Ideę synodalności należy przedstawiać w świetle nauczania Magisterium Kościoła. Wierni potrzebują zakorzenienia całego przedsięwzięcia w poprawnej teologii ściśle nawiązującej do objawienia biblijnego i tradycji Kościoła – zaznaczyli autorzy w polskiej syntezie przed październikową sesją Synodu Biskupów.
Sekretariat Synodu o synodalności 11 grudnia zeszłego roku zwrócił się do przewodniczących Konferencji Episkopatów z prośbą o pogłębienie kluczowych tematów zawartych w „Sprawozdaniu Podsumowującym” pierwszą sesję Zgromadzenia Synodalnego „Ku Kościołowi synodalnemu: komunia, uczestnictwo i misja”.
Wesprzyj nas już teraz!
Poszczególne Episkopaty zobligowano do przesłania ośmiostronicowej syntezy odpowiedzi diecezjalnych zgodnie z pismem „Przygotowania do października 2024”.
W polskim dokumencie autorzy zwrócili uwagę, że „samo pojęcie synodalności nie jest wciąż jednoznacznie zdefiniowane w dokumentach synodu”. Zaznaczyli, iż „materiały synodalne powinny być napisane językiem powszechnie zrozumiałym”.
Wskazali, że zainteresowanie synodem o synodalności w Polsce „jest falowe”, a wiele osób nie przejawia go wcale. Jak podkreślili, nie oznacza to jednak, że wierni nieświadomie nie żyją synodalnie. „W niektórych parafiach w Polsce synodalność była stylem działania na długo przed ogłoszeniem synodu” – stwierdzili biskupi.
Hierarchowie wyjaśnili, że „związane jest to z typem relacji między duchownymi i świeckimi charakterystycznym dla danego regionu, a także z szerokim oddziaływaniem wspólnot i ruchów religijnych w danym regionie w przeszłości np. Ruchu Światło – Życie czy Odnowy w Duchu Świętym; dzisiaj także Neokatechumenatu” – wskazali autorzy dokumentu.
Przyznali, że „pojedyncze osoby odmówiły wypowiedzi dotyczących konsultacji ws. treści sprawozdania, co należy odczytać jako manifestację sprzeciwu wobec całego dzieła synodu”.
Według autorów polskiej syntezy, ideę synodalności należy „przedstawiać w świetle nauczania Magisterium”. „Wierni otrzymujący nową formę (dla wielu z nich) funkcjonowania wspólnoty Kościoła potrzebują zakorzenienia całego przedsięwzięcia w poprawnej teologii ściśle nawiązującej do objawienia biblijnego i tradycji Kościoła” – zauważyli.
Podkreślili, że tym, co prowadzi do autentycznego braterstwa (communio) jest celebrowana w sposób godny Eucharystia. „Liturgia jest najlepszą nauczycielką i ikoną synodalności” – napisali autorzy syntezy.
Przyznali, że „obszarem do zagospodarowania w Polsce jest przestrzeń cyfrowa”. „Celem działania w sieci jest doprowadzenie do osobistego spotkania w świecie rzeczywistym, które umożliwia pełnię tworzenia więzi” – wskazali w syntezie.
Biskupi polscy zwrócili uwagę, że mimo wprost formułowanych zachęt, jedynie niewielka grupa zaangażowanych w prace zespołów mogłaby zostać zakwalifikowana jako grupy osób z peryferii (osoby niewierzące, bardzo ubogie, migranci). „Zdarzało się jednak, że osoby kwestionujące nauczanie Kościoła, szczególnie w dziedzinie moralności, same się organizowały w celu spowodowania zmiany tego nauczania, podobnie wcześniej istniejące grupy kontestujące nauczanie Kościoła” – przekazali w dokumencie.
Stwierdzili, że w polskim kontekście ważne okazały się „synodalne rozmowy nauczycieli religii o katechezie” oraz „stosowanie metody synodalnej w duszpasterstwie pracowników uczelni wyższych”. „Jednym z owoców jest wprowadzone w niektórych parafiach Liturgii Słowa i Liturgii Pokutnych” – wskazali.
XVI Zgromadzenie Ogólne Synodu Biskupów na temat „Ku Kościołowi synodalnemu: komunia, uczestnictwo, misja” trwa od października 2021 r. Po raz pierwszy obejmuje trzy fazy: lokalną, kontynentalną i powszechną, rozłożone w czasie od 2021 do 2024 roku. Po zakończeniu fazy lokalnej i kontynentalnej Sekretariat Generalny Synodu Biskupów zredagował, tworzony na podstawie ich wyników, dokument roboczy (Instrumentum laboris) zgromadzenia synodalnego, które ma dwie sesje. Jedna odbyła się w październiku 2023 r., a druga zaplanowana jest na październik.
Źródło: PAP (Magdalena Gronek)
RoM
