Kościół wspomina Św. Szczepana 26 grudnia, czyli pierwszego dnia po uroczystości Narodzenia Pańskiego. Nie jest to przypadek, bowiem św. Szczepan był jednym z pierwszych świadków przyjścia Zbawiciela i pierwszym męczennikiem. Za to, że głosił Ewangelię ukamienowano go zaledwie 3 lata po śmierci Jezusa na krzyżu.
1.Głosił Jezusa po grecku
Wiedzę o św. Szczepanie czerpiemy z Dziejów Apostolskich. Na temat jego życia nie ma innych pewnych źródeł. Imię Szczepan (znaczy dokładnie wieniec) wskazuje na greckie pochodzenie świętego. Na język polski przetłumaczono to imię również jako Stefan. Nie wiadomo kiedy Szczepan stał się chrześcijaninem. Wiadomo natomiast, że mieszkał w Jerozolimie i był tzw. hellenistą, czyli Żydem z diaspory greckiej. Żydzi ci nieco inaczej przestrzegali przepisów prawa i na co dzień posługiwali się językiem greckim. O tym, że Szczepan był hellenistą dowiadujemy się z Dziejów Apostolskich, kiedy przedstawia się tam spór hellenistów z chrześcijanami, którzy po niewoli babilońskiej wrócili do Jerozolimy z innych krain niż Grecja. Poszło zaniedbywanie potrzeb materialnych wdów hellenistów. Wówczas to apostołowie wyznaczyli siedmiu diakonów, aby oni zajęli się tymi potrzebami członków Kościoła.
Wesprzyj nas już teraz!
2.Szczepan wzorowym diakonem
I tu mamy pierwszą wzmiankę o Szczepanie, który był jednym o owych siedmiu diakonów. Jego zadaniem było opiekować się wdowami i biedakami.
Z Dziejów Apostolskich dowiadujemy się, że Szczepan wyróżniał się wśród diakonów bardzo silną wiarą, tak silną że za jego przyczyną Bóg uzdrawiał „Szczepan pełen łaski i mocy, działał cuda i znaki wielkie wśród ludu” – czytamy o nim w Dziejach Apostolskich. Tak więc w pierwszym Kościele nie tylko rozdawał on żywność ubogim i opiekował się wdowami, ale ewangelizował i to z tak wielką mocą, iż kiedy głosił Chrystusa, bardzo wielu Żydów przyjmowało chrześcijaństwo. To właśnie sprawiło, że starszyzna żydowska postanowiła zgładzić Szczepana.
3.Sanhedryn aresztuje Szczepana
Straż świątynna schwytała Szczepana i zaprowadziła go przed Sanhedryn. Jak w przypadku sądu nad Jezusem, przeciwko Szczepanowi zeznawali fałszywi świadkowie. Zarzucono mu łamanie żydowskiego prawa. Głównie szło o to, iż Szczepan głosił potrzebę dzielenia się wiarą w jedynego Boga z innymi, poza żydowskim, narodami i ludami. Taka była istota chrześcijaństwa pierwszego Kościoła, aby wyjść poza przynależność do narodu żydowskiego i iść na cały świat, głosząc Chrystusa, co przecież On sam przykazał apostołom.
4.Mocna mowa
Szczepan przed Sanhedrynem wygłosił najdłuższą mowę wśród mów, które znajdziemy w Dziejach Apostolskich. Diakon przypomina Żydom ich historię od Abrahama do Salomona, gdzie wytyka im liczne zdrady Boga. Pokazuje też, że Najwyższy nie jest zamknięty jedynie w świątyni Jerozolimskiej i Żydzi nie mają wyłączności na Boga. Naucza żydowską starszyznę, że cała historia Izraela była przygotowaniem narodu na przyjście Chrystusa, a Sanhedryn zamiast Go przyjąć, ukrzyżował Zbawiciela świata.
5.Paweł wypełnił przesłanie Szczepana
W mistycznym natchnieniu Szczepan przed Sanhedrynem mówi słynne zdanie „Widzę niebo otwarte i Syna Człowieczego, stojącego po prawicy Boga”. Te słowa doprowadzają starszyznę żydowską do szału. Wyprowadzają Szczepana poza mury Jerozolimy i tam go kamienują. Brał w tym udział Szaweł (jako przedstawiciel faryzeuszów – świadek egzekucji), który po swoim nawróceniu zmienił imię na Paweł i stał się jednym z największych świętych Kościoła, nazwanym „apostołem narodów”. Co ciekawe, swoimi licznymi podróżami misyjnymi spełnił on marzenie św. Szczepana, który przekonywał do ewangelizacji narodów pogańskich.
6.Piłat nie sądził Szczepana
Męczeńska śmierć Szczepana podobna jest do śmierci Chrystusa. Szczepan przed śmiercią powierza swojego ducha Chrystusowi, tak jak On, przed zgonem na krzyżu powierzył go Ojcu. Szczepan, podobnie jak Jezus Chrystus, przebacza swoim oprawcom. Różnicą jest fakt, iż aby zabić Chrystusa, Sanhedryn postarał się o Jego proces przed rzymskim namiestnikiem, natomiast Szczepana zabito bez rzymskiego procesu. Starszyzna żydowska wykorzystała czas, kiedy z funkcji namiestnika Jerozolimy odwołano Piłata i panowało tymczasowe „bezkrólewie”. Wówczas zabito Szczepana bez wiedzy Rzymian i rozpoczęto prześladowania żydowskich wyznawców Chrystusa.
7.Ewangelia idzie w świat
Śmierć św. Szczepana w roku 36 jest początkiem ewangelizacji „po krańce świata”. Po jego ukamienowaniu starszyzna żydowska rozpoczęła wielkie prześladowania chrześcijan w Jerozolimie. Dlatego wspólnota pierwszego Kościoła rozprasza się po całej Galilei oraz Samarii. Ewangelizują oni w drodze do miejsc swojego ukrycia oraz w samych tych miejscach. Dzięki temu zakładane są nowe wspólnoty chrześcijan, a ich liczba szybko się powiększa.
8.Święty Szczepanie wstawiaj się za nami
Ciało św. Szczepana chrześcijanie zabrali z Jerozolimy, kiedy uciekali podczas zburzenia tego miasta przez Rzymian w roku 70. Ukryli je w małej wiosce – Beit Jamal, niedaleko Jerozolimy. Kult św. Szczepana rozwija się prężnie od roku 415, kiedy to odnalezione zostają jego szczątki i przeniesione do kościoła na górze Syjon w Jerozolimie. Już około roku 440, w domniemanym miejscu śmierci Szczepana, wzniesiono bazylikę ku jego czci. Potem szczątki świętego znalazły się w Konstantynopolu, a w roku 560 dotarły do Rzymu, gdzie umieszczono je w bazylice św. Wawrzyńca za Murami. Święty Szczepan jest patronem woźniców, stangretów, stajennych, murarzy, krawców, kamieniarzy, tkaczy, stolarzy i bednarzy. Wzywany jest w przypadku bólu głowy, kamicy, kolki i opętania, a także w modlitwie o dobrą śmierć.
Źródło – „Święty na każdy dzień”, brewiarz.pl, kosciolwiara.pl
Adam Białous
