Dokładnie o godzinie 15 w czwartek 18 stycznia na cmentarzu w oddalonej o kilka kilometrów od Radwanowic Rudawie spoczęła trumna z doczesnymi szczątkami ks. Taduesza Isakowicza- Zaleskiego. W uroczystościach pogrzebowych licznie wzięli udział wierni (w tym przedstawiciele Stowarzyszenia Kultury Chrześcijańskiej), a na zakończenie pochówku odśpiewano hymn państwowy. Podczas pożegnania zasłużonego duchownego zabrzmiały strażackie syreny. Niech ten zasłużony dla ojczyzny i Kościoła kapłan spoczywa w pokoju.
+++
Ksiądz Tadeusz Isakowicz-Zaleski urodził się w Krakowie w 1956 roku. Był wybitnym duchownym obrządku ormiańskiego i katolickiego. Po maturze wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie. Jako kleryk został powołany do odbycia służby wojskowej w Brzegu. Dał się tam poznać jako jeden z najbardziej niepokornych kandydatów na księży, za co zapłacił przedłużonym pobytem w karnej jednostce. Współredagował pod pseudonimem „Jacek Partyka” podziemne pismo „Krzyż Nowohucki”, a także lubelski kwartalnik młodych katolików „Spotkania”. Aktywnie działał także w środowiskach obrony życia poczętego. Jako początkujący kapłan bez reszty angażował się we współpracę z podziemną „Solidarnością” i duszpasterstwem na tym polu. W 1988 brał udział jako duszpasterz robotników w strajku w Hucie im. Lenina. Jego działalność antykomunistyczna zainteresowała IV Departament SB, specjalizujący się w inwigilacji i represjonowaniu Kościoła. Skutkowało to najpierw próbą podpalenia go i dwukrotnym brutalnym pobiciem przez „nieznanych sprawców”. Pierwszy raz, w Wielką Sobotę 1985 r. w piwnicy kamienicy, gdzie mieszkała jego matka, a po raz drugi w mieszkaniu przy parafii na Woli Justowskiej, tym razem przez funkcjonariuszy SB przebranych za sanitariuszy pogotowia ratunkowego.
Wesprzyj nas już teraz!
Najważniejszą formą niesionej przez ks. Isakowicza–Zaleskiego pomocy bliźnim było jego zaangażowanie w opiekę nad osobami niepełnosprawnymi intelektualnie. Jego opozycyjne kontakty doprowadziły go do Warszawy, gdzie zetknął się z wspólnotą osób niepełnosprawnych „Wiara i Światło”. Świat osób niepełnosprawnych intelektualnie, ich niezwykła przyjaźń i duchowość zafascynował kapłana i odcisnął piętno na jego dalszym życiu. Ks. Zaleski zdecydował się założyć pierwszą tego typu wspólnotę w Krakowie i zorganizował dla niepełnosprawnych trwały dom wakacyjny w Rabce. To doświadczenie skłoniło go do stworzenia w 1987 roku Fundacji im. Brata Alberta prowadzącej ośrodki pobytu stałego i warsztaty terapii zajęciowej, środowiskowe domy samopomocy, dzienny dom seniora, dom pracy twórczej osób niepełnosprawnych i świetlicę opiekuńczo-wychowawczą. Ksiądz Zaleski miał talent do zdobywania dla fundacji dobrodziejów i wolontariuszy. Wspierał dzieła dla osób z niepełnosprawnością prowadzone w wielu miejscach w Polsce, ale także np. na Ukrainie, tj. ośrodki dla dzieci niewidomych i ich rodzin, prowadzone przez Siostry Franciszkanki Służebniczki Krzyża w Skałacie Starym, Żytomierzu i Charkowie.
Był orędownikiem upamiętnienia ofiar ludobójstwa Ormian. W 2001 r. odbył studia w Papieskim Kolegium Ormiańskim w Rzymie i został mianowany przez ówczesnego ordynariusza wiernych obrządku ormiańskiego, kard. Józefa Glempa, duszpasterzem Ormian w archidiecezji krakowskiej. W latach 2002–2009 był duszpasterzem Ormian w Polsce Południowej, a w latach 2009–2017 proboszczem ormiańsko katolickiej parafii południowej pw. św. Grzegorza Oświeciciela z siedzibą w Gliwicach.
Wielokrotnie zwracał się z apelem o potępienie przez władze polskie ludobójstwa Polaków dokonanego na przez OUN-UPA na Wołyniu i w Małopolsce Wschodniej. Przez wiele lat zabiegał o pochówek i upamiętnienie ofiar ludobójstwa. Był prezesem założonej przez siebie Fundacji Kresowej „Memoria et Veritas” oraz przewodniczącym komitetu honorowego budowy pomnika „Rzeź Wołyńska”. Protestował przeciwko gloryfikacji zbrodniarzy wołyńskich.
Ksiądz Tadeusz Isakowicz – Zaleski był przykładem kapłana, który odznaczał się bezkompromisowością wobec zła i od lat walczył o oczyszczenie kościoła z „mafii lawendowej”. W sposób bezpośredni mówił o problemie homoseksualizmu części duchownych w Polsce i na świecie. Podkreślał, że bez walki z „homolobby” nie da się wyplenić pedofili z kościoła.
Postulował ujawnienie współpracowników Służby Bezpieczeństwa działających wśród księży, m.in. Archidiecezji Krakowskiej. Sam prowadził badania na podstawie dokumentów zgromadzonych przez IPN, których wynik opublikował w książce pt. „Księża wobec bezpieki na przykładzie archidiecezji krakowskiej”, za którą otrzymał Nagrodę Literacką im. Józefa Mackiewicza.
Zmarł 9 stycznia 2024 r. w Chrzanowie po ciężkiej chorobie nowotworowej.
EŚ
Wszystko zostało wyreżyserowane. Ks. Isakowicz-Zaleski o Okrągłym Stole
