We wtorek oraz środę w Parlamencie Europejskim zostaną poddane pod głosowanie kontrowersyjne dokumenty kwestionujące naturę małżeństwa, promujące eutanazję, aborcję i edukację seksualną. Podjęcie kolejny raz przez PE zagadnień pozostających poza kompetencjami Unii pokazuje w jaki sposób z poziomu instytucji międzynarodowych radykalna lewica forsuje projekty inżynierii społecznej.
Raport autorstwa L. Ferrary dotyczący stanu realizacji praw podstawowych w Unii Europejskiej w latach 2013-2014 stanowi wyrazisty przykład instrumentalizacji pojęcia „praw podstawowych” przez lobby LGBT. Celem takiego postępowania jest kwestionowanie naturalnej tożsamości związku małżeńskiego, promowanie eutanazji, aborcji i seksualizacji dzieci w ramach zajęć szkolnych.
Wesprzyj nas już teraz!
Z kolei w treści rezolucji w sprawie wzmocnienia pozycji dziewcząt przez edukację w UE forsowana jest ideologiczna koncepcja gender, podważająca integralność ludzkiej płciowości. Ma to na celu zakwestionowanie naturalnych różnic między kobietami mężczyznami. Lewicowi ideolodzy postulują uniformizację standardów edukacji w UE. Wątpliwości budzą w szczególności postulaty programów kompleksowej edukacji seksualnej z zachętą do eksperymentowania przez dzieci w sferze seksualnej. Wiąże się to również z wezwaniem do przełamywania „stereotypów płciowych” i upowszechnianiem w programach dydaktycznych informacji mających oswajać z praktykami charakterystycznymi dla subkultur LGBTI. Postuluje się również wprowadzanie do nauczania „refleksji uczniów nad wizjami płci” oraz zwalczanie „zachowań homo- i transfobicznych” przez formalne i pozaformalne programy edukacyjne.
Próby wywierania wpływu na treści edukacyjne przekazywane w czasie wolnym od zajęć dydaktycznych (w środowisku rodzinnym, kulturalnym czy sportowym) w postaci „inicjatyw uświadamiających” to jaskrawy przejaw wkroczenia w sferę znajdującą się poza kompetencjami UE. Stanowi to daleko idącą ingerencję w sferę życia prywatnego i rodzinnego, chronioną chociażby przez art. 8 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka.
Raport autorstwa E. Vozemberg dotyczący tzw. „szklanego sufitu” jest natomiast ilustracją głębokiego rozmijania się postulatów feministycznych i realnych potrzeb oraz problemów kobiet. Zgodnie z treścią tego raportu, tym, co jest główną przeszkodą na drodze realizacji i samospełnienia kobiet, ma być macierzyństwo. Fakt, że kobiety bardzo często preferują pozostanie z małym dzieckiem w domu, przez autorkę omawianego dokumentu postrzegany jest jako szkodliwa norma, którą należy zwalczać przez promocję urlopów ojcowskich. Proponuje się także narzucanie zmian instytucjonalnych w duchu ideologii gender (także przez parytety) na uczelniach i w ośrodkach badawczych, co stanowić może pogwałcenie zasady równości wobec prawa oraz przysługującej uczelniom wyższym autonomii. Podobne postulaty sformułowane zostały również w odniesieniu do biznesu poprzez postulowanie wprowadzenia parytetów w odniesieniu do spółek i rad nadzorczych.
Doświadczenia Norwegii wyraźnie pokazują, że obowiązkowy parytet płci w tych organach doprowadził do stygmatyzacji kobiet. Buduje to bowiem stereotyp o niższych kwalifikacjach kobiet piastujących kierownicze stanowiska, jako przypadające im ze względów nie-merytorycznych a polityczno-ideologicznych. O nieskuteczności postulowanych rozwiązań świadczyć może również to, że w żadnym spośród 5 państw UE o największym udziale posłanek wyłonionych w wyborach z 2014 r. listy wyborcze nie były sporządzane w oparciu o parytety płci.
Głosowane we wtorek raporty ilustrują sposób, w jaki instytucje UE, zwłaszcza zaś Parlament Europejski, wykorzystywane są do promowania kontrowersyjnych treści ideologicznych. Postulaty te nie liczą się z granicami kompetencyjnymi UE i dążą do narzucenia określonych standardów politycznych krajom członkowskim z pominięciem mechanizmów demokratycznych funkcjonujących na poziomie krajowym.
Instytut na rzecz Kultury Prawnej Ordo Iuris
