Irlandia Północna odmówiła uznania tzw. małżeństw tej samej płci. Sąd Najwyższy w Belfaście stwierdził we czwartek, że brak akceptacji dla tego typu związków nie narusza praw par, których dotyczy problem. To wielki cios dla lobby homoseksualnego i władzy w Londynie.
Trzy pary homoseksualne zaskarżyło miejscowe prawo, nie zezwalające na legalizację tzw. małżeństw jednopłciowych. Sędzia John O’Hara w uzasadnieniu wyroku stwierdził, że nieudzielenie zezwolenia na zawarcie małżeństwa przez pary tej samej płci w Irlandii Północnej nie jest sprzeczne z prawami człowieka, ponieważ nie istnieje prawo do zawarcia małżeństwa przez pary tej samej płci.
Wesprzyj nas już teraz!
Dodał, że Europejski Trybunał Praw Człowieka orzekł, iż prawo do małżeństwa homoseksualnego nie jest prawem w ramach Europejskiej Konwencji Praw Człowieka.
Jedna z par sodomitów, którzy zawarli związek cywilny w Anglii w 2014 r. kwestionowała obniżenie rangi ich związku, gdy przeniosła się do Irlandii Północnej.
Irlandia Północna jest jedynym miejscem w Wielkiej Brytanii i Irlandii, które nie zalegalizowało „małżeństwa” tej samej płci, pomimo faktu, że była pierwszą częścią Wielkiej Brytanii, która przyjęła ustawodawstwo w celu umożliwienia parom homoseksualnym zawieranie tzw. związków partnerskich w 2004 r.
Dwie pary zaangażowane w sprawę – Grainne Close i Shannon Sickles oraz Chris Flanagan-Kane i Henry Flanagan-Kane – jako pierwsi zawarli tzw. związki partnerskie w Belfaście 19 grudnia 2005 r., które natychmiast zarejestrowali w Wielkiej Brytanii.
Flanagan i Kane następnie – jak tylko pojawiła się możliwość zawarcia „małżeństwa” homoseksualnego w Anglii w 2014 r. zalegalizowali je, po czym podjęli starania o uznanie tego typu relacji w Irlandii Północnej. Prawnicy pary twierdzili, że zakaz zawierania sodomskich „małżeństw”, które zarezerwowane są jedynie dla par heteroseksualnych, narusza art. 8 Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka, odmawiając poszanowania dla życia prywatnego i rodzinnego sodomitów.
Sędzia O’Hara wydając orzeczenie podkreślił, że nie może się ono opierać na polityce społecznej lecz prawie. Fakty są zaś takie, iż Europejski Trybunał Praw Człowieka nigdy nie uznał żadnego prawa do zawarcia „małżeństwa” tej samej płci. – Nie jest rolą sędziego decydowanie o polityce społecznej – przekonywał, dodając, że to zadanie parlamentu i rządu.
Obecnie piętnaście państw europejskich zalegalizowało tzw. małżeństwa jednopłciowe. Są to: Belgia, Dania, Finlandia, Francja, Niemcy, Islandia, Irlandia, Luksemburg, Malta, Niderlandy, Norwegia, Portugalia, Hiszpania, Szwecja i Wielka Brytania z wyjątkiem Irlandii Północnej.
1 sierpnia br. prawo dopuszczające „śluby” homoseksualistów zostało ostatecznie zaaprobowane na Malcie, tradycyjnie postrzeganej jako konserwatywny katolicki kraj.
Co ciekawe w odniesieniu do tzw. małżeństw tej samej płci, zarówno tradycyjnie katolicka partia w Irlandii Północnej – Sinn Fein – długi czas związana z Irlandzką Armią Republikańską (IRA) oraz socjaldemokracja (SDLP) opowiedziały się za zniesieniem zakazu. Tymczasem dwie partie reprezentujące większość protestancką – Demokratyczna Partia Unionistyczna (DUP) i Ulsterska Partia Unionistyczna (UUP) – opowiadają się za utrzymaniem zakazu, definiując małżeństwo jako związek wyłącznie między mężczyzną a kobietą.
W katolickiej Irlandii za legalizacją tzw. małżeństw homoseksualnych opowiedziało się w referendum w 2015 r. aż 62 procent ludności. Irlandia planuje w 2018 r. referendum także w sprawie liberalizacji ustawodawstwa aborcyjnego.
Źródło: cruxxnow.com, euractiv.com
AS
