Wśród wielu świętych, których Kościołowi przysporzyło Towarzystwo Jezusowe, niepoślednie miejsce zajmuje św. Piotr Kanizjusz.
Przyszły święty przyszedł na świat 8 maja 1521 roku w miejscowości Nijmegen w Niderlandach jako najstarszy syn burmistrza Jakuba Kanijs. Od dzieciństwa pociągał go stan duchowny. Marzył o pełnieniu posługi kapłańskiej. Często bawił się w odprawianie mszy, a gdy nieco podrósł, został ministrantem. Mimo to ojciec chciał z niego zrobić prawnika. Piotr wiedział jednak, czego chce i zamiast na studia prawnicze zapisał się na wydział teologiczny uniwersytetu w Kolonii. Po kilku latach studiów na macierzystej uczelni wyjechał do Lowanium, by na tamtejszym uniwersytecie uzyskać tytuł magistra sztuk wyzwolonych (1539-40). Po powrocie do Kolonii jeszcze sześć lat poświęcał się studiom teologicznym. W ich trakcie, tzn. w 1543 r., zdecydował się wstąpić do Towarzystwa Jezusowego.
Młody, bo założony 9 lat wcześniej, zakon imponował mu rozmachem, z jakim bronił prawdziwej Wiary przed błędami głoszonymi przez protestantów. Pod kierunkiem jednego z pierwszych towarzyszy i uczniów św. Ignacego Loyoli bł. Piotra Fabera, odbył ćwiczenia duchowne. Jednocześnie kontynuował działalność naukową. Zdobył sobie tak wielki autorytet, że zanim jeszcze został wyświęcony na kapłana, jeździł do cesarza Karola V z misją, by władcę imperium ,nad którym słońce nie zachodziło, nakłonić do usunięcia sprzyjającego herezji arcybiskupa Wiednia, elektora Hermana.
Wesprzyj nas już teraz!
Zaraz po przyjęciu święceń Piotr otrzymał zaproszenie od kardynała Ottona Truchsess von Waldburg. Hierarcha zaproponował mu wzięcie udziału w pracach soboru w Trydencie w charakterze osobistego teologa. Wkrótce jednak na wezwanie generała zakonu Ignacego Loyoli udał się do Rzymu, by odbyć opóźniony nowicjat. Po złożeniu profesji zakonnej oraz zdobyciu doktoratu na uniwersytecie w Bolonii Kanizjusz wyjechał do Ingolostadt w Niemczech, gdzie na prośbę miejscowego władcy jezuici przejęli prowadzenie uniwersytetu. Późniejsza energiczna działalność Świętego na terenie Niemiec zarówno teologiczna, duszpasterska, jak i polityczna przyczyniła się do utrzymania wielu dusz przy Kościele. Skalę zasług Piotra Kanizjusza oddaje przyrównanie przez papieża Leona XIII owoców jego działalności do zasług misyjnych św. Bonifacego, który wyrwał średniowieczne Niemcy ze szponów bałwochwalstwa.
Mianowany w 1556 r. prowincjałem nowo utworzonej prowincji niemieckiej Piotr Kanizjusz wzmocnił i rozbudował struktury zakonu w Niemczech, zakładając m.in. kolejne klasztory. Nie rezygnował także z działalności kaznodziejskiej oraz naukowej. Opublikował wiele pism teologicznych, jednak największą popularnością cieszyły się opracowane przez niego katechizmy.
Ostatnie lata życia spędził Kanizjusz we Fryburgu Szwajcarskim. Tam też zakończył pracowite życie ziemskie 21 grudnia 1597 r. w wieku 76 lat. W 1864 r. Ojciec Święty Pius IX ogłosił drugiego Apostoła Niemiec błogosławionym. Do grona świętych zaliczył go w 1925 r. Pius XI, jednocześnie przyznając zasłużonemu jezuicie tytuł Doktora Kościoła.
Dzień wspomnienia św. Piotra Kanizjusza po zmianach przeprowadzonych po Soborze Watykańskim II został przeniesiony z 27 kwietnia na 21 grudnia.
AK
