Syryjczyk pochodzący z Antiochii, a urodzony w sycylijskim Palermo, przybył do Rzymu za panowania papieża Adeodata II, zaś z rąk Leona II przyjął święcenia kapłańskie. Po śmierci papieża Konona dokonano rozdwojonej elekcji – jedno stronnictwo wybrało diakona Teodora, drugie archidiakona Paschalisa. Ten drugi poprosił egzarchę raweńskiego o wsparcie zbrojne w uzyskaniu papieskiego tronu. Oba stronnictwa, pragnąc uniknąć większych sporów, porozumiały się i w roku 687 obrały namiestnikiem świętego Piotra prezbitera kościoła św. Zuzanny na Kwirynale – Sergiusza.
Do Rzymu przybył jednak namiestnik Rawenny i trzeba była zapłacić okup obiecany przez niegodnego kandydata Paschalisa. Po zamieszaniu związanym z elekcją czekało papieża pocieszenie w postaci nawróconej duszy – mianowicie król Caedwalla z Wessexu wyruszył z pielgrzymką do Wiecznego Miasta, aby przyjąć chrzest z rąk wikariusza Jezusa Chrystusa.
W roku 692 cesarz bizantyński Justynian II zwołał w Konstantynopolu synod in trullo (czyli pod kopułą – w sali pałacowej), który nazwano bezprawnie soborem powszechnym. Do obrad nie zaproszono biskupów Zachodu i przyjęto uchwały wymierzone w prymat Głowy Kościoła. Wobec owej gnieżdżącej się na Wschodzie pychy – jaka w końcu doprowadziła do tragedii odłączenia się od Mistycznego Ciała Chrystusa, którym jest Kościół katolicki – Najwyższy Pasterz nie mógł pozostać bierny. Odmówił zatwierdzenia postanowień zbójeckiego synodu i potępił jego twierdzenia (również te wymierzone przeciwko celibatowi duchowieństwa).
Wesprzyj nas już teraz!
Zdecydowana postawa papieża wywołała gniew basileusa. Wysłał on wojsko dla pojmania Sergiusza, ale wyprawa spotkała się ze skutecznym oporem stronników papieskich i ludności rzymskiej. Dowódca oddziałów cesarskich uniknął śmierci tylko dlatego, że wstawił się za nim Ojciec Święty – chowający w sercu miłosierdzie również dla swych wrogów.
Święty Sergiusz wspierał działalność misyjną – na prośbę króla Franków Pepina Średniego konsekrował na biskupa Willibrorda, późniejszego świętego, i zezwolił na jego apostolat wśród ludu Fryzów. Odnowił ponadto Bazylikę Świętego Piotra i kościół Świętej Zuzanny, a Martyrologium rzymskie notuje, że to on wprowadził śpiew Agnus Dei do liturgii Mszy Świętej. Był też gorliwym czcicielem Bogarodzicy, o czym świadczy ustanowienie przez niego święta Matki Bożej Gromniczej i zarządzenie uroczystych procesji w święta Jej narodzin, zwiastowania, oczyszczenia i zaśnięcia.
Kościół wspomina św. Sergiusza I papieża 8 września.
FO
