Święty Hilary całe życie poświęcił zwalczaniu herezji, głównie arianizmu, które trawiły Kościół w IV wieku. Błąd arianizmu odmawiał Chrystusowi boskości, a więc tak naprawdę podcinał korzenie chrześcijaństwa. Św. Hilary bardzo skutecznie przeciwstawił się tej herezji. Dlatego warto uczyć się od niego, szczególnie w czasach, gdy odżywają stare zmory Kościoła, a do tego rodzą się nowe. Wspomnienie św. Hilarego w Kościele katolickim obchodzimy 13 stycznia.
1.Szukał prawdy i tak znalazł Chrystusa
Hilary urodził się około roku 310 w Poitiers, mieście położonym na terenie dzisiejszej Francji. Otrzymał solidne wykształcenie ukierunkowane na sztukę pisania oraz głoszenia przemówień. Jego rodzice posiadali spory majątek, jednak nie byli chrześcijanami. Hilary w swoich pismach wspomina, iż sam wszedł na drogę poszukiwania prawdy, która stopniowo doprowadziła go „do poznania Boga Stwórcy oraz Boga Wcielonego, który umarł, by dać nam życie wieczne”. Chrzest przyjął w roku 345.
Wesprzyj nas już teraz!
2.Hilary biskupem Poitiers
Hilary musiał wyróżniać się głęboka religijnością skoro już w roku 353 wybrano go na biskupa swojego rodzinnego miasta. Niedługo po objęciu biskupstwa Hilary napisał pierwsze swoje dzieło „Komentarz do Ewangelii Mateusza”, która to Ewangelia była wówczas podstawowym tekstem zgromadzeń chrześcijańskich. Jest to najstarszy komentarz w języku łacińskim do tej Ewangelii, jaki dotrwał do naszych czasów.
3.Zdecydowanie stanął do walki z herezją
W czasach, w których przyszło żyć Hilaremu Kościół gnębiony był przez herezję arianizmu. Była ona tak powszechna, iż na synodzie biskupów w Mediolanie (rok 355) dominowali biskupi ariańscy. Postanowili oni potępić św. Atanazego z Aleksandrii, który gorliwie bronił prawdy o boskiej naturze Chrystusa. Hilary nie zgodził się podpisać dokumentu potępiającego Atanazego. Zdecydowanie przeciwstawił się też herezji ariańskiej na synodzie w Beziers w Galii (rok 356) – tzw. „synod fałszywych apostołów”. Za to cesarz Konstancjusz, który popierał arian, skazał Hilarego na wygnanie do Frygii (zachodnie tereny dzisiejszej Turcji).
4.Hilary i jego wielkie dzieło „O Trójcy”
Trudy wygnania biskup Hilary ofiarnie znosił przez cztery lata. Wykorzystał ten czas bardzo pracowicie. Najpierw studiował pisma ojców Kościoła dotyczące Trójcy Świętej, aby potem napisać wielkie dzieło teologiczne zawarte w 12 księgach „O Trójcy”. Tym dziełem, można powiedzieć „znokautował” ariańską herezję. W „O Trójcy” Hilary jasno udowodnił, iż Pismo Święte w sposób oczywisty potwierdza bóstwo Syna oraz Jego równość z Ojcem. Jest to jasno przedstawione nie tylko w Nowym Testamencie, ale również na wielu stronach Starego Testamentu, gdzie już objawia się tajemnica Chrystusa.
5.Boży bicz na herezje
Święty Hilary, równie skutecznie co arianizm, zwalczał inne herezje. Przeciwstawił się odstępstwu monarchian, którzy negowali odwiecznie zrodzonego Syna. Podważył też herezję, którą głosili homouzjanie. Twierdzili oni, że Chrystus nie jest współistotny ojcu, ale jedynie do niego podobny, czyli że Jezus nie jest równy Bogu Ojcu. Na szczęście to błędne myślenie, wskutek wytrwałej walki św. Hilarego, wkrótce upadło.
6.Obrońca Galii
Świętego Hilarego nazwano „Obrońcą Galii” gdyż uratował ją przed herezją arianizmu. Na jego prośbę w roku 360 synod biskupów przeprowadzono w Paryżu. Na tym synodzie biskupi Galii przyjęli prawowierne wyznanie wiary ułożone na soborze w Nicei w roku 325. Dlatego parę wieków później Francja mogła budować swój Kościół na zdrowych fundamentach.
7.Doktor Kościoła
Św. Hilary zmarł w 367 roku i jest pierwszym wyznawcą Kościoła, który został ogłoszony świętym nie ze względu na męczeńską śmierć, lecz za pełne ofiary życie nieugiętego pasterza, który z wielkim oddaniem służył powierzonej mu przez Boga wspólnocie Kościoła i zwalczał herezje. W roku1851 błogosławiony Pius IX ogłosił św. Hilarego doktorem Kościoła. Jego liturgiczne wspomnienie obchodzi się 13 stycznia.
8.Moc wiary w Trójcę Świętą
Testamentem św. Hilarego dla przyszłych pokoleń katolików, a więc i dla nas, który doskonale przedstawia naszą wiarę w Trójcę Świętą jest modlitwa zapisana w końcowym fragmencie traktatu „O Trójcy”:
„Spraw, Panie, abym pozostał zawsze wierny temu, co wyznałem w symbolu mojego odrodzenia, gdy zostałem ochrzczony w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Abym wielbił Ciebie, naszego Ojca, a wraz z Tobą Twojego Syna. I bym zasługiwał na dar Twego Ducha Świętego, który pochodzi od Ciebie przez Twego Jednorodzonego. Amen”.
Źródła – Święci na każdy dzień, brewiarz.pl, niedziela.pl
Adam Białous
