Każdy rodzic pragnie, aby jego dziecko było zdrowe. Jednakże często rodzice nie zdają sobie sprawy z pochodzenia szczepionek, które ze swojej natury są nieetyczne. Wiąże się z nimi chociażby pytanie: czy prewencja chorób zakaźnych może usprawiedliwiać grzech aborcji popełniony w Stanach Zjednoczonych przed pięćdziesięciu laty?
Niektóre firmy farmaceutyczne do produkcji szczepionek używają ludzkich linii komórkowych pochodzących z abortowanych dzieci. Należy zaznaczyć, że w momencie pobierania tkanek dzieci musiały być żywe. Inaczej komórki nie mogłyby się rozmnażać w warunkach laboratoryjnych.
Wesprzyj nas już teraz!
Rodowód nieetycznych szczepionek
W roku 1964 w części Stanów Zjednoczonych panowała epidemia różyczki. Niektórzy lekarze zalecali wówczas chorym kobietom będącym w ciąży dokonanie aborcji. Pobrane z abortowanych ciał dzieci tkanki poddano badaniu na obecność wirusa różyczki. Uzyskany wirus został oznaczony symbolem RA/27/3 (gdzie R oznacza różyczkę, A – aborcję, 27 – dwudziesty siódmy płód, 3 – trzecie pobranie tkanki). Następnie wirusa hodowano na innej linii komórkowej: WI-38 (Instytut Wistar 38) pochodzącej z tkanki płucnej dziewczynki, abortowanej w trzecim miesiącu rozwoju płodowego. Jeszcze inna linia komórkowa, MRC-5, wywodzi się z czternastotygodniowego płodu płci męskiej abortowanego z przyczyn psychiatrycznych w latach siedemdzisiątych w Wielkiej Brytanii.
Współcześnie firma farmaceutyczna Merc&Co planuje produkcję szczepionki przeciw HIV i wirusowi Ebola w oparciu o linie komórkową PER‑C6. Linia ta została stworzona przy użyciu tkanki gałki ocznej abortowanego osiemnastotygodniowego płodu.
Jedną z przyczyn naukowych wykorzystywania komórek abortowanych dzieci przy produkcji szczepionek jest lepszy i szybszy wzrost komórek młodego organizmu niż komórek pobranych od dorosłego człowieka lub komórek pochodzenia zwierzęcego.
W Polsce, według kalendarza szczepień, obowiązkowo należy zaszczepić dziecko w trzynastym‑czternastym miesiącu życia oraz w dziesiątym roku życia przeciwko odrze, śwince i różyczce (Priorix, MMR II). Jest to potrójna szczepionka skojarzona i wyprodukowana na nieetycznych liniach komórkowych MRC-5 i WI-38 (hodowla wirusa różyczki). Pomimo istnienia alternatywnej, etycznej szczepionki (na przykład w Japonii), w Polsce taka szczepionka jest niedostępna.
W przypadku szczepienia przeciwko chorobie Heinego‑Medina (poliomyelitis), oprócz nieetycznej szczepionki typu OPV (Oral Poliovirus Vaccine, doustna szczepionka wyprodukowana na bazie linii komórkowej MRC-5), istnieje etyczna alternatywa typu IPV (Inactivated Poliovirus Vaccine, szczepionka domięśniowa, posiadająca zabite wirusy polio). W jej produkcji wykorzystuje się linię komórkową Vero, pochodzącą z komórek nerkowych małpy. Etyczna szczepionka typu IPV nie jest refundowana przez polskie Ministerstwo Zdrowia. Rodzic może jednak poprosić lekarza o zmianę typu szczepionki z OPV na IPV, ponosząc samemu jej koszty.
Aborcja jest zawsze zabójstwem
Współcześnie rozwija się nowe uwarunkowanie kulturowe, które stymuluje opinię publiczną do akceptowania przestępstw przeciwko życiu ze względu na indywidualną wolność jednostki. Permanentnie manipulowane społeczeństwo coraz wyraźniej aprobuje usankcjonowanie niekaralności takich czynów przez państwo i włączenie ich nawet do systemu bezpłatnych usług medycznych w publicznej służbie zdrowia. Przewartościowanie mentalności i obyczaju obywateli jest możliwe dzięki wygodnym, lecz zgniłym kompromisom.
Współcześnie jako narzędzia służące ingerencji w naturę człowieka wykorzystuje się nawet niektóre dziedziny medycyny, przecząc tym samym ich naczelnej powinności, jaką jest ochrona ludzkiego życia. Proces zamazywania doniosłości zła wynikającego z zabijania niewinnych osób dokonuje się w świadomości społeczeństwa sukcesywnie. Jednym z pierwszych etapów jest ukrycie prawdziwej natury aborcji przez nazwanie jej „zabiegiem”.
Życie człowieka rozpoczyna się z chwilą zapłodnienia komórki jajowej. Od tej chwili istota ludzka ma prawo do bezwarunkowego szacunku i traktowania jako osoby z przynależnymi jej prawami – przede wszystkim z nienaruszalnym, świętym prawem do życia. Piąte przykazanie ma wartość absolutną w stosunku do niewinnego życia ludzkiego, a każde jego pogwałcenie surowo osądzi sam Bóg. Święty Jan przypomina: Żaden zabójca nie nosi w sobie życia wiecznego (1J 3, 15). Kościół nakłada karę ekskomuniki za zabicie dziecka poczętego oraz za formalne współdziałanie w przerywaniu ciąży.
Zakaz współudziału w złych czynach
Człowiek zobowiązany jest bronić swego prawa do sprzeciwu wobec współdziałania w grzesznych czynach. Odmowa współudziału w grzechu jest jednocześnie podstawowym prawem człowieka, które pozwala mu zachować osobową godność i wolność.
Współuczestnictwo w złych czynach można sklasyfikować dwojako: jako formalne i jako materialne. Formalny współudział charakteryzuje się – oprócz współuczestnictwa w działaniu – także identyfikowaniem się ze złym zamiarem sprawcy. Współudział materialny zaś znamionuje brak podzielania złego zamiaru głównego sprawcy.
Nakaz sumienia zabrania chrześcijanom formalnego współuczestnictwa w działaniach sprzecznych z prawem Bożym. Boże przykazania mają wartość bezwzględną i obowiązują zawsze, we wszystkich okolicznościach i bez żadnych wyjątków. Ich złamania nie można legitymować żadną szlachetną intencją ani konsekwencją. Przykazanie: Nie zabijaj! stanowi pierwszy etap drogi do prawdziwej wolności człowieka. Według św. Augustyna jest to niezbędny początek drogi do wolności doskonałej.
W związku z powyższym pojawia się pytanie, czy szczepionki nieetyczne mogą oznaczać dla rodzica szczepiącego swoje dziecko współudział materialny w pierwotnym grzechu aborcji? Jeżeli rodzic ma świadomość pochodzenia takiej szczepionki, zachodzi w jego przypadku współodpowiedzialność moralna, chociaż w formie bardzo odległej…
Tekst jest fragmentem artykułu, który ukaże się w numerze 28 dwumiesięcznika „Polonia Christiana”. Magazyn będzie dostępny od wtorku 11 września w kioskach, dobrych salonach prasowych oraz na stronach ksiegarnia.piotrskarga.pl i epch.poloniachristiana.pl.
