Postulat niekarania kobiet, które dokonały aborcji swego nienarodzonego dziecka, poruszył opinię publiczną. Jak się okazuje, projekt przygotowany przez Inicjatywę Obywatelską „Stop Aborcji” w pełni realizuje sugestię niekarania kobiet. Jednocześnie unika również automatycznej bezkarności, oznaczającej, że prawo dopuszcza dokonywanie aborcji przez matkę, daje przyzwolenie na ten czyn i znosi ochronę prawną dziecka. Autorzy projektu rozróżniają dwa ważne pojęcia „niekaralności” oraz „automatycznej bezkarności”.
Doniosłość rozróżnienia „niekarania kobiet” od „automatycznej bezkarności” jest szczególnie istotna, gdy uwzględni się fakt, że automatyczna bezkarność matki za zabicie dziecka poczętego wprowadzona została po raz pierwszy ukazem Prezydium Rady Najwyższej ZSRS z 5 sierpnia 1954 r. o zniesieniu odpowiedzialności karnej kobiet ciężarnych za przeprowadzenie aborcji. Zło aborcji zredukowane zostało do wymiaru samookaleczenia, którego prawo nie może zabraniać (analogicznie jak w przypadku samobójstwa).
Wesprzyj nas już teraz!
Zgodnie z informacjami, do których dotarli przedstawiciele Instytut Ordo Iuris, propagatorem idei automatycznej bezkarności kobiet była prokurator Helena Wolińska, działaczka komunistyczna, wielokrotnie oskarżająca polskich patriotów w procesach politycznych okresu stalinizmu. Wolińska z entuzjazmem pisała: „przekreślenie karalności ciężarnej jest równocześnie przekreśleniem ochrony prawnej życia płodu”. W latach 80. XX wieku pisano, że wyłączenie karalności kobiety stanowi „immunitet zabezpieczający jej pełne prawo do dysponowania płodem”.
Wszystko wskazuje więc na to, że realizacja postulatu o automatycznej bezkarności kobiet w przypadku dokonania aborcji dziecka, byłaby akceptacją dla sowieckiego prawa, propagowanego w Polsce m.in. przez prokurator Helenę Wolińską, działaczkę komunistyczną.
„Polska była po ZSRS jednym z pierwszych państw świata, które dokonało wyłączenia prawnokarnej odpowiedzialności kobiety za zabicie jej dziecka poczętego. Automatyczną bezkarność kobiety przedstawiano w doktrynie jako osiągnięcie „socjalistycznej nauki prawa” stworzone w opozycji do prawodawstwa „państw imperialistycznych” i nauczania Kościoła katolickiego” – czytamy w analizie przygotowanej przez Instytut Ordo Iuris.
Warto w tym miejscu podkreślić, że pomysł automatycznej bezkarności kobiet w takich sytuacjach jest jedynie reliktem okresu komunistycznego. W Europie żadne państwo, w którym standard ochrony życia jest podobny jak w Polsce albo wyższy, nie dopuszcza wyłączenia karalności kobiet zabijających dziecko poczęte.
Obecnie zdecydowania większość państw świata nie gwarantuje ustawowo bezkarności kobiecie powodującej śmierć swego poczętego dziecka. W Europie odpowiedzialność karną przewidują ustawy w kilkunastu krajach. Wśród nich są m.in. Watykan, Węgry, Hiszpania, Malta, Irlandia oraz Irlandia Północna. Odstąpienie od kary jest tam zawsze decyzją wymiaru sprawiedliwości.
Karalność kobiet, które spowodowały śmierć dziecka poczętego, przewiduje też ustawodawstwo części państw, których prawodawstwo dopuszcza „aborcję na życzenie” lub „aborcję ze względów społecznych”. Przewidują ją m.in. Niemcy, Hiszpania, Portugalia, Węgry, Estonia, Wielka Brytania, a także Austria, Belgia oraz Włochy i Szwajcaria.
Na Dalekim Wschodzie jedynymi państwami, które wyłączyły karalność kobiet w przypadku zabójstwa ich dziecka poczętego, są Wietnam, Chińska Republika Ludowa oraz Korea Północna. Potwierdza to jednoznacznie socjalistyczną genezę odebrania ochrony prawnej dziecku poczętemu poprzez wprowadzenie ustawowej bezkarności czynu kobiety odbierającej mu życie.
Na zakończenie należy przypomnieć, że projekt inicjatywy obywatelskiej „Stop Aborcji” przewiduje rozwiązania, które odpowiadają międzynarodowym standardom w zakresie ochrony życia ludzkiego. Zawarte w nim normy realizują także wymogi zawarte w punkcie 2273 Katechizmu Kościoła Katolickiego. Jednocześnie, projekt zawiera wszelkie środki umożliwiające niekaranie kobiety, która doprowadziła do śmierci swego poczętego dziecka, włącznie z wykluczeniem odpowiedzialności za czyn nieumyślny i możliwością nadzwyczajnego złagodzenia kary lub nawet odstąpienia od jej wymierzenia, gdy umyślnie pozbawiła życia swe dziecko poczęte.
Paweł Ozdoba
