Sandro Magister zamieścił na swoim blogu zestawienie wszystkich „tajnych” dokumentów, które opublikował w ostatnich latach. Jest wśród nich memorandum kardynała George’a Pella, ale także list kardynała Józefa Ratzingera do biskupów w USA czy dokument trzynastu kardynałów krytykujących przebieg synodu o rodzinie w 2015 roku.
Pierwszym z dokumentów była notatka kardynała Józefa Ratzingera, którą jako prefekt Kongregacji Nauki Wiary wysłał w 2004 roku do Stanów Zjednoczonych. Tekst dotyczył udzielania Komunii świętej proaborcyjnym politykom. Ówczesnemu kierownictwu Episkopatu USA, w którym dużą rolę odgrywał kardynał Theodore McCarrick, notatka ta bardzo się nie podobała. Jeden z biskupów wysłał ją jednak do Sandro Magistra, który ją opublikował. Jak napisał Magister, sam kardynał Józef Ratzinger był z tego później zadowolony.
W 2010 roku z kolei Magister opublikował dokument sporządzony dwa lata wcześniej przez wspólną katolicko-prawosławną komisję, która dotyczyła ewentualnych kroków pojednania pomiędzy Kościołem katolickim a Kościołami na Wschodzie. Chodziło o prymat Piotra. Dokument był poufny, ale Magister otrzymał go od samego patriarchy Konstantynopola. Kardynał Walter Kasper zarzucił dziennikarzowi, że zdobył on ten tekst nielegalnie; tak jednak nie było. Ostatecznie do porozumienia nie doszło, bo strona prawosławna wycofała się.
Wesprzyj nas już teraz!
Z kolei w roku 2015 na łamach tygodnika „L’Espresso”, dla którego pisał Magister, ukazała się na trzy dni przed datą oficjalnej publikacji encyklika papieża Franciszka „Laudato si”. Magister przekonuje, że do dziś nie wie, jak ten tekst trafił do ówczesnego szefa „L’Espresso”, Luigi Vicinanzy. On sam napisał zaledwie kilka akapitów komentarza w artykule poprzedzającym publikację. W efekcie Magister stracił na kilka miesięcy akredytację do Sala Stampa, biura prasowego Stolicy Apostolskiej.
Czwartym tajnym dokumentem był tak zwany „List 13 kardynałów” opublikowany przez Magistra w październiku 2015 roku. Publikację dokumentu poprzedził artykuł Andrea Tornellego na łamach „La Stampa”, w którym ten pisał o oskarżeniach 13 kardynałów formułowanych pod adresem papieża i krytykujących przebieg synodów o rodzinie. Tornielli nie podał nazwisk; sam papież robił później aluzje do „spiskowców”, wszelako również bez konkretów. Kilka dni później zaufany współpracownik jednego z kardynałów przekazał Magistrowi list trzynastu. Magister opublikował cały tekst wraz z nazwiskami.
Okazało się jednak, że przekazany mu list był wersją nieoficjalną, zawierającą kilka dodatkowych linijek niż list rzeczywiście wysłany papieżowi; zawierał też podpis jednego kardynała, który finalnego listu nie podpisał; innego podpisu za to brakowało. 11 nazwisk sygnatariuszy tamtego listu to: Carlo Caffarra, Thomas Collins, Daniel Di Nardo, Timothy Dolan, Willem Eijk, Gerhard Müller, Wilfrid Napir, John Njue, George Pell, Robert Sarah, Jorge Urosa Savino.
Rok później dziennikarz opublikował słynne dubia czterech kardynałów, Brandmüllera, Burke’a, Caffarry i Meisnera. Uczynił to za ich zgodą.
W roku 2018 Magister ujawnił część listu Benedykta XVI, jaki ten wysłał do Daria Viganò, szefa mediów watykańskich. W liście Benedykt odmówił napisania wstępu do serii książek na temat teologii i filozofii papieża Franciszka. Książki były autorstwa między innymi Petera Hünermanna, teologicznego przeciwnika Benedykta, oraz niesławnego jezuity Marko Ivana Rupnika. Dario Viganò prezentując oficjalnie list Benedykta odczytał tylko jego początek. W mediach przedstawiono jeszcze mniej – wyłącznie wstępne paragrafy grzecznościowe. Magister zadał sobie trud spisania wszystkiego, co Dario Viganò odczytał na konferencji i to opublikował; okazało się jednak, że list tak naprawdę był jeszcze dłuższy. Wreszcie Watykan sam opublikował całość.
Wreszcie siódmym „tajnym” dokumentem było memorandum, które Magister opublikował w marcu 2022 roku, a które miało krążyć wśród kardynałów. Memorandum stanowiło krytykę pontyfikatu Franciszka. Po śmierci kardynała George’a Pella Magister ujawnił, że to on był jego autorem.
Źródło: magister.blogautore.espresso.repubblica.it
Pach
Co kardynał George Pell naprawdę myślał o pontyfikacie Franciszka?
