Fulgencjusz był biskupem miasta Ruspe w Afryce (obecnie Thélepte na terenie Tunezji) i być może właśnie stamtąd pochodził. Informacje o jego życiu zanotował jego uczeń Ferrand z Kartaginy w żywocie Świętego. Urodził się on jeszcze w Afryce prokonsularnej, zarządzanej przez senat cesarstwa rzymskiego, ale ledwie doszedł lat chłopięcych, gdy słabnące z roku na rok cesarstwo zachodnie upadło, a jego ziemie dostały się w ręce różnych władców. Terenami, na których żył Święty zawładnęli Wandalowie.
Odebrał gruntowne wykształcenie i przez jakiś czas pracował jako prokurator, jednak pod wpływem pism św. Augustyna postanowił porzucić świeckie życie i oddać się Bogu. Wyruszył z pielgrzymką do Rzymu, by oddać hołd prochom świętych Apostołów, a powróciwszy, został mnichem. Jak to zwykle bywa w przypadku osób, które poznały ulotność doczesnych wartości, pragnął on służyć Bogu w najskromniejszym stanie, nie otrzymując innej nagrody nad niebo, ale wbrew własnej woli został wybrany biskupem około roku 507.
Wesprzyj nas już teraz!
Urząd ów pełnił z wielką i bezinteresowną miłością. Stał się naśladowcą Chrystusa i właśnie Jego miłość obrał za główny charyzmat swoich apostolskich wysiłków. W jednym z kazań głosił: „O to się kornie modlimy i błagamy, ażeby ta sama miłość, która Chrystusa zawiodła na śmierć krzyżową, i w nas także sprawiła, przez przyjęcie łaski Ducha Świętego, by świat był dla nas ukrzyżowany, a my dla świata; ażebyśmy naśladując śmierć Pana naszego Jezusa Chrystusa umarli dla grzechu, a „żyli w Bogu” i „chodzili w nowości życia”.
Zasłynął z homilii prostych i zrozumiałych dla ludu, a jednocześnie pełnych ognia i duchowej erudycji – niestety niewiele z nich zachowało się do dziś. Napisał także komentarz do dzieł św. Augustyna i dlatego jest uznawany za ucznia wielkiego biskupa Hippony, choć urodził się po jego śmierci.
Panujący w tej części Afryki Wandalowie byli arianami, przez co prawowierni hierarchowie byli narażeni na prześladowania. Nie uniknął ich Fulgencjusz, który został wygnany wraz z kilkunastoma innymi biskupami, a powrócić mógł dopiero za panowania króla Huneryka, który złagodził kurs polityki religijnej. Wykład nauki świętego biskupa kształtował się w sporach z heretykami i zaowocował pismami teologicznymi dotyczącymi reguły prawdziwej wiary oraz stosunku łaski i wolnej woli. Do końca życia łączył ideał mnicha-ascety i troskliwego pasterza trzody Pańskiej, głosząc miłość Bożą i Jego nieskończone miłosierdzie.
Kościół wspomina św. Fulgencjusza z Ruspe 1 stycznia.
FO
