Tysiące ludzi z całego świata pielgrzymuje do Bazyliki Męczenników i sanktuarium w ugandyjskim Namugongo. Katolicy czczą tam pamięć 22 świętych. Stracili oni życie z powodu odmowy uczestniczenia w sodomickich praktykach ugandyjskiego władcy pomiędzy 1885 a 1887 rokiem.
Wesprzyj nas już teraz!
Do Ugandy idą pieszo pątnicy z różnych afrykańskich krajów. Przybywają licznie Europejczycy, Australijczycy i Amerykanie. Jedna z kobiet, Anna Aciro przeszła całą odległość od Aru, wioski w Kongo, aż do sanktuarium. Agencji CNS mówiła: – Przyszłam, ponieważ identyfikuję się z męczennikami, którzy zginęli w Namugongo. Ja też chcę się modlić do Boga, aby mi pomógł w moich problemach. Ostatni raz otrzymałam to, o co prosiłam, modląc się tutaj.
Episkopat ugandyjski podał, że poza mieszkańcami kraju, do sanktuarium przybyli pielgrzymi ze Stanów Zjednoczonych, Nigerii, Meksyku, Malawi, Włoch, Zambii, Australii, Singapuru, Republiki Południowej Afryki, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Niemiec i Kanady. Do 30 maja Namungongo nawiedziło ponad 60 tysięcy pielgrzymów. Codziennie jest tam odprawianych wiele Mszy świętych z udziałem wielotysięcznych tłumów.
Ojciec John Kato z Kenii, członek komitetu organizującego tegoroczną pielgrzymkę tłumaczył, że ludzie mają głęboką wiarę i miłość do męczenników, ponieważ wykazali się oni odwagą w obliczu przemocy z rąk miejscowego władcy.
– Już tysiące pielgrzymów przybyło do Namugongo, a wielu innych przybywa. Niektórzy przyszli z Tanzanii, DRC (Kongo), Południowego Sudanu, Ruandy, Burundi. Inni przybyli spoza Afryki – tłumaczył hierarcha.
Katolicki portal cruxnow.com nie podał, że święci, których wspomnienie przypada 3 czerwca, to ofiary homoseksualnego króla. Napisano, że ich śmierć była efektem walk politycznych w ówczesnym czasie. Jaka jest jednak prawdziwa historia 22 męczenników?
Krwawy władca-sodomita
Pierwsi misjonarze chrześcijańscy na tereny dzisiejszej Ugandy przybyli stosunkowo późno, bo dopiero pod koniec XIX wieku, za panowania króla Mutesa, który traktował ich neutralnie.
Po śmierci władcy na tron wstąpił jego osiemnastoletni syn Mwanga II. Wtedy też stosunek do misjonarzy uległ gwałtownej zmianie. Religia chrześcijańska, przyjmowana z entuzjazmem przez mieszkańców, wymagała od nich zerwania z bałwochwalstwem, wielożeństwem i barbarzyńskimi praktykami. Kiedy zaczęli kategorycznie odmawiać kontaktów homoseksualnych z królem – w których to władca się lubował – uznał ich za „buntowników” i „zdrajców”.
Zaledwie w ciągu roku od wstąpienia na tron (czyli w 1885 roku) król skazał na karę śmierci trzech pierwszych protestanckich wyznawców Chrystusa. 15 listopada 1885 roku został ścięty w Nakivubo katolicki doradca władcy, Józef Mukasa Balikuddembe, stając się tym samym pierwszym katolickim męczennikiem Ugandy. W okresie od grudnia 1885 roku do maja 1886 król zamordował kilkudziesięciu innych wyznawców Chrystusa z powodu rzekomego nieposłuszeństwa. Mwanga domagał się od konwertytów wyrzeczenia wiary i bezwzględnego podporządkowania swoim rozkazom, także tym dotyczącym kontaktów seksualnych. Neofici powszechnie zaczęli wybierać śmierć. Wierni ginęli wskutek poćwiartowania ciał, kastracji, spalenia i ścięcia albo rzucani byli na pożarcie dzikiej zwierzynie.
Prześladowania bynajmniej nie powstrzymały rozwoju chrześcijaństwa. Męczeństwo tych pierwszych wierzących stało się zarzewiem wiary. Od tego czasu stale przybywało nowych wyznawców.
„Niemożliwe jest nie wyznać tego, w co z całego serca się wierzy”
Jednym z nich był św. Karol Lwanga, który pełnił na dworze Mwangi II funkcję przełożonego czterystu dworzan królewskich i elitarnych oficerów. Do głębi poruszony wiadomością o postawie umierającego Józefa Mukasy Balikuddembe, nawrócił się. Józef miał powiedzieć swojemu katowi: Mwanga potępił mnie bez powodu, ale powiedz mu, że wybaczam mu z całego serca. Lwanga poprosił o chrzest i został przyjęty do Kościoła. Natychmiast też zaczął przekazywać naukę Chrystusa także innym dworzanom, którzy coraz powszechniej zaczęli odmawiać kontaktów homoseksualnych swojemu władcy. Znaczna część nawróciła się. I to wywołało wściekłość króla.
Pewnego dnia Mwanga oburzony odmową sodomickiego współżycia ze strony jednego z dworzan, nakazał zamknąć drzwi pałacu i stanąć z boku wszystkim paziom, którzy modlili się. Jako pierwszy wystąpił z szeregu Karol Lwanga, a następnie 22 inne osoby. Lwanga mówił: – Niemożliwe jest nie wyznać tego, w co z całego serca się wierzy. Król zażądał, by wyrzekli się chrześcijaństwa. Gdy tego nie uczynili, wszystkich skazał na śmierć przez spalenie na stosie.
Dwudziestopięcioletni Karol został pierwszy wrzucony do ognia. Chrzest przyjął zaledwie kilka miesięcy wcześniej. Tuż przed śmiercią zawołał w stronę braci w wierze: – Za parę chwil spotkamy się w raju! Do oprawcy powiedział zaś: – Wierzysz, że dręczysz mnie ogniem, podczas gdy to, co robisz, jest obmywaniem moich nóg źródlaną wodą. Pomyśl raczej o sobie: żeby Bóg, którego obrażasz, nie wrzucił cię w ogień piekielny. Kiedy ogień doszedł do serca, tuż przed śmiercią Karol westchnął: – Boże mój, Boże mój. I skonał. Razem z nim spłonęło żywcem 13 innych chrześcijan. Stało się to w uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego, 3 czerwca 1886 roku.
Zginęli: Poncjan Ngondwe – patron żołnierzy, Mugagga – patron włókienników, Matthias Mulumba – patron urzędników, Łukasz Banabakintu – patron rybaków i żeglarzy, Jan Maria Muzeyi – opiekun chorych i cierpiących, Gyavira – patron posłańców i listonoszy, Denis (Dionizy) Ssebuggwawo – patron nauczycieli, Atanazy Bazzekuketta – patron kupców i biznesmenów, Anatol Kiriggwajjo – patron krawców, Adolf Mukasa Ludigo – patron rolników, Noe Mawaggali – patron garncarzy i rzemieślników, MbagaTuzinde – patron ludzi niezachwianej wiary, Kizito – patron młodzieży, Jakub Buzabaliawo, Gonzaga Gonza, Andrzej Kaggwa – patron muzyków, Ambroży Kibuka, Achilles Kiwanuka – patron urzędników i Bruno Serunkuma Kiriwawanvu – patron gospodarzy. Męczennicy zostali kanonizowani w 1964 roku przez papieża Pawła VI. Wszyscy ci święci zasługują na osobną uwagę. Zadziwia ich mądrość i dojrzałość.
Kościół katolicki beatyfikował katolickich męczenników w 1920 roku. Kanonizował ich papież Paweł VI w 1964 r. Bazylika w Namugongo została wzniesiona na miejscu, gdzie spalono Karola Lwangę i jego towarzyszy. Uganda, a w szczególności sanktuarium, to jedyne miejsce w Afryce i prawdopodobnie jedno z niewielu na świecie, które odwiedziło aż trzech papieży.
Podczas Mszy świętej z udziałem Jana Pawła II w lutym 1993 roku, w ugandyjskim sanktuarium uczestniczyło aż pól miliona osób. Franciszek odwiedził Namugongo w listopadzie 2015 roku.
Obecnie nad bezpieczeństwem pielgrzymów czuwa ponad 11 tysięcy policjantów.
Źródło: cruxnow.com., piotrskarga.pl.
Agnieszka Stelmach
