W tym czasie, gdy w Rzymie papież Franciszek uroczyście poświęcał Rosję i Ukrainę Niepokalanemu Sercu Maryi, w USA odbywała się za zamkniętymi drzwiami konferencja z udziałem około 70 kardynałów, biskupów i teologów, którzy zastanawiali się nad tym, jak walczyć z opozycją wobec Franciszka i niechęcią części hierarchów wobec synodalności oraz w jaki sposób skutecznie posuwać progresywną agendę.
Dwudniowe spotkanie pod roboczym tytułem „Papież Franciszek, Sobór Watykański II i Droga Naprzód” odbywało się w Chicago w dniach 25-26 marca 2022 r.
Wśród uczestników byli między innymi: kardynał Oscar Rodriguez Maradiaga z Hondurasu, który pełni również funkcję koordynatora papieskiej Rady Kardynałów odpowiedzialnej za reformę Kurii Rzymskiej, kardynałowie Blase Cupich, Sean O’Malley i Joseph Tobin; arcybiskupi Mitchell Rozanski, John Wester, Charles Thompson i Roberto González Nieves. Obecny był także nuncjusz apostolski arcybiskup Christophe Pierre oraz podsekretarz watykańskiego biura Synodu Biskupów s. Nathalie Becquart.
Wesprzyj nas już teraz!
Ponadto udział wzięło kilku – oprócz wcześniej wymienionych kard. Tobina i Westera – sygnatariuszy oświadczenia biskupów katolickich w sprawie ochrony młodzieży LGBT: „Bóg jest po twojej stronie”: bp Steven Biegler, bp Robert McElroy, bp John Stowe i bp Anthony Taylor.
Współorganizatorami sympozjum były: Hank Center for the Catholic Intellectual Heritage z Uniwersytetu Loyola w Chicago, Boisi Center for Religion and American Public Life w Boston College oraz Fordham University. W przygotowaniach spotkania pomagał felietonista polityczny progresywnego portalu „National Catholic Reporter”, Michael Sean Winters.
Rozmowy – jak podaje „National Catholic Reporter” „odbywały się zgodnie z zasadą Chatham House, co oznacza, że uczestnicy zgodzili się, że mogą później mówić o treści dyskusji, ale nie ujawniać, kto co skomentował, z nadzieją na stworzenie bardziej otwartej i szczerej atmosfery”.
Celem wydarzenia sponsorowanego przez trzy jezuickie uczelnie – jak to tłumaczył bliski współpracownik papieża Franciszka, kard. Maradiaga – było „zrozumienie ducha tego, co nazywa się opozycją”. – Mamy to, co nazywa się »opozycją« wobec papieża. To próba budowania murów, cofanie się — patrzenie na starą liturgię, a może rzeczy sprzed Soboru Watykańskiego II” – tłumaczył w rozmowie z „NCR”. Hierarcha ubolewał, że osiągnięcia Soboru Watykańskiego II nie są znane dużej części młodego pokolenia, więc „konieczne jest, aby wrócić i zobaczyć, że wszystkie reformy papieża Franciszka są zakorzenione w Vaticanum II”.
Trzy główne prezentacje wygłosili teolodzy: Massimo Faggioli, M. Therese Lysaught oraz arcybiskup peruwiański Héctor Miguel Cabrejos Vidarte, przewodniczący Rady Biskupów Ameryki Łacińskiej, powszechnie znanej jako CELAM. Abp. Cabrejos bezpośrednio nie uczestniczył w sympozjum, ale przygotowany przez niego wykład odczytał arcybiskup González.
W panelach dyskusyjnych rozmawiano o wpływie konserwatystów na katolickie ruchy społeczne i firmy medialne, o polaryzacji i podziale wśród biskupów USA, o niechęci części episkopatu amerykańskiego wobec lansowanej agendy synodalności, o atmosferze w amerykańskich seminariach itp.
Massimo Faggioli mówił o „Sprzeciwie wobec Franciszka zakorzenionym w porzuceniu Vaticanum II jako źródła odnowy”. Jezuita o. Mark Massa referował na temat „Pieniędzy, mediów i sieci, która sprzeciwia się papieżowi Franciszkowi”.
Jak zasugerował historyk Kościoła, były dziekan seminarium Boston College, o. Massa w wywiadzie dla uniwersyteckiego portalu „The Torch” „wydarzenie zostało zainspirowane telefonem od jego przyjaciela Michaela Sean Wintersa”, jednego ze starszych redaktorów „National Catholic Reporter”. Winters jest spokrewniony z duchownym.
Zaproszono „biskupów centrystów… którzy są otwarci na rozmowę” wraz z dziennikarzami prasy katolickiej. Dodajmy „kato-liberalnej”.
Konferencja miała być „spotkaniem otwierającym”, które przybierze jednak charakter regularnych corocznych lub odbywających się co pól roku sympozjów w duchu „synodalności”. Bo „synodalność – jak tłumaczył o. Massa – oznacza po prostu, że decyzje powinny być podejmowane na poziomie lokalnym”. Jezuita dał nawet szersze wytłumaczenie synodalności, wskazując, że „każdy kościół narodowy, każda grupa diecezji powinny mieć synod, aby rozmawiać o sprawach lokalnych … chodzi o to, żeby starać się prowadzić rozmowy jak najbliżej poziomu lokalnego i nie odwoływać się z wszystkim do Rzymu”.
Zainicjowane sympozja z udziałem teologów i wybranych biskupów mają być forum, na którym biskupi i teologowie będą mogli szczerze porozmawiać ze sobą o ważnych sprawach np. jak sprawić, by odsunąć amerykański Kościół od wojen kulturowych, jak zniwelować podział na konserwatystów i liberałów w Kościele, jak prezentować stanowisko w danej sprawie, by być uważanym za dobrego katolika i nie narażać się na krytykę ludzi?
„National Catholic Reporter” zasugerował, że uczestnicy mieli prześledzić korzenie papiestwa Franciszka sięgające do Soboru Watykańskiego II (1962-65) w kontekście „opozycji, z jaką papież nadal spotyka się w niektórych częściach Kościoła w USA, od ponad dziewięciu lat po wyborach w marcu 2013 roku”.
Źródło: ncronline.org, bctorch.com, churchmilitant.com
AS
