org
Agnieszka Stelmach
