Podczas wtorkowych uroczystości w 75. rocznicę powstania Armii Krajowej, w Białymstoku do stopnia pułkownika został pośmiertnie awansowany podpułkownik Aleksander Rybnik, ps. „Dziki”, „Jerzy”. Był on między innymi zastępcą komendanta okręgu Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość”. W roku 1946 został skazany przez komunistyczny sąd w Białymstoku na śmierć i stracony wraz z grupą podkomendnych w miejscowym więzieniu UB. Do dziś nie znaleziono jego ciała.
Awans odebrał Jerzy Rybnik, syn bohatera narodowego. – Ojca nie pamiętam, bo kiedy został zamordowany z wyroku komunistycznego sądu, miałem zaledwie 3 miesiące. Jednak z opowieści rodziny wiem, że byłem obecny kiedy mojego ojca sądzono w pokazowym procesie, który odbywał się w sali białostockiego kina „Ton”. Moja mama i siostra ojca – Łucja przyszły ze mną na plac przed ten, tymczasowy, sądowy budynek. Stały tam i trzymały mnie, na zmianę, na rękach, aż do czasu kiedy zbrodniczy sąd ogłosił, że mój ojciec i sześciu jego żołnierzy są skazani na karę śmierci – powiedział nam Jerzy Rybnik.
Wesprzyj nas już teraz!
Aleksander Rybnik urodził się w 1906 roku w Starosielcach koło Białegostoku. W działaniach obronnych 1939 roku dowodził kompanią piechoty wchodzącą w skład Armii „Kraków”. Po wrześniowej klęsce wstąpił do organizacji konspiracyjnej, działającej na terenie Wilna. W roku 1941 został mianowany zastępcą komendanta Garnizonu Miasta Wilna. Przeniósł się do Okręgu AK Nowogródek. W roku 1944 roku pełnił funkcję komendanta Obwodu Białystok-Powiat.
W Puszczy Knyszyńskiej zorganizował dwustuosobowe zgrupowanie partyzanckie, które przeprowadziło kilkaset akcji bojowych. Między innymi rozbijało posterunki milicji i urzędów gmin, rozbrajało oddziały Ludowego Wojska Polskiego, rozstrzeliwało funkcjonariuszy UB, zdrajców i donosicieli, likwidowało bandy rabunkowe.
W 1945 roku Aleksandra Rybnika mianowano zastępcą prezesa Okręgu WiN Białystok. Rok później został on aresztowany przez grupę LWP. „Dziki” sądzony był w procesie pokazowym w białostockim kinie „Ton” w lipcu 1946 roku, wraz z sześcioma podwładnymi. Skazano go na karę śmierci. Wyrok wykonano 11 września 1946 roku, w białostockim więzieniu UB przy ul. Kopernika. Miejsce pochówku bohatera jest do dziś nieznane.
Adam Białous
