W piątek, 1 kwietnia, zmarł poseł na Sejm RP Artur Górski. Działacz katolicki i monarchista przez wielu uznawany jest za ich ideowego wychowawcę. Swoją działalnością inspirował nie tylko polskich konserwatystów i wpływał na życie polityczne kraju, ale wpływał również na postawy zagranicznych działaczy katolickich. Publikujemy wspomnienia białoruskiego konserwatysty Aleksandra Stralcov-Karwackiego o śp. Arturze Górskim.
Z działalnością na rzecz szerzenia myśli monarchistycznej Artura Górskiego zapoznałem się na przełomie XX i XXI wieku. Przyjeżdżając niekiedy do Warszawy zawsze starałem się nabyć aktualny numer „Pro Fide, Rege et Lege”. Miałem oczywiście pewne predyspozycje do tego, by zostać monarchistą. Przede wszystkim już wtedy byłem integralnym antykomunistą, a idea monarchistyczna, łącząca wiarę z kwestią ustroju, wydała mi się niezwykle trafną.
Wesprzyj nas już teraz!
Działalność Klubu Zachowawczo-Monarchistycznego stała się przykładem także dla monarchistów z Białorusi. Czytając teksty o legitymizmie hiszpańskim czy francuskim podjęliśmy rozważania o tym, jaki może być nasz legitymizm? Na jakiej tradycji monarchistycznej powinniśmy oprzeć naszą organizację? W odróżnieniu od Polaków mieliśmy nie lada problem w określeniu własnej perspektywy. Przecież z równym powodzeniem współczesna białoruska idea monarchistyczna mogłaby być oparta o prawosławie i dynastię Romanowów lub prawosławie i tradycję księstw Rusi Kijowskiej.
To, że białoruski monarchizm oparł się o katolicyzm i ideę Wielkiego Księstwa Litewskiego związanego unią z Koroną Polską, jest niemałą zasługą publikacji „Pro Fide, Rege et Lege” oraz osobiście Artura Górskiego. W 2002 roku powstała Liga Monarchistyczna Wielkiego Księstwa Litewskiego zrzeszająca ludzi z wszystkich krain historycznych tego państwa.
Kolejnym etapem wpływu Artura Górskiego na nasze poglądy była jego kapitalna praca pt. „Władza polityczna w myśli Stanisława Cata-Mackiewicza”. Przy braku jakichkolwiek publikacji białoruskich na ten temat, była to pozycja odkrywająca spuściznę głównego przedstawiciela „żubrów wileńskich” w jego rodzinnych stronach. Odkryciem dla nas było głębokie przywiązanie Cata do ojczystych stron z których pochodził. Jego obrona idei autonomii z Sejmem w Wilnie dodawała nam otuchy i motywowała do działania. Wirtuozerska oraz profetyczna konserwatywna krytyka Cata skierowana pod adresem ówczesnego demokratycznego systemu w Polsce, dawała nam instrumentarium dla aktualnej retoryki politycznej.
Większa uwaga zwrócona w stronę polskich ziemian-krajowców zaowocowała w 2009 roku konferencją „Edward Woyniłłowicz – obywatel, ziemianin, katolik”. Nie mając możliwości przyjazdu do Mińska w przesłanym pocztą słowie powitalnym Artur Górski pisał:
„Czuję się zaszczycony, że mogę otworzyć konferencję poświęconą postaci Edwarda Woyniłłowicza, która odbywa się dziś w Mińsku białoruskim, na dawnych ziemiach Rzeczypospolitej, gdzie nasz bohater żył i działał. I gdzie wieczna pamięć o nim wciąż jest żywa… Polskie ziemiaństwo. Dziś bardziej należałoby mówić „szlachta w Polsce i w krajach z nią kiedyś związanych”. W jednym z takich krajów jesteśmy. Jak ten bal w Warszawie kilka dni temu przeniósł mnie w dawne czasy, łaskawe dla polskiego ziemiaństwa, niech i ta konferencja w Mińsku, poświęcona postaci Edwarda Woyniłłowicza przeniesie nas w dobre, ciekawe czasy, kiedy żył i działał nasz bohater, kiedy ziemiaństwo, nawiązujące do tradycji Wielkiego Księstwa Litewskiego, było awangardą polskości na tych terenach. Aby tak się stało, ogłaszam, iż konferencję pt. Edward Woyniłłowicz – ziemianin, obywatel, katolik uważam za otwartą”.
W imieniu wszystkich monarchistów Wielkiego Księstwa wyrażam hołd oraz podziękowanie Tobie Arturze, za wszystko czego dokonałeś w swoim życiu. Dzisiaj jesteś już razem z naszymi ukochanymi ziemianami, z karlistami hiszpańskimi i ze św. Ludwikiem Królem w lepszej krainie. Spoczywaj w pokoju.
Aleksander Stralcov-Karwacki
——–
Msza Święta pogrzebowa w intencji zmarłego Artura Górskiego zostanie odprawiona w sobotę, 9 kwietnia 2016 roku, o godzinie 12.00 w archikatedrze św. Jana Chrzciciela przy ul. Świętojańskiej w Warszawie. Następnie uroczystości będą kontynuowane na cmentarzu Wojskowym na Powązkach.
