Stanisław Iwan, senator z parlamentarnego zespołu ds. energetyki, ostrzega, że Polska mocno odczuje zaostrzenie polityki klimatycznej Unii Europejskiej. Zagrożonych może być nawet 1 mln pracowników. Mówi się o tym od dawna, ponieważ takie będą logiczne konsekwencje prób centralnego planowania i narzucania ram gospodarkom krajowym.
– Jesteśmy wschodnią granicą Unii i tym łatwiej będzie „przenieść” energochłonne gałęzie przemysłu do państw, gdzie nie ma tak restrykcyjnych regulacji. To może nas kosztować nawet milion miejsc pracy – przestrzega senator. Jego zdaniem, poprawa efektywności energetycznej jest dobrym rozwiązaniem. Natomiast unijne propozycje dotyczące ograniczenia emisji dwutlenku węgla do ok. 90 proc. (w porównaniu z poziomem z 1990 roku) do 2030 roku, spotykają się z oporem ze strony polskich polityków.
Wesprzyj nas już teraz!
– Jeżeli chodzi o gospodarkę nieemisyjną to tu widzimy duże zagrożenia dla Polski. Nie tylko w obszarze elektroenergetyki, ale i konkurencyjności naszej gospodarki w wielu dziedzinach. Bo energia będzie musiała drożeć. A to może spowodować wyprowadzenie na przykład niektórych gałęzi przemysłu poza teren UE – prognozuje Stanisław Iwan.
Wyjaśnia też, że nie ma nic przeciwko idei ograniczania emisyjności gazów cieplarnianych. Podkreśla, że trzeba je ograniczać, ale biorąc przy tym pod uwagę specyfikę poszczególnych krajów członkowskich UE. Ze względu na odmienny stopień poziomu gospodarczego, ponoszą one inne ciężary związane z ograniczaniem emisji. Lepszym rozwiązaniem jest więc położenie nacisku na zwiększenie energochłonności gospodarek.
– Dzięki temu można bardzo dużo uzyskać oszczędności. To daje największe szanse na osiągnięcie tych założeń, o których Unia mówi, czyli zmniejszenia emisji i ograniczenia poboru tych pierwotnych źródeł energii, które nie są odnawialne – uważa Stanisław Iwan.
Z analizy przygotowanej przez firmę doradczą EnergSys na zlecenie Krajowej Izby Gospodarczej wynika, że nastąpi spadek polskiego PKB o 5 proc. w roku 2020 i 10-12 proc. w latach 2030-2050 (w porównaniu do scenariuszy bez wprowadzenia polityki klimatycznej). Wzrośnie także udział kosztów energii w budżetach co najmniej połowy gospodarstw domowych z poziomu 12 proc. do 14-15 proc. w okresie 2020-2050 roku. Zagrożona ma być rentowność produkcji 10 działów przemysłu zatrudniających 800 tys. pracowników i wytwarzających 70 mld zł wartości dodanej.
Tomasz Tokarski
Źródło: www.gazetaprawna.pl
