Zbawiciel szczególnie umiłował pewien dom w Betanii, leżący u stóp Góry Oliwnej, w którym mieszkał Łazarz i jego dwie siostry – Maria oraz Marta. Byli oni szanowani w miasteczku z powodu swojej bogobojności i cnót domowych. Dwa spotkania Jezusa z Martą opisane w Ewangeliach dają nam naukę owych cnót, jaką możemy czerpać z postawy świętej niewiasty.
Pan Jezus poucza o właściwej hierarchii obowiązków stanu, kiedy Marta ma pretensje do swej siostry, iż zamiast pomagać jej w kuchni, siedzi u stóp Nauczyciela i słucha Jego słów. Daje ona przykład wzorowej pani domu, która dba, by gościowi niczego nie brakło, jednakże gdy spojrzy się na tę sytuacją metaforycznie, widać, iż Zbawiciel poucza o wartości modlitwy i życia duchowego jako podstawie wszelkich obowiązków. Mówi On do gospodyni: „Marto, Marto, troszczysz się i niepokoisz o wiele, a potrzeba mało albo tylko jednego. Maria obrała najlepszą cząstkę, której nie będzie pozbawiona” – nic bowiem nie pomogą przyrodzone zabiegi, spełniane z największą sumiennością, jeśli z ich powodu człowiek w sposób dobrowolny zaniedba obowiązki duchowe, dzięki którym otwiera się dostęp do Królestwa Niebieskiego.
Marta pokazuje także, jak niezachwiana powinna być wiara w Boga i ufność złożona w Jego wszechmocnej dłoni. Kiedy bowiem Syn Boży przybył do gościnnego domu w Betanii po śmierci Łazarza, Marta nie rozpacza, lecz całkowicie powierza się Mesjaszowi, mówiąc: „Panie, gdybyś tu był, mój brat by nie umarł. Lecz i teraz wiem, że Bóg da Ci wszystko, o cokolwiek byś prosił Boga” – Jezus zaś odparł, iż Łazarz zmartwychwstanie, na co Marta odpowiedziała: „Wiem, że zmartwychwstanie w czasie zmartwychwstania w dniu ostatecznym” – nie dlatego, żeby wątpiła w moc Chrystusa, ale przez pokorę, nie czując się godna, aby dla niej Syn Boży uczynił tak wielki cud. Reakcja Zbawiciela na te słowa świadczy o Jego wielkiej miłości dla tej rodziny, narracja Ewangelisty zaś opisuje ją krótko: „Jezus zapłakał”. Użalił się nad ludźmi, których miłował i – nagradzając pokorną wiarę swej służebnicy – wskrzesił jej brata.
Wesprzyj nas już teraz!
Wówczas Pan zapragnął, aby dała ona świadectwo wiary w Jego bóstwo. Powiedział o sobie: „Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie. Każdy, kto żyje i wierzy we mnie, nie umrze na wieki” i zapytał pobożną niewiastę, czy wierzy w Jego słowa? Ona zaś wyznała: „Tak, Panie! Ja mocno wierzę, żeś Ty jest Mesjasz, Syn Boży, który miał przyjść na świat”.
Dalsze losy rodziny z Betanii nie są znane, zachowała się jedynie prowansalska legenda głosząca, iż żydzi prześladując chrześcijan po wniebowstąpieniu Chrystusa zamknęli Łazarza wraz z siostrami na statku pozbawionym steru i puścili na morze. Prawica Pańska miała ich jednak doprowadzić szczęśliwie do wybrzeża Francji, gdzie podobno spędzili resztę swego życia – Łazarz jako biskup Marsylii, a Marta i Maria prowadząc życie pustelnicze.
Święta Marta dziewica jest czczona jako patronka gospodyń domowych, kucharek, sprzątaczek, a także hotelarzy i właścicieli zajazdów. O tym, że lud uciekał się do jej wstawiennictwa w sprawach domowych i rodzinnych świadczy zachowany w polskiej tradycji dwuwiersz:
Proszę o to świętej Marty,
By nie grał zapalczywie w karty.
Kościół wspomina św. Martę z Betanii 29 lipca.
FO
