11 października 1953 r. w więzieniu w Białymstoku ubeccy oprawcy zamordowali kpt. Kazimierza Kamieńskiego „Huzara”. Został oskarżony o „współpracę z hitlerowcami” i skazany na sześciokrotną karę śmierci.
Kazimierz Kamieński urodził się 8 stycznia 1919 r. w miejscowości Markowo-Wólka na Podlasiu. Podczas kampanii wrześniowej walczył w szeregach 9. Pułku Strzelców Konnych. Po bitwie pod Kockiem dostał się do niewoli niemieckiej, z której zbiegł w październiku 1939 r., a następnie powrócił w rodzinne strony. Od pierwszych tygodni 1940 r. działał w konspiracji, początkowo w lokalnej organizacji tzw. Batalionie Podlaskim, a następnie w Związku Walki Zbrojnej. Pełnił funkcję dowódcy plutonu, przeprowadzał inspekcje broni, zapewniał zakwaterowanie i był przewodnikiem oddziałów partyzanckich. Przez pewien czas był adiutantem komendanta Obwodu Wysokie Mazowieckie AK. Wiosną 1944 r. dołączył do lotnego oddziału Kedywu operującego na terenie obwodu, uczestniczył w akcjach zbrojnych przeciw partyzantce komunistycznej oraz bandom rabunkowym.
Wesprzyj nas już teraz!
Po wkroczeniu Armii Czerwonej był poszukiwany przez NKWD. W styczniu 1945 r. stanął na czele oddziału samoobrony Obwodu AK-AKO Wysokie Mazowieckie, posługiwał się pseudonimem „Huzar”. Jako dowódca przeprowadził kilkadziesiąt akcji przeciwko UB, KBW oraz NKWD, rozbrajał posterunki MO, likwidował agentów.
Wkrótce wokół dowódcy ponownie skupiła się grupa byłych żołnierzy AK i WiN ściganych przez bezpiekę i zagrożonych aresztowaniem. W maju 1947 r. „Huzar” wraz z odbudowanym oddziałem podporządkował się kpt. Władysławowi Łukasiukowi „Młotowi”, dowodzona przez niego grupa weszła w skład 6. Brygady Wileńskiej.
Po śmierci „Młota” w 1949 r., „Huzar” objął jej dowództwo. Jego żołnierze prowadzili akcje ekspropriacyjne, likwidowali konfidentów, najbardziej szkodliwych działaczy PPR oraz zwalczali pospolity bandytyzm. Stoczyli też kilka bitew i potyczek z oddziałami KBW i LWP. Dzięki poparciu miejscowej ludności i przestrzeganiu zasad pracy konspiracyjnej oraz dyscypliny oddział „Huzara” był w stanie utrzymać się w polu niemal do końca 1952 r.
W październiku tego roku, po nawiązaniu kontaktu z kontrolowaną przez bezpiekę V Komendą WiN, por. Kamieński został podstępnie zwabiony do Warszawy, a następnie aresztowany przez UB. Oskarżany o współpracę z hitlerowcami i działanie z niskich pobudek, był poddany brutalnemu śledztwu.
Wiosną 1953 r. stołeczny Wojskowy Sąd Rejonowy, podczas pokazowego procesu na sesji wyjazdowej w Łapach, skazał go na 6-krotną karę śmierci.
11 października 1953 r. kpt. Kamieński „Huzar” został stracony w białostockim więzieniu. Nie ustalono miejsca jego pochówku.
Postanowieniem prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 9 listopada 2007 r. kpt. Kamieński został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski.
Źródło: prawy.pl/lupaszko.pl
KRaj
