31 grudnia 1944 Józef Stalin przekształcił PKWN w Rząd Tymczasowy Rzeczypospolitej Polskiej z Edwardem Osóbką-Morawskim na czele.
Formalnie Rząd Tymczasowy Rzeczypospolitej Polskiej został utworzony na mocy ustawy podpisanej przez prezydenta Krajowej Rady Narodowej – Bolesław Bierut. Faktycznie o jego powstaniu zadecydował Stalin.
Wesprzyj nas już teraz!
Wiernie służący ZSRR polscy komuniści oficjalnie powołali swój rząd. Miał on stanowić konkurencję wobec Rządu RP na uchodźstwie powszechnie uznawanego na forum międzynarodowym. „Czerwoni” chcieli tym samym symbolicznie przejąć władzę nad zajętymi przez Armię Czerwoną ziemiami polskimi leżącymi na zachód od linii Curzona.
Był to ze strony Związku Radzieckiego element tzw. „polityki faktów dokonanych” – polityczne przygotowanie przed zimową ofensywą Armii Czerwonej mającą na celu zajęcie wszystkich ziem polskich w granicach sprzed wojny.
„Rząd” tworzyli m. in. „premier” Edward Osóbka-Morawski (kierował również sprawami zagranicznymi), „wicepremierzy” Władysław Gomułka z PPR i Stanisław Janusz z koncesjonowanego Stronnictwa Ludowego, ministrem obrony narodowej został generał Michał Rola-Żymierski.
Po przekształceniu PKWN w rząd tymczasowy, a Resortu Bezpieczeństwa Publicznego w Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego, na czele resortu stanął Stanisław Radkiewicz. Jego zastępcami byli również obywatele sowieccy i członkowie WKP(b): gen. Mojżesz Bobrowicki vel Mieczysław Mietkowski i gen. Natan Grunspan-Kikiel vel Roman Romkowski, którzy odgrywali w MBP kluczową rolę, kierując jego najważniejszymi pracami.
Rząd Tymczasowy został oficjalnie uznany przez ZSRR, Czechosłowację i Jugosławię oraz wymienił przedstawicieli z Francją.
luk
