Poseł Patryk Jaki ze Zjednoczonej Prawicy jest ojcem Radka chorego na zespół Downa. W rozmowie z Robertem Mazurkiem opowiada jak znajomi zachęcali jego i jego żonę do dokonania aborcji. Oskarża również władze publiczne, dla których wygodniej jest sfinansować aborcję niż późniejsze leczenie i rehabilitację chorego dziecka.
Jak podkreślił parlamentarzysta, wielu znajomych mówiło o aborcji wprost: „Żona robi karierę w korporacji, ty w polityce, po co wam taki kłopot? Nawet po urodzeniu, gdy nasz synek był taki piękny, a my tacy szczęśliwi, przyjaciele, ba, nawet członkowie dalszej rodziny pytali, czemuśmy go urodzili”.
Wesprzyj nas już teraz!
„Znajoma matka dziecka z zespołem Downa opowiadała, że poszukiwała towarzystwa rówieśników dla swojego synka. Wiedziała, że takie dzieci powinny gdzieś być, bo w czasie, gdy wykonywała badania prenatalne, podobne wady wykryto u kilku innych kobiet (…). Nie znalazła żadnego dziecka w województwie” – ujawnia dramatyczną skalę problemu dokonywanych legalnych aborcji. Równie nastawieni proaborcyjnie są lekarze. „Lekarze wręcz namawiający, nakłaniający do aborcji. Prof. Dębski, znany ginekolog, mówi, że życie ludzi z zespołem Downa to katorga, więc lepiej, by matki podjęły decyzję o usunięciu ciąży” – podkreślił poseł Jaki.
Pytany o to jak zniósł wiadomość o chorobie syna odpowiedział, że jest głęboko wierzącym człowiekiem i uznał, że jest to jakieś zadanie dla niego. „Dużo trudniej zniosła to żona, ale – może się to wydawać komuś śmieszne – powiedzieliśmy sobie, że bierzemy ten krzyż i idziemy za Jezusem” – zaznacza.
„Dla polskiego państwa najlepszym rozwiązaniem dla takich dzieci jest aborcja! Byle nie przeszkadzały i nie generowały kosztów…” – mówi poseł. „Moja żona chce zostać w domu i zajmować się Radkiem. Nasze państwo wyceniło jej pracę na, uwaga, 153 zł miesięcznie” – podkreśla parlamentarzysta. Zaznacza jednak, że jego – jako posła – stać na skuteczną rehabilitację syna. W miarę możliwości pomaga zatem biedniejszym.
Poseł Patryk Jaki uważa, że „buduje się nowy, lepszy świat, w którym moje dziecko nie ma prawa żyć. Tymczasem świat, gdzie goniąc za jakością życia, godzimy się na zabijanie niepełnosprawnych, jest z założenia zły. I to jest dla mnie, polityka, zadanie, by zmieniać społeczeństwo. Walczyć o to, by pomagało takim ludziom żyć, a nie domagało się ich śmierci”.
Źródło: „Rzeczpospolita”
KRaj
