W wieku 81 lat zmarł 10 stycznia na serce w rzymskim szpitalu Salvator Mundi australijski kardynał kurialny George Pell – pierwszy i długoletni prefekt utworzonego w 2014 Sekretariatu Spraw Gospodarczych Stolicy Apostolskiej, wcześniej m.in. arcybiskup metropolita Melbourne (1996-2001) i Sydney (2001-14). Kolegium Kardynalskie liczy obecnie 223 członków, w tym 125 ma prawo udziału w konklawe.
Przyszły purpurat urodził się 8 czerwca 1941 w mieście Ballarat w stanie Wiktoria w południowo-wschodniej Australii w rodzinie mieszanej pod względem wyznaniowym. Ojciec był niepraktykującym anglikaninem, matka natomiast była pobożną katoliczką i to ona wywarła największy wpływ na dalsze życie swych dzieci. Chłopiec chodził do szkół katolickich w swym mieście rodzinnym, uprawiając przy tym czynnie sport, m.in. wioślarstwo oraz piłkę nożną i futbol australijski. W 1963 wyjechał na studia do Europy. W 1967 uzyskał licencjat z teologii na Papieskim Uniwersytecie Urbanianum i w 1971 – doktorat z historii Kościoła na Uniwersytecie Oksfordzkim w Wielkiej Brytanii.
Podczas studiów w Rzymie 16 grudnia 1966 przyjął święcenia kapłańskie w bazylice św. Piotra w Watykanie z rąk prefekta Kongregacji Rozkrzewiania Wiary kard. Grégoire-Pierre’a Agagianiana. Po powrocie do Australii w latach 1971-96 pracował duszpastersko w parafiach swego rodzinnego miasta, pełnił też różne stanowiska, także kierownicze, w diecezji Ballarat, głównie w dziedzinie oświaty religijnej, m.in. w Instytucie Wychowania Katolickiego (1974-84), przekształconym później w Australijski Uniwersytet Katolicki i w wielu innych katolickich instytucjach oświatowych. W latach 1979-84 był również wydawcą diecezjalnego magazynu „Light” (Światło).
Wesprzyj nas już teraz!
30 marca 1987 św. Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym archidiecezji Melbourne; sakrę nominat przyjął 21 maja tegoż roku. Za swe hasło biskupie przyjął słowa „Be not afraid” (Nie lękaj się). Również na tym urzędzie zajmował się głównie sprawami oświaty i nauczania; uczestniczył też w różnych ważnych wydarzeniach kościelnych w Australii i na świecie, m.in. w zgromadzeniach Synodu Biskupów, w tym także z nominacji papieskiej. W 1989 brał udział w utworzeniu Australijskiego Uniwersytetu Katolickiego, którego był kanclerzem w latach 1991-95. Od 1994 do 1998 z ramienia Stolicy Apostolskiej był wizytatorem apostolskim seminariów duchownych w Nowej Zelandii, w Papui Nowej Gwinei i na Wyspach Salomona, na Pacyfiku oraz w Irianie Zachodnim i na Sulawesi w Indonezji.
16 lipca 1996 papież powołał go na arcybiskupa metropolitę Melbourne, skąd 26 marca 2001 przeniósł na podobne stanowisko w Sydney, które piastował do 24 lutego 2014. Hierarcha brał wówczas aktywny udział w życiu Kościoła w swoim kraju i w wymiarach ogólnoświatowych, m.in. w obradach Synodu Biskupów, w tym także bezpośrednio z nominacji papieskiej.
Na swym ostatnim konsystorzu 21 października 2003 Jan Paweł II włączył go w skład Kolegium Kardynalskiego. W kwietniu 2005 purpurat wziął udział w konklawe, które wybrał kard. Josepha Ratzingera na papieża Benedykta XVI a w marcu 2013 – w podobnym zgromadzeniu, które wybrało jego następcę – Franciszka.
Nowy papież już 13 kwietnia 2013 powołał metropolitę Sydney do Rady Kardynałów, mających wspierać go w zarządzaniu Kościołem powszechnym i w przygotowywaniu gruntownej reformy Kurii Rzymskiej. A gdy 14 lutego 2014 Franciszek utworzył Sekretariat Spraw Gospodarczych Stolicy Apostolskiej, na jego przewodniczącego powołał właśnie kard. G. Pella.
Ale już wcześniej – na początku XXI wieku – z Australii zaczęły dochodzić do Watykanu wiadomości o wysuwanych przeciw niemu zarzutach, jakoby wykorzystywał on w przeszłości seksualnie kilkunastoletnich chłopców. Doniesienia te, którym kardynał stanowczo zaprzeczał, początkowo nie przeszkadzały mu w pełnieniu odpowiedzialnych funkcji w Kościele australijskim, a następnie w Watykanie, w końcu jednak 29 czerwca 2017 kardynał – częściowo pod naciskiem, częściowo z własnej inicjatywy – postanowił wrócić do swej ojczyzny, aby na miejscu wyjaśnić wszystkie sprawy. Papież zawiesił jego działalność na stanowisku przewodniczącego Sekretariatu, ale początkowo nie zwolnił go z niego, co świadczyło o zaufaniu, jakie żywił do swego współpracownika. Ale w grudniu 2018 kardynał zrzekł się udziału w Radzie Kardynałów.
1 maja 2018 kard. Pell stanął przed sądem stanowym Wiktorii, który po wielomiesięcznym procesie, w czasie którego przesłuchano ponad 50 świadków, uznał go winnym zarzucanych mu czynów i 13 marca 2019 skazał go na 6 lat więzienia o zaostrzonym rygorze. Wyrok ten potwierdził stanowy Sąd Najwyższy 13 listopada tegoż roku. Ale 7 kwietnia 2020 Sąd Najwyższy Australii w swym 7-osobowym składzie ostatecznie oczyścił jednogłośnie kardynała ze wszystkich stawianych mu zarzutów i nakazał natychmiastowe zwolnienie go. Purpurat powrócił wówczas do Watykanu, gdzie brał aktywny udział w życiu Kościoła, choć bez pełnienia już oficjalnych funkcji. 8 maja 2021, osiągnąwszy 80 lat, stracił prawo wyboru papieża.
Po jego śmierci Kolegium Kardynalskie liczy 223 członków, z których 125 ma prawa wyborcze w przyszłym konklawe. 10 z nich powołał papież-Polak, 34 – jego następca i 81 – Franciszek a wśród 98 kardynałów-nieelektorów, 38 mianował Jan Paweł II i po 30 – Benedykt XVI i Franciszek.
Najstarszymi wiekowo kardynałami są obecnie Angolczyk Alexandre do Nascimento (1 III 1925), Argentyńczyk poch. chorwackiego Estanislao Esteban Karlic (7 II 1926) i Ugandyjczyk Emmanuel Wamala (15 XII 1926), najmłodszymi zaś Włoch posługujący w Mongolii Giorgio Marengo, ur. 7 VI 1974, Timorczyk (Wschodni) Virgilio Do Carmo da Silva (27 XI 1967) i Brazylijczyk Paulo Costa (ur. 20 VII 1967). Najdłuższy staż w Kolegium mają obecnie trzej kardynałowie: Michael Michai Kitbunchu z Tajlandii, Alexandre do Nascimento z Angoli i Thomas Stafford Williams z Nowej Zelandii, mianowani 2 lutego 1983.
KAI
