Czysta, idealna postać niewieścia wywiera na duszę mężczyzny dobroczynny wpływ. Z jaką czcią umie mężczyzna wspominać swą matkę czy siostrę. Ich obraz staje przed nim w chwili niebezpieczeństwa i przypomina obowiązek poszanowania czystości; budzi w nim wyrzuty sumienia, gdy nie posłuchał jego wezwania.
Doświadczenie uczy, jak silna i czysta kobieta podnosi i podtrzymuje moralnie mężczyznę, a nieraz dźwiga go po prostu z błota. Jakaś tajemna, nadziemska moc idzie od takiej kobiety, mężczyzna nie ma śmiałości stanąć przed nią z brudnymi zamiarami. Budzi się uśpiona nieraz głęboko szlachetność męska, mężczyzna traci swą brutalność, staje się delikatny, uprzejmy, bezinteresowny, staje się rycerzem. Czystość niewieścia, zwłaszcza czystość będąca owocem łaski Ducha Świętego, jest wielką pomocą i siłą dla mężczyzny w drodze do ideału.
Otóż Maryja jest najdoskonalszym Wzorem czystości niewieściej. Św. Augustyn pisze, że „dostojeństwo dziewictwa od Niej wzięło początek” (Serm. 51, 25). Przed Nią było prawie nieznane. Nawet w narodzie wybranym — właśnie z powodu tego wybraństwa — ideałem było macierzyństwo. Duch Święty musiał od wczesnej młodości kierować myśli Maryi ku świętemu dziewictwu. Dowodzą tego Jej zdumione a zdecydowane słowa przy Zwiastowaniu. „Jakże się to stanie, skoro męża nie znam?” (Łk 1, 34).
Wesprzyj nas już teraz!
Macierzyństwo nie zabrało Maryi dziewictwa, przez które w sposób wyjątkowy oddawała Bogu niepodzielnie swą miłość. W Bożym Macierzyństwie Dziewictwo Niepokalanej odnalazło swój właściwy cel, swój pełny blask i doskonałość. W ten sposób jedna tylko Maryja łączy w sobie dwa przymioty, dzięki którym mężczyzna kłoni głowę przed niewiastą: jest Matką i jest Dziewicą. Sancta Dei Genetrix — Sancta Virgo Virginum; „Święta Boża Rodzicielko, Święta Panno nad Pannami” — jednym tchem powtarzamy te wezwania w Litanii. Kościół sławi to cudowne połączenie nietkniętego Dziewictwa i najprawdziwszego Macierzyństwa najwznioślejszymi słowami: Mater purissima, Mater castissima, Mater inviolata, Mater inte-merata; „Matko nieskalana, Matko najczystsza, Matko dziewicza, Matko nienaruszona”.
Ileż zachęty do życia czystego musi spływać na duszę, która wpatruje się w ten obraz Niepokalanej. Św. Ambroży nazywa Maryję Virginitatis magistra, „Mistrzynią niewinności”. Kto umie z tą Mistrzynią obcować w życiu codziennym, ten widzi w coraz promienniejszym blasku ideał życia czystego. Świetlana Jej Postać odpędza lub przynajmniej obezwładnia mroczne moce nieczystości, rozbudza wszystkie szlachetne pierwiastki i siły do walki o czystość. Miłość do Matki Najczystszej jest chyba — poza miłością do rodzonej matki i siostry — jedyną miłością, której można się spokojnie oddać bez obawy. Ta miłość podnosi i uszlachetnia. W żadnej ludzkiej miłości nie ma tyle dobroczynnej siły, co w niej. Ona również otacza aureolą skroń każdej niewiasty i każe nam ją szanować jako siostrę Maryi. Toteż nie da się pogodzić prawdziwej czci i miłości do Maryi z niewłaściwą postawą wobec kobiety.
O. Bernardyn Goebel OFM Cap, Przed Bogiem, t. I, Kraków 1965, s.288-289.
