Synod o Synodalności jest przedstawiany jako najważniejsze wydarzenie w Kościele od II Soboru Watykańskiego. Tak jednak nie jest, pisze George Weigel – i publikuje subiektywną listę 11 wydarzeń, które w jego ocenie były w ostatnich dekadach najwyższej wagi dla Kościoła.
„Osoby najbardziej entuzjastycznie nastawione do Synodu na temat synodalności, który rozpocznie się 4 października, są skłonne twierdzić, że jest to najważniejsze wydarzenie katolickie od czasu Soboru Watykańskiego II (1962-1965) – twierdzenie, które czasami niesie ze sobą implikację, że jest to jedyna ważna rzecz, która wydarzyła się w Kościele od czasu Soboru. Nie zgadzam się z tym” – napisał Weigel. Następnie wymienił jedenaście kluczowych wydarzeń z życia Kościoła po II Soborze Watykańskim.
– encyklika Humane vitae z lipca 1968 roku, gdzie św. Paweł VI przypomniał o pryncypiach rządzących moralnością seksualną;
– adhortacja apostolska Evangelii nuntiandi z grudnia 1975 roku, w której św. Paweł VI przypomniał o misyjnym wymiarze Kościoła;
– pierwsza wizyta duszpasterska św. Jana Pawła II w Polsce w czerwcu 1979 roku, kluczowa dla przemian w Europie Środkowo-Wschodniej w kolejnej dekadzie;
– zgromadzenie Synodu Biskupów w listopadzie i grudniu 1985 roku, oceniające implementację postanowień II Soboru Watykańskiego;
– encyklika Redemptoris missio św. Jana Pawła II z grudnia 1990 roku, która formalnie zainicjowała Nową Ewangelizację;
– encyklika Veritatis splendor z sierpnia 1993 roku, wk tórej św. Jan Paweł II uczył między innymi o nakierowaniu życia moralnego na życie wieczne w świetle i miłości Trójcy Świętej oraz o tym, że istnieją czyny wewnętrznie złe same w sobie, niezależnie od intencji działającego;
– pielgrzymka św. Jana Pawła II z marca 2000 roku do Ziemi Świętej, kiedy papież przypomniał o prawdziwości wiary katolickiej i o tym, że Jezus Chrystus jest prawdziwym przeznaczeniem świata;
– ogłoszenie deklaracji Dominus Iesus w sierpniu 2000 przez Kongregację Nauki Wiary, która przypomina, że Jezus Chrystus jest jedynym zbawicielem ludzkości;
– Msza święta w kwietniu 2005 roku, kiedy jako dziekan Kolegium Kardynalskiego Józef Ratzinger przestrzegł przed dyktaturą relatywizmu;
– przemówienie Benedykta XVI do Kurii Rzymskiej z grudnia 2005 roku, w którym papież opisał fałszywą hermeneutykę zerwania, przeciwstawiając jej hermeneutykę reformy i jedności Kościoła;
– ogłoszenie adhortacji apostolskiej Africae munus w listopadzie 2011 roku przez Benedykta XVI, która wskazała na ortodoksję wiary katolickiej jako konstytutywny element ewangelizacji w AFryce.
„Jeśli Synod 2023 ma być rozwinięciem autentycznej tradycji Kościoła, a nie kolejnym bezowocnym wysiłkiem na rzecz ponownego wymyślenia katolicyzmu zgodnie z kulturowymi kanonami ponowoczesności, jego dyskusje – tak zwane „rozmowy w Duchu” – muszą w pełni uwzględniać te jedenaście kluczowych momentów katolickich od Soboru Watykańskiego II, z których wszystkie były wyrazem nieustannego działania Ducha Świętego w Kościele” – podsumował Weigel.
Źródło: firstthings.com
Pach
