Świadkowie Jehowy odrzucają prawdę o Trójcy Świętej. Twierdzą, że stanowi ona nieobecny w Biblii wymysł późnego Kościoła. Tymczasem liczne fragmenty Pisma Świętego i dzieł wczesnochrześcijańskich pokazują coś przeciwnego.
Aluzje do trzech osób Boskich można znaleźć nawet na kartach Starego Testamentu. Niektóre jego fragmenty, czytane w świetle Nowego stanowią zapowiedź prawdy o Trójcy Świętej.
Wesprzyj nas już teraz!
W opisie stworzenia w Księdze Rodzaju natchniony autor opisuje słowa Stwórcy w liczbie pojedynczej i mnogiej. Padają one w tym samym zdaniu.
„A wreszcie rzekł Bóg: <uczyńmy człowieka na Nasz obraz, podobnego Nam>” (Rdz 1,26). Interesujący jest również fragment, gdy posłańcy udają się do Abrahama, a ten oddaje im pokłon, jak jednemu Panu. „Pan ukazał się Abrahamowi pod dębami Mamre, gdy ten siedział u wejścia do namiotu w najgorętszej porze dnia. Abraham spojrzawszy dostrzegł trzech ludzi naprzeciw siebie. Ujrzawszy ich podążył od wejścia do namiotu na ich spotkanie. A oddawszy im pokłon do ziemi, rzekł: ” (Rdz 18; 1-3).
Wspomniani posłańcy to zgodnie z przypisem do Biblii Tysiąclecia Bóg i dwaj aniołowie. Nie wyklucza to wielowiekowej tradycji dostrzegającej w tym symbol Trójcy Świętej.
Z kolei opisując swe objawienie, Izajasz relacjonuje słowa Boga mówiącego o Sobie raz w liczbie pojedynczej, a za chwilę w mnogiej: „I usłyszałem głos Pana mówiącego: Kogo mam posłać? Kto by Nam poszedł?” (Iz 6,8).
Prawda o jednym Bogu w trzech osobach rzuca światło na te niejasne w przedchrześcijańskich czasach cytaty.
Nowy Testament
Z kolei w Nowym Testamencie już w Zwiastowaniu czytamy, że „Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym” (Łk 1, 35).
Z kolei Zmartwychwstały Pan Jezus nakazuje „Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego” (Mt 28,19).
„Dokładna analiza greckiego tekstu pokazuje, że Chrystus jednoznacznie miał na myśli trzy osoby będące jednością” – zauważył w rozmowie z Pch24 ksiądz Kamil Mielniczuk.
Natomiast święty Paweł w Liście do Koryntian pozdrawia wiernych słowami „łaska Pana Jezusa Chrystusa, miłość Boga i dar jedności w Duchu Świętym niech będą z wami wszystkimi” (2 Kor 13, 14).
Wcześni chrześcijanie
Świadkowie twierdzą, że nauka o Trójcy Świętej to wymysł późniejszego Kościoła odległy od pierwotnego chrześcijaństwa. Nic bardziej mylnego!
Wszak już Didache – najstarszy dokument chrześcijański poświęcony życiu Kościoła mówi o chrzcie w imię Ojca, Syna i Ducha: „wszystko to wymawiajcie: chrzcijcie w Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego w wodzie żywej. […] Jeśli brak […] polej głowę trzy razy wodą w Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego” (Didache 7:1-3).
Z kolei trzeci papież Klemens Rzymski pisał w „Liście do Kościoła w Koryncie” z 95 roku, że „jak prawdą jest, że żyje Bóg, żyje Pan Jezus Chrystus i Duch Święty, wspólna wiara i nadzieja wszystkich wybranych”. „Czyż nie mamy wszyscy jednego Boga i jednego Chrystusa i jednego Ducha, który został na nas wylany?”.
Natomiast w II wieku Arystydes w swej „Apologii” zauważał, że „chrześcijanie natomiast biorą swój początek od Pana Jezusa Chrystusa. Wyznają w Duchu Świętym, że jest On Synem Boga Najwyższego”. Twierdził, że wierni Chrystusowi „uznają bowiem Boga, Twórcę i Stworzyciela wszystkiego przez Syna Jednorodzonego i Ducha Świętego, i oprócz Niego nie czczą żadnego innego boga”.
Trzy Osoby Boskie znajdziemy też u Hermasa również w II wieku. Ponadto żyjący w II wieku Atenagoras z Aten bronił chrześcijan przed zarzutem ateizmu, zwracając uwagę na ich wiarę w trzy Osoby Boskie: „Któż więc nie zdziwiłby się, usłyszawszy, że ateistami nazywani są ludzie, którzy uznają Boga-Ojca, Boga-Syna i Ducha Świętego oraz uczą o Ich potędze w jedności i Ich odrębności w zakresie funkcji?” („Prośba za chrześcijanami”).
Ponadto – jak zauważa na łamach opoka.org.pl Wiesław Szymon – tworzący w II i III wieku Tertulian mówił o trzech Osobach i jednej Boskości. Z kolei w 325 roku Sobór w Nicei przyjął dogmat, że Syn jest współistotny Ojcu, co oznacza uznanie Chrystusa za prawdziwego Boga.
Bóstwo Chrystusa
Na celowniku „Świadków” znajduje się też prawda o Chrystusowym Bóstwie. Tymczasem w Nowym Testamencie łatwo znaleźć fragmenty potwierdzające jego istnienie. Niektóre z nich są uderzające. W prologu Ewangelii świętego Jana czytamy „na początku było Słowo, a Słowo było u Boga i Bogiem było Słowo. […] Boga nikt nigdy nie widział, Ten Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca, o Nim pouczył” (J 1,1 i 18)..
Wątpliwości ukróca deklaracja świętego Tomasza Apostoła: „Pan mój i Bóg mój!” (J 20,28). Na Chrystusowe Bóstwo zwraca uwagę święty Paweł. Pisze między innymi o „Chrystusie według ciała, który jest ponad wszystkim, Bóg błogosławiony na wieki” (Rz 9,5). Podkreśla również, „W Nim bowiem mieszka cała Pełnia: Bóstwo, na sposób ciała” (Kol 2,9). Apostoł Narodów podkreśla również, że „oczekujemy błogosławionej nadziei i objawienia się chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa” (Tt 2,13).
Co więcej, Chrystus Pan używa wprost określeń, określających Boga w Starym Testamencie. „Jeżeli nie uwierzycie, że JA JESTEM, pomrzecie w grzechach swoich” (J 8,24). „Gdy wywyższycie Syna Człowieczego, wtedy poznacie, że JA JESTEM i że Ja nic od siebie nie czynię, ale że to mówię, czego mnie Ojciec nauczył” (J 8,28).
Nie koniec na tym. Włodzimierz Bednarski w dostępnej w internecie publikacji „W obronie wiary” wymienia imiona czy tytuły, jakimi Pismo Święte określa zarówno Chrystusa, jak i Boga-Ojca. Jest ich aż 53.
Oczywiście Chrystus Pan to zarówno Bóg, jak i Człowiek. Przyjmując ludzką postać, uniżył się. Jak zauważa Ojciec Jacek Salij (opoka.org.pl) „to doprawdy zdumiewające, że zamiast uwielbiać Go za Jego miłość do nas, bo to przecież dla nas On się uniżył, niektórzy ludzie znajdują w tym powód do bluźnienia przeciwko Jego Bóstwu”.
Gdy następnym razem spotkamy Świadków na ulicy, pamiętajmy o nauce Pisma Świętego i Kościoła o Trójcy Świętej.
Marcin Jendrzejczak
