Sonia Faleiro, reporterka „The New York Timesa” pisze o losie indyjskich dzieci ze stanu Bihar, słynącego z handlu ludźmi. W północnej części stanu dzieci są nie tylko porywane, ale także same oferują się na sprzedaż, by móc dostać pracę. Nie chcą dłużej głodować.
Czternastoletni Arun Kumar został wywieziony na pole ryżowe w stanie Haryana. Pracował tam 18 godzin dziennie siedem dni w tygodniu. Chłopiec za tę pracę otrzymywał 800 rupii miesięcznie, tj. mniej niż 20 dol. Został jednak zabrany stamtąd – wbrew swojej woli – przez międzynarodową organizację udzielającej pomocy dzieciom. Kumar przyznaje, że chciałby znowu znaleźć zatrudnienie.
Wesprzyj nas już teraz!
Czternastolatek trafił do pracy dzięki handlarzom ludźmi. Sam się do nich zgłosił. Podobnych przypadków jest znacznie więcej. Policja nawet nie chce interweniować w tych sprawach. Do pracy zmusza bieda. Chociaż wuj z którym mieszka Arun miał zatrudnienie, to jednak jego pensja nie wystarczała na więcej niż jeden posiłek dziennie.
Wioska, w której mieszka czternastolatek nie ma elektryczności, bieżącej wody ani ziemi uprawnej. Nie ma tam w ogóle żadnych perspektyw rozwoju.
Szacuje się, że w Indiach pracuje około 17 milionów dzieci, z których wiele znajduje zatrudnienie w przydrożnych restauracjach, piekarniach i warsztatach samochodowych.
Część dzieci na równi z dorosłymi pracuje w dużych zakładach. Niektóre same na własną rękę szukają posady, nawet bez wiedzy rodziców.
Zgodnie z prawem indyjskim dzieci poniżej 15. roku życia nie mogą pracować. W praktyce jednak zatrudniani są już dziesięciolatkowie. Często powierza się im obowiązki takie jak dorosłym.
Źródło: nyt.com, AS.
