Ojciec Święty podziękował Jego Eminencji Kardynałowi Stanisławowi Ryłko za jego posługę jako archiprezbitera papieskiej Bazyliki Matki Bożej Większej. W dniu dzisiejszym kard. Stanisław Ryłko kończy 80. rok życia, zatem utracił też prawo do udziału w ewentualnym konklawe.
Jego następcą został Jego Eminencja Kardynał Rolandas Makrickas, dotychczasowy koadiutor archiprezbitera wspomnianej liberyjskiej bazyliki – poinformowało Biuro Prasowe Stoicy Apostolskiej.
Stanisław Ryłko urodził się 4 lipca 1945 w Andrychowie na terenie ówczesnej archidiecezji krakowskiej (obecnie diecezja bielsko-żywiecka). Po nauce w szkołach w swym mieście rodzinnym wstąpił w 1963 do Wyższego Seminarium Krakowskiego w Krakowie, a następnie kształcił się na tamtejszym Papieskim Wydziale Teologicznym, uzyskując na nim w 1971 licencjat z teologii moralnej, a także na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie (1972-78), zdobywając tam doktorat z nauk społecznych. Na kapłana wyświęcił go 30 marca 1969 ówczesny metropolita krakowski kard. Karol Wojtyła, który później już jako papież Jan Paweł II udzielił mu także sakry biskupiej.
Wesprzyj nas już teraz!
Po święceniach kapłańskich pracował duszpastersko przez 2 lata w Poroninie w swej rodzimej archidiecezji, po czym wykładał w Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie i od 1979 był sekretarzem Komisji Episkopatu Polski ds. Apostolstwa Świeckich. W 1987 wyjechał do Rzymu, gdzie był odpowiedzialny za sekcję młodzieży w Papieskiej Radzie ds. Świeckich. W tym charakterze m.in. koordynował organizację Światowych Dni Młodzieży w Santiago de Compostela w 1989 i w Częstochowie w 1991. W rok później przeszedł do pracy w sekcji polskiej Sekretariatu Stanu Stolicy Apostolskiej, co zapoczątkowało jego bliską współpracę z Janem Pawłem II, trwającą do ostatnich dni życia papieża-Polaka.
20 grudnia 1995 Ojciec Święty mianował go sekretarzem Papieskiej Rady ds. Świeckich i biskupem tytularnym, po czym osobiście udzielił mu sakry 6 stycznia następnego roku w bazylice św. Piotra. Jednym ze współkonsekratorów był obecny dziekan Kolegium Kardynalskiego kard. Giovanni Battista Re, wówczas substytut w Sekretariacie Stanu.
Za swe hasło nowy biskup przyjął słowa „Lux mea Christus” (Moim światłem jest Chrystus). Na tym stanowisku ściśle współpracował z kolejnymi przewodniczącymi tego urzędu: kardynałami Eduardo F. Pironio i Jamesem F. Staffordem, nawiązując ścisły stały kontakt ze wszystkimi stowarzyszeniami, wspólnotami i ruchami kościelnymi na całym świecie. 4 października 2003 św. Jan Paweł II powołał go na przewodniczącego Papieskiej Rady ds. Świeckich, wynosząc go jednocześnie do godności arcybiskupa.
Na konsystorzu 24 listopada 2007 Benedykt XVI włączył go w skład Kolegium Kardynalskiego, przydzielając mu jako diakonię rzymski kościół Świętego Serca Chrystusa Króla. Jako arcybiskup i kardynał uczestniczył w wielu ważnych wydarzeniach kościelnych, m.in. w zgromadzeniach Synodu Biskupów. W dniach 12-13 marca 2013 wziął udział w konklawe, które wybrało papieża Franciszka. 1 września 2016 ustąpił ze stanowiska przewodniczącego Papieskiej Rady ds. Świeckich, a 28 grudnia tegoż roku papież mianował go archiprezbiterem bazyliki Matki Bożej Większej. 19 maja 2018 przeszedł z kategorii kardynałów-diakonów do grona kardynałów-prezbiterów.
W dniach 7-8 maja br. wziął udział w konklawe, które wybrało papieża Leona XIV.
Źródło: KAI
