Niemiecka partia Chrześcijańscy Demokraci (CDU) 7 maja ogłosiła nowy program, który ma pomóc w wygraniu wyborów do Parlamentu Europejskiego. Odchodząc od centrowej orientacji za czasów byłej kanclerz Angeli Merkel, CDU obecnie zajmuje bardziej prawicową pozycję, jak zauważają komentatorzy. Mimo to, zmiany te skupiają się głównie na kwestiach wewnętrznych, ponieważ w Parlamencie Europejskim partia zamierza współpracować z centrolewicą.
W ramach programu zwrócono uwagę na nową politykę migracyjną, która wymaga od imigrantów uznania niemieckiej Leitkultur, zakładającej m.in. akceptację prawa Izraela do istnienia. Polityka ta przewiduje także deportacje uchodźców do „bezpiecznych krajów trzecich”, przywrócenie energetyki jądrowej oraz wprowadzenie obowiązkowego „roku pracy” dla absolwentów szkół, mającego przynosić korzyści społeczeństwu.
W kwestii polityki klimatycznej, CDU podkreśla konieczność pozostawienia rozwoju technologicznych rozwiązań przeciwdziałających zmianom klimatycznym w rękach wynalazców. Partia pod przywództwem Friedricha Merza cieszy się obecnie około 30-procentowym poparciem społecznym, wyprzedzając socjaldemokratów, Zielonych i liberałów. Alternatywna dla Niemiec (AfD) zdobywa poparcie około 18 proc. wyborców, a SPD Olafa Scholza – około 15,5 proc., Zieloni – 12 proc., a liberałowie – 5 proc.
Wesprzyj nas już teraz!
Michaele Kuefner z Deutsche Welle twierdzi, że mimo prounijnych postaw, w programie CDU można dostrzec pewien sceptycyzm wobec Brukseli. Szef partii stwierdził, że do Brexitu nie doszłoby, „gdyby Europa poszła na więcej ustępstw wobec Wielkiej Brytanii”, obarczając częściową winą za wyjście Wielkiej Brytanii z UE Niemcy pod wodzą Merkel. Merz, który rywalizował z Merkel o władzę w partii i został odsunięty na bok w pierwszej dekadzie XXI wieku, teraz odsuwa partię od wielu aspektów jej polityki, rządzącej od 2007 roku.
Francuski prezydent Emmanuel Macron rozważa obecnie „utworzenie sojuszu EPP z Merzem”, by zastąpić Ursulę von der Leyen alternatywnym kandydatem na szefa KE, w celu modyfikacji programu Zielonego Ładu. Merz jest liderem CDU od 2022 roku. „DW” komentuje, że przyjęty nowy program CDU na konwencji w Berlinie ma „zaostrzyć konserwatywny profil” partii. – „Dzięki tej platformie jesteśmy gotowi przejąć odpowiedzialność za rządzenie Niemcami dzisiaj lub najpóźniej do jesieni” – ogłosił w swoim przemówieniu 68-letni Merz.
Na 75 stronach programu CDU napisano m.in., że „muzułmanie podzielający nasze wartości są częścią różnorodności religijnej Niemiec i naszego społeczeństwa”, a „islam, który nie podziela naszych wartości i odrzuca nasze liberalne społeczeństwo, nie należy do Niemiec”. Merz apelował o wyczulenie i czujność w kontaktach zarówno z islamistami, jak i „skrajną prawicą”. – „Dziś trzeba zgodzić się z tymi, którzy twierdzą, że problem prawicowego ekstremizmu w Niemczech był od lat niedoceniany i powinniśmy bardzo uważać, aby nie powtórzyć tego samego błędu w stosunku do inicjatorów politycznego islamu, który otwarcie nam zagraża i nie jest gotowy zaakceptować zasad obowiązujących w naszym kraju i pokojowego współistnienia” – komentował szef partii na konferencji prasowej.
W kwestii imigracji, CDU wzywa do „bezwarunkowego” zaangażowania na rzecz „niemieckiej Leitkultur”, terminu pochodzącego z lat 90., który obecnie ma być rozumiany jako przywiązanie do konstytucji i wspólnych wartości. Imigranci powinni nie tylko doceniać niemieckie tradycje, zwyczaje i kulturę, znać język, ale także wykształcić przywiązanie do nowej ojczyzny.
Partia opowiedziała się za zaostrzeniem polityki azylowej. Zaproponowano stopniowe przywracanie obowiązkowej służby wojskowej, zawieszonej w 2011 roku. Ci, którzy nie będą chcieli służyć w siłach zbrojnych, mieliby rok poświęcić na pracę dla instytucji społecznej. CDU proponuje ograniczenie pomocy społecznej dla osób, które odmawiają pracy lub szkolenia, stawiając je w „zauważalnie gorszej sytuacji finansowej niż osoby aktywnie poszukujące pracy”.
Merz zapowiedział, że pod jego rządami poparcie dla AfD zostanie obniżone o połowę. Na razie CDU pozostaje daleko w tyle za AfD w Turyngii i Brandenburgii, podczas gdy w Saksonii obie partie idą łeb w łeb.
AS
