Ignacy Antiocheński należy do grona Ojców Apostolskich, a legenda głosi, iż był on dzieckiem, które Pan postawił przed uczniami i rzekł: „Zaprawdę powiadam wam: Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego” (Mateusz XVIII, 3). Na pełnienie posługi biskupiej został posłany około roku 70 do Syrii i objął tam stolicę w Antiochii – po świętym Piotrze, Księciu Apostołów, i świętym Ewodiuszu.
Najważniejszym źródłem zawierającym informacje na temat życia Świętego są jego własne listy do gmin chrześcijańskich, które podpisywał „Ignacy zwany Teoforem”, co oznacza „niosący Boga”. Listy te powstawały w bardzo ciekawych okolicznościach, świadczących o poświęceniu i niezłomności świętego pasterza. Pisał je bowiem już po wydaniu nań wyroku śmierci – w drodze do Rzymu.
Żołnierze cesarscy prowadzili biskupa przez Azję, a pierwszym miastem, z jakiego Ignacy napisał list do wspólnot, była Smyrna. Biskupem Smyrny był wówczas inny Ojciec Apostolski święty Polikarp. On odebrał i dostarczył listy do kościołów w Efezie, Magnezji, Tralli i Rzymie. Więzień został powitany z wielkimi honorami przez zgromadzoną przez Polikarpa ludność chrześcijańską.
Wesprzyj nas już teraz!
O dalszej drodze Męczennika pisze Euzebiusz z Cezarei: „W kolejnych miastach, gdzie się zatrzymywał, przepowiadaniem i ostrzeżeniami umacniał Kościoły; przede wszystkim z największym zapałem nawoływał do wystrzegania się herezji, które zaczynały się wówczas szerzyć i zalecał, by nie odrywać się od tradycji apostolskiej”. W końcu dotarł on do Rzymu i został wydany na pożarcie dzikim bestiom podczas igrzysk w amfiteatrze Flawiuszów, czyli w Koloseum.
W liście do biskupa Polikarpa Święty zawarł słowa, które po części można by nazwać „testamentem bojowym” tego hierarchy Kościoła wojującego: „Ja daję życie za tych, co podporządkowali się biskupowi, za kapłanów i diakonów. Obym mógł wraz z nimi mieć udział z Bogiem. Pracujcie razem jedni za drugich, walczcie razem, biegnijcie razem, cierpcie razem, śpijcie i czuwajcie razem jako zarządcy Boga, jego asesorzy i sługi. Starajcie się podobać Temu, dla którego walczycie i od którego otrzymujecie żołd. Niechaj nikt z was nie okaże się dezerterem. Chrzest wasz niech pozostanie tarczą, wiara hełmem, miłość włócznią, a cierpliwość zbroją”.
Z mowy świętego Jana Chryzostoma dowiadujemy się, iż pozostałe na arenie szczątki wiernego sługi Bożego zostały zebrane przez chrześcijan i przewiezione do Antiochii. Relikwie były przechowywane w różnych świątyniach Syrii, zaś w VII wieku, po zajęciu jej terenów przez muzułmanów, zostały przetransportowane na powrót do Rzymu.
Kościół wspomina św. Ignacego Antiocheńskiego 17 października.
FO
