„Możemy szacować, że od października 1917 do września 1939 roku komuniści sowieccy odpowiedzialni są za śmierć do 350 tys. Polaków. I to trzeba cyklicznie wałkować!” – podkreśla na łamach portalu nczas.pl prof. Marek Jan Chodakiewicz. Jego zdaniem trwa kolejna „Operacja Antypolska”.
Historyk przypomina prześladowania Polaków, jakich w XX wieku dopuścili się Sowieci. Często ostatecznym etapem tych prześladowań były masowe mordy bądź wywózki za Ural.
Wesprzyj nas już teraz!
Pierwszy z wymienionych przez prof. Chodakiewicza mordów dokonanych na Polakach miał miejsce podczas rewolucji bolszewickiej i wojny domowej. Jego zdaniem żyjący w ZSRR Polacy zostali wówczas skazani na śmierć, przede wszystkim dlatego, że byli katolikami. „W Sowietach katolicyzm uznawany był za polską religię, tak jak przedtem w Rosji carskiej” – przypomina naukowiec.
„Następne ciosy, jakie poszły w sowieckich Polaków, związane były z dwoma czynnikami: kolektywizacją i korienizacją (ukorzenianiem). Ta druga polityka polegała na wymuszeniu na mniejszościach, aby stały się narodowe w formie, a sowieckie w treści. Czyli skomunizowanie pod płaszczykiem patriotyzmu” – wskazuje prof. Chodakiewicz. Wtedy właśnie do listy wrogów ZSRR, oprócz Polaka-katolika, dołączył Polak-kułak, czyli zamożny gospodarz narodowości innej niż rosyjska nazywany, zgodnie z bolszewickim zaleceniem, nacjonalistą.
„Nie było bodaj gorszych nacjonalistów niż Polacy, bowiem uważano ich za agentów ościennego państwa – Polski. A na dodatek RP pobiła jako jedyna w historii Armię Czerwoną w polu i do połowy lat trzydziestych Kreml uznawał Polaków za największe zagrożenie dla Związku Sowieckiego obok Brytyjczyków i Japończyków” – podkreśla historyk.
Kolejne zakrojone na wielką skalę prześladowania i masakry Polaków przyszły w latach 1934-1936, kiedy w ZSRR trwała „nadgraniczna czystka etniczna”. W roku 1937 rozpoczęła się operacja „kułacka” w czasie której „wyrżnięto i deportowano niedobitki ofiar kolektywizacji”. W tym samym roku rozpoczęła się operacja antypolska NKWD. „Wszędzie tam, gdzie byli Polacy, ścigano ich. W Moskwie NKWD wydał rozkaz szukania polskich nazwisk w książce telefonicznej, aby wypełnić plan aresztowań. Operację przedłużano kilkakrotnie i trwała ona ostatecznie 18 miesięcy. Była to również największa w historii międzywojnia orgia rozstrzeliwania mniejszości narodowej. Zginęło najmniej 111 tys., a być może nawet ponad 200 tys.” – podkreśla prof. Chodakiewicz.
Dla bardziej wyraźnego przedstawienia skali grozy tamtego strasznego czasu historyk przytacza porażające liczby. „Polacy stanowili największą grupę aresztowanych obywateli sowieckich – między 140 tys. a 250 tys. osób na 1,6 miliona wszystkich ujętych przez NKWD. Możemy szacować, że Polacy stanowili być może do 15 proc. ofiar Wielkiej Czystki. Osoba polskiego pochodzenia miała 40 razy więcej szans stania się ofiarą Wielkiej Czystki niż przeciętny obywatel sowiecki”.
„Mordowano polskich mężczyzn w wieku produkcyjnym – od 16 do 65 lat. W niektórych miejscach, jak na przykład w syberyjskim Białymstoku, z tej grupy nie został nikt oprócz jednego czy dwóch miejscowych donosicieli NKWD. Ponadto w pewnych wypadkach aresztowano kobiety, niekiedy je rozstrzeliwano, ale w większości zsyłano do łagrów, gdzie wiele zginęło. W ten sposób rozbijano rodziny, dzieci umieszczano w sowieckich sierocińcach i indoktrynowano, aby zapomniały o swoich korzeniach. Niedobitków stygmatyzowano i traumatyzowano, tak aby nie przekazywały rodzinie polskich tradycji i języka. Każde aresztowanie oznaczało też konfiskatę i przepadek majątku. W ten sposób Polacy sowieccy zostali niemal całkowicie spauperyzowani. Skutki tej rzezi są widoczne do dziś” – podsumowuje prof. Chodakiewicz.
Źródło: nczas.pl
TK
