Kolegium Kardynalskie, liczące obecnie 211 członków, zostanie powiększone o 17 następnych purpuratów. Są to najbliżsi współpracownicy papieża, a głównym ich przywilejem, ale i obowiązkiem jest udział w konklawe i wybór kolejnego następcy św. Piotra. Prawo to mają jednak tylko ci kardynałowie, którzy w chwili ogłoszenia Stolicy Apostolskiej sede vacante nie ukończyli jeszcze 80 lat. Wśród nowych kardynałów nie ma żadnego Polaka.
Zwyczajny konsystorz publiczny połączony z kreowaniem 17 nowych kardynałów odbędzie się 19 listopada w Watykanie. Następnego dnia nowi członkowie Kolegium Kardynalskiego będą koncelebrować razem z papieżem Franciszkiem Mszę św. na zakończenie Roku Świętego Miłosierdzia. Każdemu z nowych kardynałów papież nałoży biret i pierścień, po czym wręczy dokument wyznaczający jego kościół tytularny w Rzymie.
Wesprzyj nas już teraz!
W uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata o godz. 10.00 na placu św. Piotra, papież Franciszek odprawi Mszę św. na zakończenie Jubileuszu Miłosierdzia. Koncelebrować ja będą nowi i dotychczasowi kardynałowie. Na początku liturgii papież dokona obrzędu zamknięcia Drzwi Świętych w bazylice św. Piotra.
Warto przypomnieć, że Instytucja kardynalatu w Kościele sięga korzeniami początków chrześcijaństwa (co najmniej IV w.), przechodząc w ciągu wieków wiele poważnych zmian. Pierwsza wzmianka o kardynałach, choć w nieco innym znaczeniu niż obecnie, pochodzi z czasów Aleksandra I (105-15). Z kolei według papieża Zachariasza (741-752), jako pierwszy terminu tego użył Sylwester I (314-35), mówiąc o „presbyteri et diaconi cardinales” – kapłanach i diakonach kardynalnych.
Ocenia się, że od chwili utworzenia Kolegium Kardynalskiego do naszych czasów łączna liczba jego członków w ciągu wieków wyniosła ok. 3 tysięcy. Do liczby tej należałoby dodać jeszcze ok. 580 „ pre-kardynałów”, tzn. kapłanów, zapisanych w kronikach jako „cardinales”, ale jeszcze przed wykształceniem się tej godności w dzisiejszym znaczeniu, ponad 120 „ quasi-kardynałów” (w latach 1251-2007), czyli tych, którzy albo nie doczekali się kreacji kardynalskiej, bo zmarli przed otrzymaniem insygniów, albo odmówili przyjęcia tej godności bądź co do których istnieją sprzeczne dane (czy w ogóle zostali nominowani) oraz 180 purpuratów mianowanych przez antypapieży (1058-1447). W tym gronie jest 37 kardynałów polskich.
Wraz z rozwojem Kościoła i jego rozszerzaniem się na cały świat, rozrastało się także Kolegium Kardynalskie, zwiększała się liczba jego członków oraz ich skład narodowościowy i geograficzny. Jeśli jeszcze w czasach Piusa XII (1939-58) przewagę mieli w nim Włosi, to obecnie jest ich wprawdzie nadal najwięcej, ale od dawna już nie stanowią oni bezwzględnej większości wśród purpuratów.
Podczas sobotniej kreacji kardynalskiej, paliusz otrzymają:
Abp Mario Zenari, nuncjusz apostolski w Syrii (Włochy)
Abp Dieudonné Nzapalainga CSSp, arcybiskup Bangui (Republika Środkowoafrykańska)
Abp Carlos Osoro Sierra, arcybiskup Madrytu (Hiszpania)
Abp Sérgio da Rocha, arcybiskup Brasílii (Brazylia)
Abp Blase J. Cupich, arcybiskup Chicago (USA)
Abp Patrick D’Rozario CSC, arcybiskup Dakki (Bangladesz)
Abp Baltazar Enrique Porras Cardozo, arcybiskup Méridy (Wenezuela)
Abp Jozef De Kesel, arcybiskup Malines-Brukseli (Belgia)
Bp Maurice Piat, biskup Port-Louis (Mauritius)
Bp Kevin Joseph Farrell, prefekt Dykasterii ds. Świeckich, Rodziny i Życia, (USA)
Abp Carlos Aguiar Retes, arcybiskup Tlalnepantli (Meksyk)
Abp John Ribat MSC, arcybiskup Port Moresby (Papua Nowa Gwinea)
Abp Joseph William Tobin CSsR, Arcybiskup Newarku (USA)
Abp Anthony Soter Fernandez, emerytowany arcybiskup Kuala Lumpur (Malezja)
Bp Renato Corti, emerytowany biskup Nowary (Włochy)
Abp Sebastian Koto Khoarai OMI, emerytowany arcybiskup Mohale’s Hoek (Lesotho)
Ks. Ernest Simoni, kapłan archidiecezji Szkodra-Pult (Albania).
Źródło: KAI
POz
