Święty Eryk Jedvardsson, zwany tak od imienia ojca, Edwarda, to postać znacząca dla duchowej historii Szwecji, choć niestety materiały źródłowe na jego temat są nader skromne. Następca tronu Szwecji po Swerkerze I Starszym, urodzony w okolicach jeziora Melar, był nie tylko założycielem dynastii Erykidów, ale przede wszystkim krzewicielem wiary katolickiej i ważnym patronem ludu szwedzkiego, który później miał nieszczęście pójść za odszczepieństwem XVI-wiecznych „reformatorów” Kościoła. Jego samodzielne rządy nie były długie, bo niespełna pięcioletnie, władca dał jednakże budujący przykład świętości i sprawiedliwości zasiadającej na tronie królewskim, a więc na szczycie hierarchii społecznej słabo jeszcze schrystianizowanego kraju.
W Szwecji ścierały się wówczas żywioły pogańskie i chrześcijańskie. Król Swerker, który współpracował z Kościołem w zabiegach o zjednoczenie i wzmocnienie państwa, został zamordowany przez pogańskiego wielmożę Magnusa Henrikssona. Schedę po nim przejął Eryk IX, który potykał się z pogaństwem we własnym kraju i przedsiębrał wyprawy na posiadłości sąsiednich Finów, uparcie trwających przy starych kultach. Wsparty przez akcję propagandową ojców dominikanów miał on zebrać wojska na tak zwaną pierwszą krucjatę szwedzką. Król wyruszył w towarzystwie świętego Henryka, biskupa Uppsali. Sama wyprawa nie odniosła wprawdzie skutku, ale święty biskup pozostał na miejscu i poniósł śmierć męczeńską podczas nawracania ludności.
Świątobliwy władca kontynuując dzieło swego poprzednika na tronie rozszerzał sieć zakonów i parafii w swym kraju, a także usiłował nałożyć, na podobieństwo innych państw europejskich, dziesięcinę na potrzeby Kościoła. Bywa on również nazywany Erykiem Prawodawcą – miał bowiem wydać kodeks prawny oparty na nauce Ewangelii i zgodny z wytycznymi prawa Bożego. Nie podobało się to wszystko pogańskim panom i zaczęli oni dybać na życie świętego Eryka. Pewnego razu, gdy uczestniczył on we Mszy Świętej, doniesiono mu, iż do miasta nadciągają zbuntowane oddziały splamionego już królobójstwem Magnusa Henrikssona i sprzymierzonych z nim panów pogańskich. Katolicki król zachował spokój i miał odpowiedzieć: „Skończmy chociaż Ofiarowanie. Reszta wieczerzy odbędzie się gdzie indziej”. Jakoż po zakończeniu Najświętszej Ofiary i wyjściu z kościoła monarcha wpadł w ręce buntowników.
Wesprzyj nas już teraz!
Wedle podania miał on być torturowany w poniżających dla Pomazańca okolicznościach i ścięty w miejscu publicznym. W taki sposób Eryk IX poniósł śmierć męczeńską z powodu swego przywiązania do świętej wiary i krzewienia jej w kraju poddanym jego berłu. Ofiara życia królewskiego opłaciła się widocznie, bo już w trzy lata po dokonaniu mordu na głowie państwa w Starej Uppsali, dotychczasowym centrum pogaństwa, powstała założona przez papieża Aleksandra III metropolia, a kult Świętego rozszerzył się w jego ojczyźnie. Eryk IX jest głównym patronem Szwecji. Obecnie katedra w Sztokholmie, siedziba jedynej katolickiej diecezji w protestanckiej Szwecji, nosi wezwanie tego właśnie świętego.
Kościół wspomina św. Eryka IX, króla Szwecji, 18 maja.
FO
