8 grudnia obchodzimy uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Wyraża ono odwieczne przekonanie, że Maryja przyszła na świat wolna od grzechu pierworodnego. W sposób oficjalny prawda ta została ogłoszona jako dogmat w 1854 r. przez papieża Piusa IX. Święto Niepokalanego Poczęcia obchodzone jednak było już wcześniej, w całym Kościele od 1708 r.
Prawdę o niepokalanym poczęciu Maryi Kościół uroczyście ogłosił jako dogmat wiary w połowie XIX w. – w epoce narastającego racjonalizmu i scjentyzmu. A jednocześnie na ten czas przypadał rozwój różnych form duchowości, tworzenia nowych zgromadzeń zakonnych i objawień maryjnych. Ogłoszenia dogmatu o Niepokalanym Poczęciu Maryi Panny dokonał uroczyście Pius IX 8 grudnia 1854 r. w bulli „Ineffabilis Deus” (Niewyrażalny Bóg), używając formuły: „Najświętsza Maryja Dziewica od pierwszej chwili swego poczęcia, przez łaskę i szczególny przywilej Boga wszechmogącego, na mocy przewidzianych zasług Jezusa Chrystusa, Zbawiciela rodzaju ludzkiego, została zachowana nienaruszona od wszelkiej zmazy grzechu pierworodnego”.
Wesprzyj nas już teraz!
Wolna od grzechu pierworodnego. Dziś uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny
W szeregu łask, którymi Maryja Panna była obdarzona, jest łaska nad łaskami, wyjątkowo jednej tylko Maryi udzielona, a to – Jej prawdziwie Niepokalane Poczęcie.
Nie ulega wątpliwości, że Maryja jest przez wszystkich chrześcijan uważana za Matkę Jezusa. Czasami jednak niektórzy chrześcijanie kwestionują inną Jej wielką łaskę – Niepokalane Poczęcie. Dzieje się tak ponieważ część z wierzących w Chrystusa nie wierzy w dogmaty maryjne (do czego doprowadziła rewolucja protestancka), a także dlatego, że części katolikom nie wyjaśniono dobrze, jak rozumieć tę wielką łaskę, której dostąpiła Maryja.
Jak zrozumieć Niepokalane Poczęcie? Sześć praktycznych wskazówek
Ogłoszenie, że zwykła ludzka istota posiadała niezwykły przywilej Niepokalanego Poczęcia, sprawia, że dogmat ów jest z gruntu antyegalitarny, gdyż zwraca uwagę na ogromną nierówność w dziele Boga. Pokazuje on absolutną wyższość Najświętszej Panny nad wszystkimi pozostałymi istotami. Stąd ogłoszenie go spowodowało, że rewolucyjny duch egalitarny zawrzał z nienawiści.
Trzy powody, dla których wrogowie Kościoła nienawidzą Niepokalanego Poczęcia
Niepokalane Poczęcie jako dogmat wiary nie wziął się znikąd i nie został stworzony w jakimkolwiek celu. Papież uroczyście potwierdził go jako element boskiego objawienia, co oznacza, że w depozycie wiary Kościoła istniał od zawsze – mówi dla PCh24.pl ks. Mateusz Szewczyk, wikariusz parafii pw. Matki Bożej Częstochowskiej w Wołominie.
Nie można myśleć o Niepokalanej Dziewicy, nie pamiętając jednocześnie o wężu, którego głowę zmiażdżyła Ona stopą w sposób triumfujący i ostateczny. Antychrześcijański duch rewolucyjny jest samym duchem szatana i niemożliwą byłoby rzeczą, aby osoba wierząca nie uznała udziału jaki ma szatan w pojawieniu się i szerzeniu destrukcyjnych błędów, począwszy od katastrofy religijnej wieku XVI (pseudo-reformacja) aż do katastrofy politycznej wieku XVIII (Rewolucja Francuska) i tego wszystkiego co nastąpiło później.
„Jam jest Niepokalane Poczęcie”. Przesłanie z Lourdes zapowiedzią zwycięstwa Maryi
Ta najświętsza Dziewica, cała piękna i Niepokalana, potwornego smoka jadowitą głowę starła, przynosząc światu zbawienie – pisał Pius IX.
Każdy nosi w sercu projekt osoby, którą kocha. To, co wydaje się miłością od pierwszego wejrzenia, faktycznie jest wypełnieniem pragnienia, realizacją marzenia. Platon, przeczuwając to, twierdził, że wszelka wiedza jest wspomnieniem z poprzedniej egzystencji. Nie jest to prawdą w tym kształcie, w jakim to powiedział, ale staje się prawdziwe, jeśli przyjmiemy, że miał na myśli ideał, który w sobie nosimy, wytworzony przez nasze zapatrywania, zwyczaje, doświadczenia i pragnienia. W przeciwnym razie skąd byśmy natychmiast wiedzieli, widząc osoby lub rzeczy, że je pokochaliśmy? Zanim kogoś spotkamy, mamy już wzorzec tego, co nam się podoba i co nam się nie podoba; pewne osoby pasują do tego wzorca, a inne nie.
Nic na zewnątrz me wyróżniało małej córeczki Joachima i Anny od jej rówieśnic w pierwszym okresie jej dzieciństwa, gdy pod czujnym okiem swych rodziców zaczynała stawiać pierwsze kroki i dziecięcym językiem stawiać pierwsze pytania. W miarę jednak jak rozwijała się i dojrzewała, rodzice jej, a także bliscy zaufani krewni niewątpliwie uderzeni być musieli dziwną harmonią duchową tego dziecka, jego pobożnością, powagą i skupieniem, a jednocześnie pogodą i łagodnością i przede wszystkim wielką miłością i życzliwością dla każdego, kto się do niej zbliżał.
