Pan Jezus wybrał świętą Małgorzatę Marię Alacoque na apostołkę kultu Bożego Serca. Dzięki skromnej wizytce z Paray-le-Monial nabożeństwo to rozpowszechniło się na cały świat, a ludzkość poznała Prawdę o wielkim skarbcu Miłości, jakim jest Serce Zbawiciela.
Św. Małgorzata Alacoque urodziła się 22 lipca 1647 roku w burgundzkiej miejscowości Lauthecour (dziś to część Verosvres) jako piąte dziecko Klaudiusza i Filiberty. Została ochrzczona trzy dni później. Gdy miała cztery lata, dowiedziawszy się od starszych, że w tabernakulum mieszka Jezus Chrystus, często nawiedzała kaplicę lub kościół by się modlić. I wtedy właśnie z natchnienia Bożego złożyła ślub dozgonnej czystości!
Wesprzyj nas już teraz!
Ojciec Małgorzaty zmarł wcześnie, pozostawiając małżonkę z siedmiorgiem dzieci. W chwili jego śmierci, nasza święta miała osiem lat. Oddano ją wtedy do kolegium klarysek w Charolles. Ciężka choroba zmusiła jednak młodą Małgorzatę do powrotu w domowe pielesze. Choroba trwała cztery długie lata, jednak to właśnie dzięki niej dziewczynka dojrzała duchowo.
W zakonie wizytek
Małgorzata czuła wielki głód Boga, któremu pragnęła poświęcić swoje życie. W wieku 24 lat wstąpiła do zakonu wizytek w miejscowości Paray-le-Monial oddalonej od domu rodzinnego zaledwie 30 kilometrów. 25 sierpnia 1671 roku przywdziała habit zakonny, a 6 listopada roku 1672 złożyła uroczyste śluby zakonne. W klasztorze była mistrzynią nowicjuszek, a ponadto piastowała urząd asystentki przełożonej. Małgorzata zmarła w opinii świętości 17 października 1690 roku. Przed śmiercią odbyła 40-dniowe rekolekcje…
18 września 1864 r. papież bł. Pius IX ogłosił ją błogosławioną, a 13 maja 1920 roku Ojciec Święty Benedykt XV uroczyście zaliczył wizytkę w poczet świętych. Tym samym beatyfikacja i kanonizacja były ostateczną aprobatą nabożeństwa do Najświętszego Serca Pana Jezusa. Kościół w Polsce wspomina św. Małgorzatę Marię 14 października.
Objawienia Najświętszego Serca Jezusowego
Św. Małgorzata przeczuwała, że Zbawiciel chce wyznaczyć jej jakąś specjalną misję. Przeczucie to zaczęło spełniać się 27 grudnia 1673 roku. W tym dniu podczas adoracji Najświętszego Sakramentu po raz pierwszy objawił jej się Pan Jezus. Przytulił ją do Swej piersi, a następnie rzekł: Moje Boże Serce płonie tak silną miłością ku ludziom, a ku tobie w szczególności, że nie mogąc już dłużej utrzymać w sobie tych gorejących płomieni miłosierdzia, pragnę, aby rozprzestrzeniły się one za twoim pośrednictwem, i pragnę ukazać się ludziom, by wzbogacić ich swoimi skarbami, które przed tobą odkryję, a które zawierają uświęcające i zbawcze łaski konieczne dla ocalenia ich przed otchłanią potępienia. Następnie wziął jej serce i włożył do Swojego. Gdy zapłonęło, oddał je swojej posłanniczce. Odtąd w każdy pierwszy piątek miesiąca Boże Serce zsyłało płonące promienie w jej duszę. Zakonnica odczuwała wtedy przeszywający ból.
Drugie objawienie miało miejsce 2 lipca 1674 roku. Wizjonerka ujrzała tron, a na nim gorejące Serce Jezusa, otoczone koroną cierniową, symbolizującą zniewagi uczynione Mu przez ludzkie grzechy. Nad Sercem wznosił się krzyż, oznaczający, że od początku wcielenia Zbawiciela przepełniała „gorycz upokorzeń, niedostatków, bólu i pogardy, jakich doświadczyć miała (…) Jego święta ludzka natura”. Objawił jej, że z chęci ratowania ludzi przed potępieniem pragnie dać im Swe skarby. Nakazał, by czcili Jego Boskie Serce w wizerunku serca ludzkiego i obiecał, że gdziekolwiek wizerunek ten będzie wystawiony i czczony, tam rozsieje Swoje łaski i błogosławieństwa.
Podczas trzeciego objawienia – prawdopodobnie jeszcze w 1674 roku – wizytka zobaczyła Jezusa w blasku chwały. Jego rany błyszczały niczym pięć słońc. Zwrócił się do niej z poleceniem, by jak najczęściej, a przede wszystkim w każdy pierwszy piątek, przystępowała do Komunii Świętej w intencji wynagrodzenia za grzechy. Zalecił jej także, by w każdy czwartek w ostatnią godzinę dnia łączyła się z Jego modlitwą w Ogrojcu, błagając o miłosierdzie dla grzeszników.
Ostatnie objawienie miało miejsce w czasie oktawy Bożego Ciała, 16 czerwca 1675 roku. Kiedy święta klęczała przed tabernakulum, ukazał jej się Zbawiciel i powiedział: Żądam, żeby pierwszy piątek po oktawie Bożego Ciała był odtąd poświęcony jako osobne święto na uczczenie Mojego Serca i na wynagrodzenie Mi przez Komunię świętą i inne praktyki pobożne za zniewagi, jakich doznaję, gdy w czasie oktawy jestem wystawiony na ołtarzach. W zamian za to obiecuję ci, że Serce Moje wyleje hojne łaski na tych wszystkich, którzy w ten sposób Sercu Memu oddadzą cześć lub przyczynią się do jej rozszerzenia. Kiedy Małgorzata zapytała, jak może to spełnić, otrzymała polecenie, że ma udać się do o. Klaudiusza de la Colombiere, przełożonego jezuitów w Paray-le-Monial, który był wtedy spowiednikiem sióstr wizytek. Powiedz mu, że ma uczynić wszystko, co jest w jego mocy, aby to nabożeństwo rozszerzyć i w ten sposób pocieszyć me Serce – powiedział jej Pan Jezus.
Trwające kilkanaście miesięcy kierownictwo duchowe św. Klaudiusza stanowiło ogromne wsparcie duchowe dla siostry Alacoque. Jego autorytet okazał się bardzo pomocny w rozpowszechnieniu nabożeństwa do Najświętszego Serca Zbawiciela.
Sposoby wynagradzania Bożemu Sercu
Pan Jezus przekazał św. Małgorzacie Marii Alacoque cztery główne sposoby wynagradzania Jego Najświętszemu Sercu:
1. Częste przyjmowanie Komunii Świętej w intencji zadośćuczynienia za grzechy i zniewagi względem Bożego Serca, zwłaszcza w pierwsze piątki miesiąca.
2. Ustanowienie święta ku czci Serca Jezusowego.
3. Godzina święta – czyli modlitewne czuwanie w nocy z czwartku na piątek, aby towarzyszyć Jezusowi w Jego śmiertelnym smutku na Górze Oliwnej i wypraszać miłosierdzie dla grzeszników.
4. Oddawanie czci obrazowi Serca Jezusowego.
Obietnice Pana Jezusa dla czcicieli Najświętszego Serca
Dwanaście obietnic, związanych z łaskami dla czcicieli Najświętszego Serca Pana Jezusa:
1. Dam każdemu wszystkie łaski potrzebne w jego stanie.
2. Sprawię pokój w ich rodzinach.
3. Będę ich pocieszał we wszystkich ich strapieniach.
4. Będę ich bezpieczną ucieczką za życia, a szczególnie przy śmierci.
5. Wyleję obfite błogosławieństwa na wszystkie ich przedsięwzięcia.
6. Grzesznicy znajdą w mym Sercu źródło nieskończonego miłosierdzia.
7. Dusze oziębłe staną się gorliwymi.
8. Dusze gorliwe dojdą szybko do wysokiej doskonałości.
9. Błogosławić będę domy, gdzie obraz mego Serca będzie wystawiony i czczony.
10. Kapłanom dam moc kruszenia serc najzatwardzialszych.
11. Imiona tych, co rozszerzać będą to nabożeństwo, będą zapisane w mym Sercu i nigdy Zeń wymazane nie będą.
12. Tym wszystkim, którzy przez dziewięć z rzędu pierwszych piątków miesiąca przystąpią do Komunii Świętej, użyczę łaski ostatecznej wytrwałości w dobrym i szczęśliwej śmierci.
Bogusław Bajor
