O tym, że spoiwem Europy jest religia i że człowiek nie może żyć bez swych chrześcijańskich korzeni, mówił bp Piotr Libera w Przasnyszu w diecezji płockiej. W Sanktuarium Matki Boskiej – Niepokalanej Przewodniczki przewodniczył uroczystościom z okazji 100. rocznicy urodzin i 70. rocznicy śmierci Sługi Bożego o. Bernarda Kryszkiewicza, kapłana pasjonisty.
W homilii bp Libera podkreślił, że mimo iż zmieniają się czasy, systemy i władze, Polacy wciąż czczą Maryję jako Królową Narodu. Proszą Ją, by pomagała przeciwstawiać się odwiecznemu złu, pomagała przezwyciężać ludzkie słabości i narodowe wady – „pomagała żyć nie tylko chlebem, ale także wiarą, nadzieją i miłością”.
Wesprzyj nas już teraz!
– W czasach Unii Europejskiej, mówi się, że we współczesnej demokracji nie może być niczego danego z góry, żadnych wartości, żadnej perspektywy wiecznej. Wszystko musi być świeckie, podstawą państwa musi być sekularyzm, ideologia, oparta na usunięciu religii z życia publicznego. Nie zapominajmy jednak, że flaga tej samej Unii Europejskiej, przedstawiająca dwanaście złotych gwiazd na lazurowym tle, nawiązuje do obrazu apokaliptycznej Niewiasty – przypominał hierarcha. Dodał, że założyciele „wspólnej Europy” odwołali się do tego obrazu, bo wiedzieli, że człowiek nie może żyć bez korzeni i nie może wzrastać bez nadziei na wieczność, że spoiwem Europy była i jest religia, która uczy równości wszystkich ludzi w obliczu jednego Boga Ojca.
– Czy wolno z tego fundamentu rezygnować dla `podlizywania się` bezbożnej, bezdzietnej i antyrodzinnej Unii, która tak bardzo zdradziła swoje pierwotne ideały! Czy warto zastępować idolami wspaniałe wzory, których od wieków uczy nas przasnyski klasztor: Matka Boska – Niepokalana Przewodniczka, św. Stanisław Kostka, Paweł Kostka – pokutnik i wzór nawrócenia, Sługa Boży Bernard od Matki Pięknej Miłości – dodał biskup Libera.
Hierarcha przypomniał postać o. Bernarda Krzyszkiewicza, pasjonisty, który wpisał się w diecezjalną historię – przyszedł na świat 2 maja, w święto św. Zygmunta, patrona Płocka. Ale nade wszystko, jako Mazowszanin z krwi i kości, wzór kapłana z ludzi wziętego i dla ludzi postawionego, tym ludziom wiernie służył. Bp Libera przywołał też jego „Pedagogicum” – mądry program wychowawczy. Napisał w nim m.in. by innym nie wytykać błędów dla samego stwierdzenia ich obecności, własne zdanie wyrażać możliwie skromnie, promieniować ciepłem, miłością, usłużnością, radością, tak by wychowanek czuł, że się go kocha i ma na celu jego dobro.
Sługa Boży Bernard Kryszkiewicz urodził się 2 maja 1915 r. w Mławie, zmarł 7 lipca 1945 r. w Przasnyszu, był kapłanem pasjonistą. W 1933 r. wstąpił do nowicjatu pasjonistów w Sadowiu k. Ostrowa Wielkopolskiego. W 1936 r. wyjechał na studia teologiczne do międzynarodowego seminarium zakonnego pasjonistów w Rzymie, rok później złożył śluby wieczyste. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1938 r. Wiosną 1939 r. został zastępcą dyrektora kleryków w Przasnyszu. Po wybuchu wojny udał się do klasztoru w Rawie Mazowieckiej, jedynej czynnej w okresie okupacji polskiej placówki pasjonistów. Tam poświęcił się pracy wychowawczej i duszpasterskiej. Jako dyrektor kleryków opracował program wychowawczy Pedagogicum, będący zbiorem 44 wskazań.
Gdy w styczniu 1945 r. klasztor w Rawie zamieniono na szpital, pracował w nim, opiekując się rannymi. W marcu powrócił do Przasnysza, aby objąć funkcję przeora i odnowić tu życie zakonne. Umarł wkrótce na tyfus. Grób o. Bernarda znajduje się w kruchcie kościoła pasjonistów w Przasnyszu. Obecnie trwa jego proces beatyfikacyjny. W 2001 r. przed kościołem pasjonistów w Przasnyszu biskup płocki Stanisław Wielgus poświęcił pomnik o. Bernarda, autorstwa Jana Stępkowskiego ze Strzegowa.
KAI
mat
