–Stanowisko odrzucające plan reform tzw. drogi synodalnej Kościoła w Niemczech jest naznaczone poważną troską o Kościół w tym kraju, a sędziwy purpurat upomina, gdy widzi, że zagrożone są tradycja i nauczanie Kościoła katolickiego – stwierdził w liście gratulacyjnym do jubilata kierujący archidiecezją Bamberg, jako administrator apostolski, bp Herwig Gössl. Liczący 94 lata kard. Walter Brandmüller obchodzi właśnie 70-rocznicę święceń kapłańskich.
Emerytowany przewodniczący Papieskiego Komitetu Nauk Historycznych, liczący 94 lata kard. Walter Brandmüller został wyświęcony na kapłana przez arcybiskupa Josepha Otto Kolba w Bambergu 26 lipca 1953 roku. Urodził się 5 stycznia 1929 roku w Ansbach i był wikarym w Kronach i Bambergu, zanim poświęcił się studiom teologicznym, a zwłaszcza historii Kościoła. Będąc przez wiele lat pracownikiem Kurii Rzymskiej, kard. Brandmüller zawsze utrzymywał kontakt ze swoją diecezją. Ostatnio obchodził 65. rocznicę święceń kapłańskich w katedrze w Bambergu w 2018 roku.
Nawet w podeszłym wieku kardynał zawsze wypowiadał się krytycznie i upominająco, gdy widział, że tradycja i nauczanie Kościoła katolickiego są zagrożone. Jego odrzucenie planów reform przedstawionych przez niemiecką drogę synodalną było nacechowane poważną troską o Kościół w Niemczech – wskazał bp Gössl. Zaznaczył, że takie krytyczne i szczere głosy są ważne w procesie reform i zawsze służą rewizji własnego stanowiska. Krótko przed swym jubileuszem kard. Brandmüller publicznie określił jako „heretyków” i „osoby wyraźnie niereligijne”, tych niemieckich biskupów, którzy na przykład opowiadają się za święceniami kapłańskimi kobiet lub dopuszczeniem do Eucharystii osób rozwiedzionych, żyjących w nowych związkach cywilnych. Jasno bronił nauczania encykliki „Humanae vitae” i przestrzegał przed „rozwadnianiem” nauczania Kościoła.
Wesprzyj nas już teraz!
Ks. Walter Brandmüller w 1963 obronił doktorat na Uniwersytecie Ludwika Maksymiliana w Monachium, a w 4 lata później przeprowadził tamże habilitację, jest teologiem i historykiem, specjalizującym się w dziejach Kościoła, zwłaszcza soborów. Był m.in. współzałożycielem w 1969 i długoletnim wydawcą czasopisma „Annuarium historiae conciliorum”, ukazującego się w Paderbornie i serii „Konziliengeschichte”. Pod jego kierunkiem wydano także w latach 1991-99 „Podręcznik historii Kościoła bawarskiego” (3 tomy w 4 częściach). Od 1971 do przejścia na emeryturę w 1997 był kierownikiem zakładu nowej i średniowiecznej historii Kościoła na Uniwersytecie w Augsburgu. W 1981 został członkiem Papieskiego Komitetu Nauk Historycznych w Watykanie, a 13 czerwca 1998 Jan Paweł II mianował go przewodniczącym tej instytucji. Przewodniczył również Międzynarodowej Komisji Porównawczej Historii Kościoła. Stanowisko szefa Komitetu piastował dwie pełne 5-letnie kadencje do 3 grudnia 2009, gdy Benedykt XVI powołał na jego miejsce francuskiego premostratensa o. Bernarda Ardurę. Papież Benedykt XVI mianował go kardynałem w 2010 roku. Nadal mieszka w Rzymie.
KAI
Kardynał Brandmüller o Traditionis custodes: Prawo musi być przyjęte, by było ważne!
Kard. Brandmueller o Dubiach: „wielu wiernych czeka na odpowiedź Papieża”
Kardynałowie, którzy nie otrzymali odpowiedzi na dubia, poprosili papieża o audiencję
