Podczas audiencji udzielone kardynałowi Marcello Semeraro, prefektowi Dykasterii do spraw Kanonizacyjnych, papież upoważnił tę dykasterię do ogłoszenia pięciu dekretów. Jeden z nich dotyczy cudu (do beatyfikacji), jeden męczeństwa (także do beatyfikacji), natomiast trzy heroiczności cnót – poinformowało Biuro Prasowe Stolicy Apostolskiej.
Wspomniane dekrety dotyczą:
– cudu przypisywanego wstawiennictwu Czcigodnego Sługi Bożego Henryka Ernesta Shawa, wiernego świeckiego i ojca rodziny, urodzonego 26 lutego 1921 r. w Paryżu (Francja) i zmarłego 27 sierpnia 1962 r. w Buenos Aires (Argentyna);
Wesprzyj nas już teraz!
– męczeństwa Sługi Bożego Ignacego Aláexa Vaquero, seminarzysty i dziesięciu jego towarzyszy, wśród których był kapłan, seminarzyści i świeccy, zamordowanych z nienawiści do wiary w latach 1936-1937 na terytorium prowincji Madrytu (Hiszpania);
– heroiczności cnót Sługi Bożego Giuseppe Panjikarana, kapłana diecezjalnego, założyciela zgromadzenia „Sióstr Pielęgniarek św. Józefa”, urodzonego 10 września 1888 r. w Uzhuva (Indie) i zmarłego 4 listopada 1949 r. w Kothamangalam (Indie);
– heroiczności cnót Sługi Bożego Berardo Atonna (w życiu świeckim: Giuseppe), kapłana zakonnego z Zakonu Braci Mniejszych, urodzonego 1 lipca 1843 r. w Episcopio di Sarno (Włochy) i zmarłego 4 marca 1917 r. w Neapolu (Włochy);
– heroiczności cnót Służebnicy Bożej Dominiki Katarzyny od Ducha Świętego (z domu: Teresa Solari), założycielki zgromadzenia sióstr dominikanek z Małego Domu Opatrzności Bożej, urodzonej prawdopodobnie 8 grudnia 1822 r. w Ne (Włochy) i zmarłej 7 maja 1908 r. w Genui (Włochy).
Henryk Shaw (1921–1962) był argentyńskim przedsiębiorcą, który łączył działalność biznesową z głęboką wiarą katolicką. Urodził się w Buenos Aires i w młodym wieku wstąpił do Marynarki Wojennej Argentyny, gdzie zdobył wykształcenie i nauczył się dyscypliny. Te cechy później wykorzystał w świecie biznesu. W 1943 r. ożenił się z Cecilią Bunge, z którą miał dziewięcioro dzieci.
Po opuszczeniu marynarki, Shaw zaangażował się w działalność gospodarczą, stając się jednym z założycieli Chrześcijańskiego Stowarzyszenia Liderów Biznesu (ACDE). Jego celem było promowanie etyki chrześcijańskiej w zarządzaniu przedsiębiorstwami, uznając, że biznes może być narzędziem do poprawy warunków życia pracowników i społeczeństwa.
Shaw był znany z troski o swoich pracowników, dbając o ich rozwój zawodowy i dobrobyt. Wprowadzał innowacyjne programy socjalne, takie jak fundusze emerytalne i opiekę zdrowotną, co w tamtych czasach było rzadkością. Jego podejście do zarządzania opierało się na zasadach sprawiedliwości, solidarności i poszanowania godności ludzkiej. Jego życie duchowe było równie intensywne – aktywnie uczestniczył w życiu Kościoła, angażując się w różne inicjatywy apostolskie i charytatywne. Jego głęboka wiara i zaangażowanie w pomoc innym uczyniły go wzorem dla wielu katolickich przedsiębiorców.
Henryk Shaw zmarł w wieku 41 lat na raka. W 1997 r. rozpoczął się wstępny etap przygotowawczy do procesu kanonizacyjnego, a 10 lat później formalnie go otwarto. Faza diecezjalna zakończyła się w 2013 roku, a rok później dokumentację wysłano do Rzymu.
Ignacy Aláex Vaquero urodził się w Madrycie 1 lutego 1914 r. W jego rodzinie żywa była pobożność eucharystyczna i głęboka wiara. Był miłośnikiem sztuki: malował, rzeźbił i tworzył dzieła poetyckie. W 1930 roku wstąpił do seminarium w Madrycie, gdzie do pobożności i wykształcenia humanistycznego, które otrzymał w rodzinie i szkole, dołączyło teraz wykształcenie kapłańskie, które przygotowało go do dawania świadectwa swojej wiary poprzez męczeństwo. W seminarium obok kursów odwiedzał chorych i mieszkające w pobliżu zakonnice. Nie miał czasu na nic więcej, ponieważ po decyzji rektora seminarium, Rafaela Garcíi Tuñóna, o wysłaniu seminarzystów do domów w lipcu 1936 roku, Ignacy ostatecznie oddał życie, zamordowany ze względu na swój status seminarzysty. Najprawdopodobniej 18 lipca 1936 roku uczestniczył w rekolekcjach, które w seminarium wygłaszał proboszcz parafii San Sebastián de Carabanchel Bajo, ks. Hermógenes Vicente. Zapewne kaznodzieja mówił o męczeństwie, ponieważ sam został zamordowany dwa miesiące później z powodu swojego kapłaństwa. Wszyscy musieli uciekać tego dnia przez bramę ogrodową, po ostrzeżeniu portiera o ataku na budynek przez grupy uzbrojonych milicjantów pełnych nienawiści do Kościoła. W tych samych dniach płonęło kilka budynków w okolicy, między innymi jego rodzinna parafia, bazylika Atocha oraz kolegiata św. Isidro, która wówczas pełniła funkcję katedry.
Ignacy odmówił ukrycia się w domu republikańskiego wojskowego, który zaoferował mu ochronę. 9 listopada 1936 roku grupa komunistycznych milicjantów przeprowadziła rewizję w jego domu. Był przesłuchiwany. Podobnie jak w innych przypadkach, podejrzenia milicjantów budził widok młodego mężczyzny, który nie jest na froncie. Nie ukrywał, że studiuje, przygotowując się do kapłaństwa. Został natychmiast aresztowany wraz ze swoim ojcem, oskarżonym o faszyzm. 10 listopada ich ciała pojawiły się na Camino del Quemadero, w miejscowości Fuencarral. Następnie zostały przewiezione do sądowego magazynu zwłok i tam sfotografowane. Zostały pochowane na cmentarzu w Fuencarral. Siostra Ignacego rozpoznała go nieco później, po ekshumacji zwłok.
Opinia męczeństwa Ignacego narodziła się wraz z jego śmiercią. Od samego początku zarówno rodzina, jak i seminarzyści modlili się za wstawiennictwem tego młodego człowieka, który został zamordowany z powodu swojego pragnienia kapłaństwa.
Źródło: KAI
