40 lat temu, 19 marca 1985 r. zmarł Leopold Tyrmand – pisarz, publicysta i popularyzator jazzu. Autor takich książek, jak Zły, Filip i Cywilizacja komunizmu.
„Pamiętam początki jego kariery, jak na przykład był mecz jakiś wielki, ze Związkiem Radzieckim chyba. Na meczu był Bierut. Cały rząd miał przyjść. Otóż Mikołajczyk, wicepremier, wykombinował sobie, że się spóźni, żeby mieć osobne wejście, osobną owację” – czytamy w Abecadle Kisiela autorstwa Stefana Kisielewskiego. „I rzeczywiście, jak przez głośnik podano, że wszedł do loży wicepremier Mikołajczyk, to stadion się zerwał z miejsc, zaczął klaskać, a w loży prasowej tylko jeden człowiek wstał i klaskał – to Tyrmand” – zaznaczył Kisiel.
Prezentowana przez Tyrmanda postawa była dla niego źródłem częstych problemów. „Wylali go ze stowarzyszenia dziennikarzy zaraz, za parę dni. I w ogóle go wylali. (…) Długi czas go nigdzie nie drukowali, właściwie cierpiał biedę, ale świetnie to znosił” – podsumował Kisielewski.
Wesprzyj nas już teraz!
– Mawiał, że każdy ma dwie ojczyzny – swoją własną i Amerykę. Uważał bowiem, że USA jest uosobieniem idei wolności. I to w każdym wymiarze! Zarówno religijnym, jak i społecznym czy ideologicznym. Jego wyobrażenie o Ameryce oparte było na pewnej dość naiwnej wizji, którą wyrobił sobie na podstawie filmów z Humphreyem Bogartem… Obraz ten wzmacniało jego zamiłowanie i pojmowanie jazzu – podkreśliła w rozmowie z „Teologią Polityczną” Katarzyna Kwiatkowska, współautorka książki „Tyrmand i Ameryka”.
W świecie młodzieżowego buntu i kontrkultury zaczyna ostro sprzeciwiać się panującym wówczas w USA lewicowym tendencjom. Tym samym znów sytuuje się w kontrze do panującej wokół niego rzeczywistości. Krytykuje Hollywood i mainstreamowe amerykańskie media. Wchodzi w spór z Jerzy Giedroyciem. Przestaje publikować w „Kulturze”, później także w „New Yorkerze”.
Źródło: PAP / Mateusz Wyderka
