Od stycznia bieżącego roku do połowy lipca Drogą św. Jakuba (Camino de Santiago) przyszło do Santiago de Compostela 102 098 pielgrzymów – o 7200 więcej niż w porównywalnym okresie ubiegłego rokuW ciągu minionych dziesięciu lat grób św. Jakuba, którego wspomnienie obchodzi Kościół katolicki 25 lipca, odwiedziło 1,7 mln pielgrzymów.
W tym okresie 42 proc. pielgrzymów stanowili Hiszpanie, a 58 proc. – pątnicy z zagranicy. Najliczniejsze grupy stanowili Niemcy (8,4 proc.) oraz Włosi, Portugalczycy, Amerykanie i Francuzi. Ale tych, którzy przeszli całą Drogę ze swego kraju aż do Santiago, jest znacznie mniej: 273 osoby przyszły z Niemiec, 169 z Belgii, 73 ze Szwajcarii, 49 z Austrii. Najdłuższą trasę pielgrzymkową w tym roku pokonali trzej pątnicy z Finlandii.
Wesprzyj nas już teraz!
Większość – 87,9 proc. pielgrzymujących do Santiago – przybyło tu na własnych nogach. Otrzymali oni certyfikat pielgrzymi za stemple ze schronisk na ostatnim, stukilometrowym odcinku. Te same warunki dotyczą pielgrzymów przybywających konno, ale oni stanowią tylko 0,5 proc. wszystkich. Dowód przebycia 200 km rowerem przedstawiło w pierwszym półroczu 2014 r. 11 proc. spośród tegorocznych pielgrzymów, natomiast 56 osób przebyło Drogę św. Jakuba na wózkach inwalidzkich.
Droga św. Jakuba, nazywana po hiszpańsku Camino de Santiago, jest szlakiem pielgrzymkowym do katedry w Santiago de Compostela w Galicji w północno-zachodniej Hiszpanii. W katedrze tej ma znajdować się ciało apostoła św. Jakuba (Większego). Nie ma jednej trasy pielgrzymki – uczestnicy mogą dotrzeć do celu jednym z wielu szlaków. Droga oznaczona jest muszlą św. Jakuba, która jest także symbolem pielgrzymów.
Istniejąca od ponad tysiąca lat Droga św. Jakuba jest jednym z najważniejszych chrześcijańskich szlaków pielgrzymkowych, obok dróg do Rzymu i Jerozolimy. Według legendy, ciało św. Jakuba zostało przewiezione łodzią do północnej Hiszpanii, gdzie pochowano je w miejscu, w którym dziś istnieje miasto Santiago de Compostela. Przybycie pierwszego udokumentowanego pielgrzyma, francuskiego biskupa Le Puy – Godescalco, datuje się na rok 950. Ślady pielgrzymek z IX w. istnieją na monetach Karola Wielkiego, jednak największe nasilenie ruchów pielgrzymkowych przypada na wieki XII-XIV.
W XII w. dokument papieski uznał Compostelę za trzecie po Jerozolimie i Rzymie miejsce święte chrześcijaństwa. Wówczas Santiago stało się jednym z trzech najważniejszych miejsc pielgrzymkowych zachodniej Europy. Pojawiła się nowa terminologia – pątnika udającego się do Santiago zaczęto nazywać peregrino, tak jak swą nazwę miał pielgrzym udający się do Rzymu (romero) i do Jerozolimy (palmero).
KAI
mat
